Indonesië

Waar we in Nederland altijd stipt op tijd zijn of zelfs te vroeg ergens komen, denken we ook dat de mensen in de warmere landen het altijd rustig aan doen en niet tot nauwelijks op tijd komen. Maar wat schetst onze verbazing I Made staat tien minuten voor de afgesproken tijd op de stoep, top! Of dit op tijd zijn typisch Balinees is of dat het komt omdat als hij te laat is, wij iemand anders bellen weten we nog niet. Maar fijn is het wel dat we op tijd kunnen vertrekken naar onze volgende bestemming, Seminyak. Nog even gedag zeggen tegen Hypso en de twee kattenvrienden en dan is het een klein uurtje in de auto richting het noordwesten. Van Frederique en uit de boekjes begrepen we al dat Seminyak totaal anders is dan Bukit Badung en de rest van Bali, op een negatieve manier. Eigenlijk hadden we Seminyak ook niet op onze planning staan, maar het lag nu best goed op de route om toch één nachtje ook deze kant van Bali te zien. Zodra we de plaats in rijden merken we al dat het inderdaad een heel ander straatbeeld is, veel meer Westers. Er zijn veel winkels, cafés, restaurants en barretjes en alles draait eigenlijk om het toerisme. In Seminyak is dan ook niet veel cultureels te beleven en je gaat er vooral heen voor de stranden.

I Made dropt ons bij het hotel wat er prachtig uitziet. We zijn iets te vroeg en besluiten om een rondje te gaan lopen. We lopen door de winkelstraat en het valt op dat er maar weinig mensen rondlopen. De reden hiervan weten we al gauw: er rijden enorm veel taxi's en om de paar seconde wordt er wel naar je getoeterd of je een taxi wilt. Het kost allemaal niks (nog geen euro voor een ritje naar het strand) maar vervelend is het wel als je gewoon rustig rond wilt lopen. Via de winkelstraat komen we uit bij het strand, bij beachclub Potato Head waar we al veel over hebben gelezen in de boekjes. We slenteren lekker over het strand waar veel mensen nog genieten van het zonnetje en de zee. Terug bij het hotel blijkt dat we nog steeds moeten wachten. We maken van de nood een deugt en nemen in de bar een ware energiebooster in de vorm van een smoothie met onder andere bananen en pindakaas. We kunnen er weer tegenaan! Uiteindelijk krijgen we het sein waar we op wachten en lopen we door een soort haag van bladeren naar onze kamer. Het voelt alsof we in een luxe kamer midden in de jungle zitten. Op ons terrasje staat een heerlijk grote, zachte loungebank en zodra we de deur openen horen we een rustgevend muziekje en staat er een prachtige kamer inclusief olifantenhanddoekkunst op ons te wachten. Wauw, we treffen het weer goed!

Na wat opfrissen laten we ons door de shuttleservice afzetten bij Seminyak Square. Hier schijnen heel wat winkels te zitten maar als we er zijn, valt het toch wat tegen. We kijken wat rond in winkeltjes en besluiten om richting het strand te gaan. We komen uit bij beachclub Ku De Ta, waar bij de ingang onze tas gecontroleerd wordt. Door een host worden we mee naar het terras genomen waar hij de mogelijke plekjes laat zien. Nog een beetje overdonderd door de uitstraling en luxe van deze beachclub, kiezen we voor de luxe ligbedden. Voordat we onze handdoeken kunnen neerleggen, worden de ligbedden eerst nog even schoongeveegd en dan kan het relaxen beginnen. We moeten eerst een beetje wennen, want voor Balinese begrippen is dit echt een luxe tent en dat is ook te zien aan het soort gasten dat er is. De prijzen zijn hetzelfde als bij ons in Nederland, dus inderdaad een stuk hoger dan de Balinense standaard. Algauw hebben we onze draai gevonden en liggen we te chillen met een Corona in de hand en een lekker live muziekje van de DJ op de achtergrond. Uiteraard gaan we ook nog even afkoelen in de zee en Niels voelt zich weer even tien jaar als hij in alle hoge golven springt als een ware golfspringkampioen. Tegen half zes, wanneer de dames op hoge hakken en de mannen met hun bloesje net te ver open binnen komen, besluiten we de club te verlaten en het strand op te gaan voor de zonsondergang. Helaas kunnen we hier niet lang van genieten, want een partij wolken gooit roet in het eten. Dan maar bij het hotel nog wat baantjes in het zwembad, waar het een heus discobad is geworden met allerlei gekleurde lampen in het water. Afsluitend eten we heerlijk Italiaans bij warung Rustica waar de cheffin, zo'n typisch Italiaanse mama inclusief schort, nog langs alle tafeltjes komt om te vragen hoe het eten is geweest.

