Van Hanoi naar Vinh Loc

Op vrijdagmorgen verlaten we Hanoi weer. De eerste etappe gaat naar Huong Son. Een stadje op ongeveer 80 km ten zuiden van Hanoi. Er vallen het eerste uur een paar spetters, maar het wordt niet al te erg. We laten de stad snel achter ons. De rust lijkt weergekeerd, iedereen gaat weer aan het werk, de scholen weer begonnen.
We rijden over dijkjes langs prachtige rijstplantages, er ligt wel weer veel afval langs de wegen. Dat is toch wel een zorg; wat we er tot nu toe van gezien hebben stemt het weinig optimistisch. De Vietnamezen op het platteland lijken zich weinig zorgen te maken over hun

afval en dit leek bij de Chinezen al niet veel beter. In de meeste grotere steden wordt wel opgeruimd, maar daarbuiten lijkt het erop dat iedereen zijn rommel vooral vlak buiten het dorp stort. Voor de rest worden we weer regelmatig overvallen door de pracht van het landschap. Maar ook geconfronteerd met het harde werk in de kleinschalige landbouw.
Verspreid door de rijstvelden zien we ook hier weer de graven verspreid staan: prachtige bouwwerken waar de stoffelijke overschotten van hele families begraven liggen. We lazen dat dat begraven vaak in twee fases gaat: eerst wordt de overledene op een gewone begraafplaats begraven, maar na enkele jaren opnieuw opgegraven en de resten worden vervolgens in een kleine (vaak aardewerken) kistje bijgezet iin het familiegraf. De bouwwerken op zich zijn vaak goed onderhouden mini-tempeltjes.

In dorpjes net buiten Hanoi komen we voor het eerst

hondenslachterijen tegen en dat is toch even wennen: goedbeschouwd maakt het niet uit of je nu een varken of hond slacht, ik geloof dat het qua intelligentie en sociaal gedrag niet zoveel uitmaakt. Wat de aaibaarheid betreft wel dus...we proberen er niet over te oordelen, maar eten gaan we het toch niet.

Het is verder een prachtige etappe met behoorlijk goede wegen en het schiet dan ook lekker op. Zodra de scholen uitgaan worden we wel weer door bijna alle jongeren die we tegenkomen gegroet, al is het minder uitbundig dan rond 'lunar newyear'
Halverwege de etappe begint het landschap aanmerkelijk te veranderen en beginnen er enorm steile rotspartijen in het landschap te verrijzen : we rijden het typisch

Vietnamees Karst -landschap binnen. De bekende beelden van o. a. Halong bay, maar dan niet in zee, maar verrijzend vanuit de rijstvelden. Het is alsof iemand in de polder gestrooid heeft met enorme rotsplaten en dat deze wonder boven wonder allemaal op hun kant zijn blijven staan.
In een van de dorpjes zijn we getuige van een ware processie ter ere van Ho Chi Minh. Het fijne ervan hebben we weer niet kunnen achterhalen, wat dat betreft is de taalbariere wel een handicap. Het had wel alle uiterlijke verschijnselen van een RK processie, maar er werd geen heiligenbeeld meegevoerd, maar de foto van HCM.
Over dat Rooms katholieke geloof trouwens : Vietnam herbergt de grootste RK gemeenschap in heel Azië en we

zien dan ook in deze streek erg veel kerkjes staan.

