Inmiddels hebben we al 8 weken stage erop zitten waarvan we er inmiddels 6 op de IC lopen. De meeste verpleegkundigen op de afdeling praten redelijk Engels, maar desondanks blijft het erg lastig om te communiceren met de mensen van de afdeling. In het begin werden we vaak niet betrokken bij dingen en soms hadden we het gevoel dat ze om ons moesten lachen. Maar we merken wel naarmate we langer op de IC lopen, ze steeds meer aan ons gaan wennen. Ze betrekken ons meer bij de dingen die ze doen, ze proberen gesprekjes met ons te voeren en door middel van foto’s verhalen te vertellen over hun familie. Op de IC gebeuren wel regelmatig onverwachte spectaculaire dingen. Twee weken geleden lag er een baby van 7 maanden op de afdeling. Ik heb ongeveer de hele avonddienst aan dat bed gezeten en het baby’tje een beetje rustig proberen te houden. Ook hebben Eef en ik een paar weken geleden gezien dat een patiënt een hartstilstand kreeg. De verpleegkundige sprong gelijk op bed, begon te reanimeren en de andere verpleegkundigen wisten direct hun taak. Ik vond het heel heftig
dotjesalemink
19 chapters
15 Apr 2020
December 14, 2017
|
Pantiwilasa Dr. Cipto
Inmiddels hebben we al 8 weken stage erop zitten waarvan we er inmiddels 6 op de IC lopen. De meeste verpleegkundigen op de afdeling praten redelijk Engels, maar desondanks blijft het erg lastig om te communiceren met de mensen van de afdeling. In het begin werden we vaak niet betrokken bij dingen en soms hadden we het gevoel dat ze om ons moesten lachen. Maar we merken wel naarmate we langer op de IC lopen, ze steeds meer aan ons gaan wennen. Ze betrekken ons meer bij de dingen die ze doen, ze proberen gesprekjes met ons te voeren en door middel van foto’s verhalen te vertellen over hun familie. Op de IC gebeuren wel regelmatig onverwachte spectaculaire dingen. Twee weken geleden lag er een baby van 7 maanden op de afdeling. Ik heb ongeveer de hele avonddienst aan dat bed gezeten en het baby’tje een beetje rustig proberen te houden. Ook hebben Eef en ik een paar weken geleden gezien dat een patiënt een hartstilstand kreeg. De verpleegkundige sprong gelijk op bed, begon te reanimeren en de andere verpleegkundigen wisten direct hun taak. Ik vond het heel heftig
om te zien, want Eef en ik hadden allebei nog nooit een reanimatie gezien. Maar het was wel bijzonder om te zien hoe feilloos de communicatie was tussen de verpleegkundigen. Helaas heeft de patiënt het niet gehaald en overleed hij op de afdeling terwijl zijn vrouw op een afstandje aan het bidden was. Hierdoor vind ik de IC de meest interessante afdeling omdat iedere dag weer een verassing is. Meestal kijken we 1 dag in de week mee op de OK. Inmiddels hebben we al wel 20 operaties gezien denk ik. Soms moet ik nog steeds even de andere kant opkijken of 5 seconden frisse lucht halen op de gang, maar ik ben niet meer flauwgevallen sinds de keizersnee! Oh yeah. De vaste chirurg in ons ziekenhuis is heel vriendelijk als wij met hem meelopen op de OK en als hij tijd over heeft vertelt graag over de casussen die voorkomen die dag.
Afgelopen week mochten we een week meelopen op de universiteit van Semarang. We hebben verschillende colleges gehad en met name gediscussieerd over de verschillen in de zorg tussen Indonesië en Nederland. Onderwerpen die voorbij kwamen waren abortus, scheiden, valgevaar etc. Het was leuk om te zien hoe verbaasd ze af en toe reageerden als wij vertelden over de zorg in Nederland.
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!