Van Pakse naar Cambodja

De afdaling vanaf het Bolavenplateau ging voorspoedig, tot zo'n 20 kilometer voor Pakse. Het zou alleen maar afdalen zijn over een brede asfaltweg. Nou dat viel dus wel een beetje tegen. Het laatste stuk was dus under construction, en dat hield in dat het asfalt weggefreest was, óf dat er net nieuw lag met een enorme laag grof steenslag. In beide gevallen voor fietsers niet de ideale situatie, zeker niet wanneer het betekent dat je tussen het drukke (vracht-)verkeer af moet dalen terwijl je door het stof eigenlijk niet zoveel meer ziet. Afijn we hebben het met enige krachttermen uiteindelijk wel gered, maar fijn was anders. Ook Pakse was om een heel andere reden niet zo'n succes : Sibylla had ondanks dat ze erg voorzichtig is met eten een flinke

maag-darmstoornis opgelopen en dat betekende dat we twee dagen aan het (prima) hotel gekluisterd waren. We hebben er maar het beste van gemaakt, helaas iets te vroeg gejuicht: de dag dat we weer op de fiets stapten voor de etappe naar Champasak, bleek al snel dat het herstel nog niet volledig was. Gelukkig in Champasak een geweldig resort getroffen waar Sibylla liefdevol door de kok en resorteigenaresse met kruidenthee, rijstsoep, bananen uit eigen tuin en goede tips opgevangen werd. Gelukkig konden we de extra dag gebruiken om Vat Phou te bezoeken, een ruïnestad op 8 kilometer van Champasak daterend uit de pre-ankhoriaanse en Khmer hoogtijdagen. Een indrukwekkende site van wat eens een belangrijke plaats was in het Khmerrijk. Belangrijk in dit ontstaan is de bron die aan de voet van de rotsen ontspringt en die de spaarbekkens voedt van waaruit de irrigatie van de omliggende landbouwgrond plaatsvindt. De Khmer blijken daarin meesters te zijn geweest. Het heeft in grote mate bijgedragen aan de ontwikkeling van het eens zo

machtige rijk.
Champasak is een dorpje dat eigenlijk uit twee parallelstraten bestaat. Om het correct uit te drukken : de omgeving van Champasak bestaat uit een aaneenschakeling van kleine dorpjes met ieder zijn eigen tempelterrein. Deze zien er allemaal even kleurrijk en rijk versierd uit. Je hoort 's ochtends al vroeg de ceremonie vanuit de verschillende tempels: repeterende mantra's en gong- en tromslagen. Veel dorpsgenoten wonen deze ceremonie bij voordat het dagelijkse werk begint.
Over dat werk gesproken: voor veel Laotianen lijkt een groot deel van het leven zich op het werk af te spelen. In de diverse hotels en guesthouses merkten we dat de voltallige staf de hele dag aanwezig was. Kinderen werden tussendoor naar school gebracht, maar net zo goed zochten ze op het werk een plekje om te spelen. Ook het personeel zelf neemt de gelegenheid om tussendoor even een dutje te doen op het heetst van de dag. In het hotel in Pakse dachten we dat er op de gang

voor onze kamer een leuk zitje was, maar de eerste ochtend bleek al snel dat dit zitje in bezit genomen werd door de huishoudelijke dienst. Er werd was gevouwen, gewacht op het moment dat een kamer opgeruimd kon worden, maar de bank deed ook dienst als plek voor een dutje. Het maakte eigenlijk wel een gezellige indruk.
De laatste twee dagen hebben we doorgebracht in het 4000-eilandengebied. De eerste dag hebben we zo'n 110 kilometer gefietst die eigenlijk niet helemaal voorzien was: het guesthouse op 70km was zó smerig en incompleet dat we daar toch echt voor bedankt hebben. Het enige alternatief was doorfietsen naar Don Kong island maar dat betekende dus 40km doorfietsen terwijl het wel erg heet (37•, maar het voelde als 45•) was en we onderweg te weinig gegeten hebben en we ook nog eens voornamelijk stoffige gravelwegen achter de rug hadden. Ik (Bavo) heb die dag gemerkt hoe het is om acuut geparkeerd te staan: heftig zweten, zwart voor ogen en gewoon geen kracht meer in de benen. Gelukkig hebben we

op tijd de ferry naar het eiland kunnen halen en aldaar een goed hotel gevonden. Met zwembad! De dag erop hebben we na een duik in het zwembad ons door een bootje af laten zetten op een eiland vlakbij de cambodjaanse grens. Ook daar (Don Khone island, een waar backpackersparadijs met enkele goede hotels) weer een hotel met zwembad en daar hebben we met volle teugen van genoten.
Het 4000-eilandengebied is een werkelijk prachtig delta-achtig landschap waar de Mekong heel erg veel grotere en kleine eilanden geschapen heeft. Tussen deze eilandjes kleine stroompjes en stroomversnellingen waar je alleen maar met bootjes van het ene naar het andere eiland 'hopt'. Een mooi afscheid van Laos. We komen hier zeker nog eens terug, maar dan in het hoogseizoen. De prachtige flora waar het zo bekend om is, was nu een beetje verdroogd.
Cambodja here we come!