Aan het eind van de eerste dag komen we aan in Huong Son, een stadje dat economisch geheel afhankelijk lijkt te zijn van het toerisme rondom de bekende parfumpagode. We lazen in Hanoi al in een Engelstalige krant dat de regering de controle op het aanbod van gidsen en de aanbieders van boottochtjes (de pagode is alleen over het water te bereiken) strikt gereguleerd heeft en dat de bonafide gidsen te herkennen zijn aan de blauwe bootjes. Bij het inrijden van het dorp viel ons al op dat ieder 'nhà khách' (guesthouse) een enorm bord op de gevel had staan dat door een groot Amerikaans bedrijf gesponsord werd. En wel in de kleur Pepsi-blauw. Je voelt het al: ook alle bootjes in de haven hadden dezelfde blauwe kleur. Wij vermoeden dat er een bedrijf met erg veel geld daar een hele dikke vinger in de pap heeft.
Over het stadje met zijn haventje gesproken : het deed ons erg aan de volendamse toestanden denken en het was barstens druk, dus wij hebben voor het bezoek aan de prachtige tempel bedankt!
Het stadje heeft verder niet zoveel te bieden, het guesthouse

eenvoudig, maar er wordt een prima maaltijd bereid.

Over de guesthouses gesproken : het wordt tijd daar iets meer over te vertellen: over het algemeen zijn ze spartaans ingericht. Dat betekent harde bedden, kale muren, gehorig (en dat is in een land met een enorme hang naar luidruchtige karaoke-avonden écht gehorig) en luidruchtige ventilatoren of airconditioning. Over die harde bedden : stel je een plank voor met daaroverheen een dunne schuimrubberlaag en je hebt een idee. En toch slapen we over het algemeen heerlijk. Je wordt wel geregeld even wakker omdat er weer een groep vietnamezen door de gang loopt (en zachtjes doen is er gewoon niet bij) maar toch leer je je daar niets van aan te trekken, je draait je een keer om en slaapt verder. En zo af en toe kiezen we gewoon een luxe hotel en tanken we even bij.

De volgende dag gaat de reis naar Nin Binh, een grotere

stad midden in hetzelfde prachtige Karst-landschap. Omdat er in de directe omgeving veel te zien is blijven we hier twee nachten. De rit ernaartoe is wederom prachtig, het weer ook alweer iets beter.

Ook het hotel een klein tikje luxer dan de vorige, een redelijk bed (wel hard en we voelen de stalen veren van het matras) maar vooral veel ruimte en een goeie douche. De dag dat we in Nin Binh blijven maken we een mooi fietstochtje door de omgeving. Kleine betonpaden tussen de Karstbergen door brengen ons o. a. bij een mooi boeddhistisch klooster. Via een trap met 450 treden bereiken we een stoepa vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de omgeving.
We leren hier in Nin Binh een paar nieuwe varianten op

de Vietnamese loempia kennen. Die doen het prima vergezeld door een biertje.
De etappe die daar weer op volgt brengt ons vanuit de karst naar een wat meer gewoner heuvellandschap. Ook weer een erg mooie etappe en het valt ons op dat het wat rustiger wordt, met uitzondering van de claxonerende vrachtwagens en bussen. Onderweg, na zo'n 20 kilometer brengen we een bezoek aan de Bai Dinh tempel. Een enorm complex dat grondig gerestaureerd en uitgebreid is, en inmiddels op de Unesco worldheritage lijst staat. Indrukwekkende onderdelen van dit complex zijn een dubbele galerij met 502 meer dan levensgroot gebeeldhouwde 'verlichte monniken', een stoepa van meer dan 60 meter hoog en een 34 meter hoge nieuwe pagode met daarin een enorm gouden boeddhabeeld. Heel erg

indrukwekkend, maar ook wel heel erg druk. De belijdende Vietnamezen lopen alle beelden af en raken de verlichte monniken één voor één aan. Dit is goed te zien aan de gepolijste plekken op de beelden : soms de voeten, een hand of de buik. Allemaal hebben ze minimaal één zwart glimmende plek.

Eenmaal weer op de fiets genoten we enorm van de rust op de buitenwegen. Aan het eind van de rit nog even een kort stukje door de restanten van de citadel van Ho, waar helaas niet veel meer van over is dan de ommuring en de 4 poorten. Daarbinnen is de ruimte in beslag genomen door de boeren en wordt er rijst verbouwd. Vinh Loc biedt vervolgens een prima guesthouse, maar heeft verder niet veel te bieden.