Vandaag is het dan zover: Galungan! Als eerste gaan we de stad in om te genieten van alles wat deze dag te bieden heeft. We verwachten muziek, optochten en mensen in mooie kleding. Algauw moeten we onze verwachtingen bijstellen want optochten en muziek zijn hier niet. Dit zie je blijkbaar vaak alleen in de toeristische gebieden. Wel hebben de mensen vandaag extra aandacht besteed aan hun kleding. De vrouwen hebben een rok aan met daarboven een truitje van kant in de meest mooie kleuren. Ook hebben ze een band om hun middel. Deze band zie je ook terug bij de mannen, die totaal in het wit gekleed zijn. Ze dragen een rok, een soort blouse en een witte, tja, tulband? Ik weer niet zo goed hoe ik het moet beschrijven maar het is alsof je een theedoek oprolt en met de punt naar boven om je hoofd knoopt... Al met al is het een mooi geheel op straat. De mensen zijn deze dag heel druk. Ze starten de dag met een ceremonie in hun familietempel en sommige mensen gaan ook naar de tempel in de stad, bijvoorbeeld om het varken te offeren. Na de ceremonies in de tempel, gaan ze op pad met heel veel kleine offertjes. Ze scheuren de hele stad door en leggen op vaak wel tien verschillende (heilige) plekken de offertjes neer. Na een tijdje hebben we het wel gezien en gaan we nog even bij het zwembad genieten van de zon.

Rond een uur of één komt I Made, uiteraard ook in 'kostuum', ons oppikken voor iets waar we veel zin in hebben: we gaan naar zijn dorp, huis en tempel en zijn familie ontmoeten. Dit zijn de dingen die je alleen meemaakt wanneer je een local guide hebt, een kijkje in het echte leven op Bali. Het dorpje Bonkasa is niet ver rijden van Ubud en na wat afslagen rijden we de stad uit. Via kleine weggetjes met aan beide kanten stukken land met huizen erop, komen we uiteindelijk bij het huis van I Made. Hij noemt het zelf steeds zijn broken house, alsof hij ons een beetje wil beschermen voor wat we gaan zien. Zodra we de auto uitstappen, voelen we ons wel een beetje opgelaten ofzo. Hoe gedraag je je hier als gast? Wat kan wel en wat kan niet? Maar al snel is dit gevoel verdwenen zodra we de handen schudden van de familie van I Made. We ontmoeten zijn vrouw, dochtertje en nichtje die direct op de scooter springen met z'n drietjes om flesjes water voor ons te gaan halen. We nemen als eerste een kijkje in de familietempel. I Made vertelt dat hij deze tempel zelf heeft gebouwd, laat alles offers zien die in de tempel staan en vertelt ons over de gebruike die bij de tempel horen. Hier ontmoeten we ook nog de ouders van I Made en zijn tante. Stuk voor stuk hele lieve, vriendelijke en gastvrije mensen. We maken foto's met ze, we krijgen allerlei zelfgemaakte hapjes (koekjes, saté en rijst) en laten de indrukken op ons afkomen. Hierna bekijken we de rest van het stuk land. Er staan hier drie huizen waar zijn ouders en zijn broer met zijn gezin ook wonen. I Made en zijn vrouw hebben nog een klein huisje in Denpasar en komen één keer in de week hier bij de familie. Ook bekijken we de traditionele keuken en even lijkt het alsof we ons in het Archeon begeven. Hier wordt echt nog gekookt met een pan boven het vuur en met weinig middelen. Ook deze keuken hoort weer bij het geloof en tradities. Deze keuken mag dan ook niet weg gehaald worden en moet altijd gebruikt worden. Als laatste ontmoeten we ook nog even de broer van I Made. Zo bescheiden als I Made soms kan zijn, zo'n praatjesmaker is zijn broer. Een beetje met een stoer loopje komt hij op ons af, stelt zich voor en zegt dat er zo een ceremonie begint en of we daar bij willen zijn. Hij kletst nog wat en I Made legt uit dat hij bij de bewaking van de dorpstempel hoort. Het is een gezellige vent en zodra hij wegloopt, begrijpen we wel waarom hij zo stoer loopt: een groot mes pronkt aan de achterkant van zij pakje. Don't mess with this guy!

Na deze bijzondere ervaring is het tijd voor wat ontspanning, het is tenslotte vakantie! We hebben een twee uur durende honing-massage geboekt bij een spa om de hoek. Een beetje huiverig voor de massagedames zijn we wel, want we hebben verhalen gehoord dat ze niet bepaald zachtaardig te werk gaan... Gelukkig blijkt het mee te vallen en kunnen we totaal ontspannen terwijl (bijna) elke spier van ons lichaam los gekneed wordt. Na de massage worden we ingesmeerd met een honinggoedje en dit moet eventjes intrekken. Ondertussen wordt er wat heen en weer gelopen en horen we water lopen. Zodra we onze ogen openen, zien we dat het genieten nog niet voorbij is. Een lekker warm band inclusief heel veel rode en roze bloemblaadjes staat voor ons klaar, evenals een kopje thee en watermeloen. Dit alles met uitzicht over de rijstvelden van Ubud. Op en top uitgerust eten we een hapje en lopen voor de laatste keer langs het apenbos, want morgen laten we het mooie, kleurrijke en gezellige Ubud voor wat het is om het noorden van Bali te gaan ontdekken.