Na de kerstviering vielen we gelijk met onze neus in de boter, want toen we vroegen of er misschien een bevalling bezig was, werden we gelijk meegenomen naar de VK. De vrouw die overigens haar eerste kindje kreeg, had 10 cm ontsluiting en was al begonnen met persen. De verloskamer is niet veel meer dan een kamertje waar 5 bedden staan. Vrouwen liggen hier vanaf het moment dat ze weeën krijgen tot het moment dat het kindje er is. Daarna gaan ze naar de maternity afdeling. De bedjes zijn een beetje te vergelijken met een brandcard in Nederland. Hard, smal en geen comfort. Als er 5 verpleegkundigen in de kamer aanwezig zijn is het vol. Wij mogen daarom ook maar zijn tweeën naar binnen omdat er anders geen plek meer is voor de verloskundige en verpleegkundige.. Er is ook nooit familie aanwezig bij een bevalling, zelfs de man wacht op de gang tot het voorbij is. Als de bevalling begint gaan de gordijntjes om het bed dicht. De andere zwangere vrouwen in het kamertje kunnen dus alles horen wat er gebeurt.

Bij de eerste bevalling die we hadden gezien een paar weken geleden werd het kindje met de vacuümpomp gehaald. Dit keer was een volledig natuurlijke bevalling en we konden alles van dichtbij meekijken. Ik blijf het bijzonder vinden hoe ze hier met emoties omgaan. Het team is soms ook ineens hard aan het lachen om iets terwijl de vrouw vergaat van de pijn. Als de vrouw iets niet deed zoals de verloskundige het wilde zei ze op een boze toon hoe het wel moest. Er werd ook weer bijna niet gepraat tegen de vrouw. Toen de baby geboren was gaf de vrouw geen kick en was er helemaal geen emotie van haar gezicht af te lezen. Zodra de baby eruit is wordt het gelijk meegenomen om gewogen en gemeten te worden. Pas als dit allemaal klaar is, wordt de baby op de borst gelegd.