Vietnamees/Chinees nieuwjaar

Het Vietnamees nieuwjaar (Tét) viel dit jaar op 16 februari. Het heeft alles met de maanstand te maken, wat ze vieren is de komst van het voorjaar. Het is het grootste feest binnen de vietnamese cultuur en de Vietnamezen spenderen veel geld en moeite om het groots te maken. Belangrijk is in ieder geval dat je het viert met familie en vrienden. Eten en drinken speelt een

hele grote rol en vooral dat je dat samen doet.
En daar zit je dan moederziel alleen (weliswaar met z'n tweeën) in een stad die gonst van activiteiten ter voorbereiding van...
Het is werkelijk hilarisch om te zien wat er op brommers vervoerd wordt : complete sinaasapelbomen, bloesemtakken en enorme pot-orchideeën en dan liefst ook nog vastgehouden door degene die achterop zit. Als je een pick-uptruck bezit dan verplaats je een volwassen bloesemboom in pot (of twee). Zaak is dat je het nieuwe groeiseizoen in huis haalt. En veel en luxe eten en drinken. Veel van dat luxe eten en drinken gaat overigens niet door de keel, maar wordt aan de voorouders geofferd via het huisaltaar! Zo ook in ons hotel :in de centrale hal stond een altaar waar 2 flessen Chivas Regel van 18 jaar oud vergezeld stonden van een aantal flessen goeie wijn en allerlei luxe artikelen. Wat er uiteindelijk mee gebeurd is kunnen we helaas niet rapporteren.
Oudjaarsdag wordt ook benut om de auto, scooter, motor of fiets eens flink op te frissen. Ook het huis en stoep worden niet vergeten. De hanen zijn een minder

gunstig lot beschoren: we hebben er een flink aantal het loodje zien leggen. Ze worden voor het huis geslacht in groten getale. Is even wennen, maar je ziet wel waar je vlees vandaan komt.
Het volgen van de voorbereiding was eigenlijk al een ervaring op zich en we hadden ons voorbereid op een rustige avond op de hotelkamer. Op een gegeven moment werden we gebeld door de receptie om hen om 23:50 te vergezellen voor de jaarwisseling. Erg leuk natuurlijk, maar geen idee van wat we konden verwachten. Eigenlijk hadden we in eerste instantie niet zo heel veel zin, we wilden de volgende dag op tijd op de fiets voor de volgende etappe, maar afslaan doe je ook niet. Zo afgesproken, zo gedaan dus. Wij komen om de afgesproken tijd beneden en zien daar eigenlijk alleen maar hotelpersoneel zitten. Blijkt dus dat we de enige gasten in het hele 4**** hotel met zo'n 50+ kamers te zijn! En al het personeel was dus aanwezig vanwege... ons!
Afijn, het werd 24:00 en we verwachtten eigenlijk een hele happening, maar iedereen bleef rustig zitten. De receptionist vertelde dat het wachten was op de grote baas en dat dan vuurwerk afgestoken zou

worden waarna de New Years party plaats zou vinden. Om 00:15 komt dus eerst de hotelmanager en vervolgens de eigenaar voorrijden een dan wordt het vuurwerk afgestoken. Een paar vuurpijlen en een paar flinke klappen dus. De grote baas wenst iedereen persoonlijk een gelukkig nieuwjaar en deelt tot onze verbazing 'lucky money' uit. Ook aan de gasten : wij krijgen ieder 200.000 vietnamese dong uitgereikt. Vervolgens de hotelmanager: 100.000 per persoon en als laatste in de rij de naar ons idee de shift-manager: 50.000... Al met al kregen we samen 700.000 dong in handen gedrukt. Klinkt als een wereldbedrag, omgerekend is het ca. €25.- maar daar kun je in Vietnam een aardige boodschap voor doen. Toen dat eenmaal achter de rug was kon de party beginnen. Dit betekent vooral samen eten en

drinken, maar vooral elkaar goede wensen toespreken. En dat gaat als volgt: je kijkt iemand duidelijk aan en doet een goede wens aan hem/haar en vervolgens hef je samen het glas en dan wel 'ad fundum'! Gelukkig werden de wijnglazen niet steeds helemaal vol geschonken, maar als iedereen je een mooie wens toedicht, gaan ze uiteindelijk toch tellen. Uiteindelijk was het een erg leuke, maar vooral warme ervaring. We kregen beetje bij beetje, met veel hulp van google-translate, aardig wat mee van de gewoontes rondom dit feest, maar ook van de hiërarchische verhoudingen binnen de organisatie. Om een uur of één hebben we toch maar afscheid genomen, we wilden de volgende dag namelijk weer een flinke etappe fietsen.