Het was een fijne dag maar veel langer hoeven we hier ook niet te blijven. Morgen op naar the middle of Bali, Ubud!

anneliekebouwman

10 chapters

16 Apr 2020

Feeling like a luxepaard

Waar we in Nederland altijd stipt op tijd zijn of zelfs te vroeg ergens komen, denken we ook dat de mensen in de warmere landen het altijd rustig aan doen en niet tot nauwelijks op tijd komen. Maar wat schetst onze verbazing I Made staat tien minuten voor de afgesproken tijd op de stoep, top! Of dit op tijd zijn typisch Balinees is of dat het komt omdat als hij te laat is, wij iemand anders bellen weten we nog niet. Maar fijn is het wel dat we op tijd kunnen vertrekken naar onze volgende bestemming, Seminyak. Nog even gedag zeggen tegen Hypso en de twee kattenvrienden en dan is het een klein uurtje in de auto richting het noordwesten. Van Frederique en uit de boekjes begrepen we al dat Seminyak totaal anders is dan Bukit Badung en de rest van Bali, op een negatieve manier. Eigenlijk hadden we Seminyak ook niet op onze planning staan, maar het lag nu best goed op de route om toch één nachtje ook deze kant van Bali te zien. Zodra we de plaats in rijden merken we al dat het inderdaad een heel ander straatbeeld is, veel meer Westers. Er zijn veel winkels, cafés, restaurants en barretjes en alles draait eigenlijk om het toerisme. In Seminyak is dan ook niet veel cultureels te beleven en je gaat er vooral heen voor de stranden.

I Made dropt ons bij het hotel wat er prachtig uitziet. We zijn iets te vroeg en besluiten om een rondje te gaan lopen. We lopen door de winkelstraat en het valt op dat er maar weinig mensen rondlopen. De reden hiervan weten we al gauw: er rijden enorm veel taxi's en om de paar seconde wordt er wel naar je getoeterd of je een taxi wilt. Het kost allemaal niks (nog geen euro voor een ritje naar het strand) maar vervelend is het wel als je gewoon rustig rond wilt lopen. Via de winkelstraat komen we uit bij het strand, bij beachclub Potato Head waar we al veel over hebben gelezen in de boekjes. We slenteren lekker over het strand waar veel mensen nog genieten van het zonnetje en de zee. Terug bij het hotel blijkt dat we nog steeds moeten wachten. We maken van de nood een deugt en nemen in de bar een ware energiebooster in de vorm van een smoothie met onder andere bananen en pindakaas. We kunnen er weer tegenaan! Uiteindelijk krijgen we het sein waar we op wachten en lopen we door een soort haag van bladeren naar onze kamer. Het voelt alsof we in een luxe kamer midden in de jungle zitten. Op ons terrasje staat een heerlijk grote, zachte loungebank en zodra we de deur openen horen we een rustgevend muziekje en staat er een prachtige kamer inclusief olifantenhanddoekkunst op ons te wachten. Wauw, we treffen het weer goed!

Na wat opfrissen laten we ons door de shuttleservice afzetten bij Seminyak Square. Hier schijnen heel wat winkels te zitten maar als we er zijn, valt het toch wat tegen. We kijken wat rond in winkeltjes en besluiten om richting het strand te gaan. We komen uit bij beachclub Ku De Ta, waar bij de ingang onze tas gecontroleerd wordt. Door een host worden we mee naar het terras genomen waar hij de mogelijke plekjes laat zien. Nog een beetje overdonderd door de uitstraling en luxe van deze beachclub, kiezen we voor de luxe ligbedden. Voordat we onze handdoeken kunnen neerleggen, worden de ligbedden eerst nog even schoongeveegd en dan kan het relaxen beginnen. We moeten eerst een beetje wennen, want voor Balinese begrippen is dit echt een luxe tent en dat is ook te zien aan het soort gasten dat er is. De prijzen zijn hetzelfde als bij ons in Nederland, dus inderdaad een stuk hoger dan de Balinense standaard. Algauw hebben we onze draai gevonden en liggen we te chillen met een Corona in de hand en een lekker live muziekje van de DJ op de achtergrond. Uiteraard gaan we ook nog even afkoelen in de zee en Niels voelt zich weer even tien jaar als hij in alle hoge golven springt als een ware golfspringkampioen. Tegen half zes, wanneer de dames op hoge hakken en de mannen met hun bloesje net te ver open binnen komen, besluiten we de club te verlaten en het strand op te gaan voor de zonsondergang. Helaas kunnen we hier niet lang van genieten, want een partij wolken gooit roet in het eten. Dan maar bij het hotel nog wat baantjes in het zwembad, waar het een heus discobad is geworden met allerlei gekleurde lampen in het water. Afsluitend eten we heerlijk Italiaans bij warung Rustica waar de cheffin, zo'n typisch Italiaanse mama inclusief schort, nog langs alle tafeltjes komt om te vragen hoe het eten is geweest.

Het was een fijne dag maar veel langer hoeven we hier ook niet te blijven. Morgen op naar the middle of Bali, Ubud!