Op 16 februari wij dus op de fiets en gelukkig, waar we bang voor waren -veel beschonken weggebruikers- bleek niet uit te komen. We zijn heel veel mensen op de scooter tegengekomen, maar geen daarvan maakte de indruk in kennelijke staat te zijn. Wel werden we door iedereen luidkeels een 'happy newyear' toegewenst.

Onderweg (een mooie etappe door typisch Vietnamees karstgebergte) bleek echter al snel dat zo'n beetje alles gesloten was. Een lekkere kom noedels of zoiets zat er helaas niet in. Zo nu en dan hebben we gelukkig wel wat fruit en water kunnen kopen, maar echt goed gegeten hebben we niet onderweg. Ook de guesthouses die we vantevoren bedacht hadden bleken gesloten. Het was dus wel even spannend of we een plekje voor de nacht zouden vinden. Gelukkig zag een vrouw ons bij een gesloten deur staan en ze zijn wenkte ons en maakte ons duidelijk dat zij wel een slaapplek had. Een beetje armzalig en bijna vies, maar kieskeurig zijn was even geen optie.

Omdat het nieuwjaarsdag was, stroomde in de loop van de namiddag het hele huis van mevrouw vol. Vooral kinderen, kleinkinderen en 'vrienden van' kwamen op bezoek. Wij hadden inmiddels in het enige restaurant dat open was, met veel moeite een mevrouw die eigenlijk alleen vlees barbequede, zover gekregen dat ze voor ons noedels, tofu (eigenlijk ' doufu') met groenten wokte (en ze maakte er iets heerlijks van!). Om ca 19:00 toen we al weer terug waren bij ons guesthouse en we lekker buiten op een stoeltje zaten, kwam een van de zoons van de eigenaresse ons uitnodigen om deel te nemen aan de maaltijd. Dat sla je gewoon niet af, ook al heb je inmiddels je buik vol en spreekt datgene wat er op de grond (!) staat je niet direct aan.
Weer een geweldige ervaring rijker: we zaten op een gegeven moment in een kring van zo'n 12-14 jongeren van tussen de 20 en 30 jaar, en werden beetje bij beetje ingewijd in de traditionele vietnamese keuken. Ook hier weer: je ziet wat je eet, er wordt weinig verdoezeld: gedroogde vis is ook duidelijk herkenbaar, alles zit er nog op en aan. Maar het smaakte verrassend lekker. Zo ook de 'drooggebarbequede' buffelsteak. ogenschijnlijk keihard, maar door het gewoon met je vingers uiteen te pluizen blijkt het erg lekker. Alles natuurlijk wel pittig gekruid, en pittig hier betekent iets heel anders als pittig thuis....
Mevrouw zelf nam niet deel aan de maaltijd, zij zorgde samen met een van de moeders voor de kleinkinderen volgens ons.
Eên spannend momentje: op een gegeven moment bleek er brand op de bovenverdieping. Waarschijnlijk door overbelasting van de electriciteitsinstallatie. De grilplaat die ons ten dienste was, trok waarschijnlijk wat teveel van het systeem. Het vuur was gelukkig snel gedoofd, het feest kon verder.
Die nacht uiteindelijk prima geslapen in het armzalige kamertje, maar de volgende ochtend hadden we wel zoiets van: mooie ervaring, maar de volgende kamer mag iets luxer en schoner!

Eenmaal weer op de fiets werden we de eerstvolgende dagen continu vooral door jongeren uit volle borst gegroet, 'Happy Newyear' gewenst en zelfs werden we door wildvreemden weer ' lucky money' uitgereikt.
De route zelf was mooi, maar werd voor ons toch wel gekenmerkt door de hiervoor beschreven nieuwjaarsroes waarin iedereen verkeerde en door onze zoektocht naar proviant: het land ligt gewoon een hele week op zijn gat, restaurants gesloten want iedereen eet bij familie of vrienden, en winkels nauwelijks geopend. Bij die winkels moet je je overigens niet teveel voorstellen: de winkel doet meestal ook dienst als woonkamer, maar er staan een paar schappen in

met wat kruidenierswaren: flessen olie, water, voorverpakte noedelsoep en cakejes etc. daarnaast af toe nog wat fruitstalletjes, maar alles toch erg slecht bevoorraad.
Hoe verder we Ha Noi naderden hoe meer het land weer ontwaakte: beetje bij beetje werden de voorzieningen weer beter en kregen we weer beter te eten.
Ha Noi is weer een heel apart hoofdstuk!