Hell’s gate of Heavens Gate?

Na het een week uitgesteld te moeten hebben omdat niet iedereen zich afgelopen weekend goed voelde, gaan we nu dan toch naar Hell's Gate National Park.
Op de heenweg regende het erg hard, waardoor we het toch wat spannend vonden om naar Hell's Gate te gaan. Afgelopen maand zijn hier namelijk mensen overleden in de kloof doordat ze verdronken zijn omdat de kloof plotseling onder water kwam te staan. In het nieuws werd er gezegd dat dit door het weer, dus regen, kwam.

Vroeg in de middag kwamen we aan bij ons hotel aan lake Naivasha, na snel inchecken en wat eten in de auto zijn we naar Hell's gate gegaan. Het was namelijk eindelijk droog!

Helaas konden we deze keer niet voor een studentenprijs naar binnen. hiervoor moest je namelijk minimaal een week van tevoren 10 bestanden sturen, je visum, een brief van je docent van de basisschool, een deel van je lever en dan NOG moet je geluk hebben dat het goedgekeurd wordt. Hierdoor hebben ze een week de tijd om alles door te nemen en te keuren. Dus helaas betaalde we de volledige prijs.

Op de mooie mountainbikes gingen we dan van start, gelukkig wel met een guide. Al snel kwamen we de eerste dieren tegen, dit was ook duidelijk te horen aan onze enthousiasme. Door alle stops om foto's te maken en de dieren te bekijken duurde de rit wel wat langer dan verwacht (een paar uur langer, oeps).
Maaaar, we hebben wel super mooie foto’s van baboons met kleintjes, zebra’s, pumba’s, zwijntjes, impala’s, antilopen (Jongens, wij zijn vandaag ook anti-lopen, ha ha, we zitten op een mountainbike), buffels, en, EEN GIRAFFE!

Na 8 km op de mountainbike kwamen we bij de kloof. Hier gingen we een hike maken naar een uitzichtpunt. De kloof was gesloten, mede door het ongeluk van afgelopen maand.Onze guide vertelde ons dat de oorzaak niet de regenval kon zijn aangezien het waterpeil nooit zo hoog staat. Op het moment van verdrinken was het water namelijk 3 meter hoger dan het nu was, en nu had het ook geregend. Waarschijnlijk is er ergens water vrij gekomen (denk aan een dambreuk in Nederland, watersnoodramp 2.0?), waardoor ze zijn overvallen door het water. Maar alsnog vonden we het niet heel erg dat we de kloof niet ingingen.

Het uitzicht tijdens onze hike is niet te beschrijven, zo mooi. We waanden ons haast in The Lion King (gelukkig waren er geen leeuwen vandaag). Maar gelukkig hebben we alle foto’s om het toch met jullie te kunnen delen. Zoals Ann het mooi zei ‘Het is eerder Heaven’s Gate’.

Maar toen kwam de terugweg, de meeste van ons merkte toch wel wat vermoeidheid in de benen. Er ging nog een ander stel met ons mee op de terugweg, de vrouw kwam uit Kenia en de man kwam uit Frankrijk. De man kon dan ook wel normaal fietsen, maar de vrouw?!?! Na 1 minuut lag de vrouw al een kilometer achter (duidelijk geen Nederlandse), haar vriend had geen zin om haar te helpen en liet het dan ook aan de guide over. Zelf fietste hij helemaal vooraan. Maar ook bij ons begon de vermoeidheid goed toe te slaan. Gelukkig hadden een aantal meiden nog wel de energie, waardoor we

allemaal weer bij het begin punt zijn aangekomen.

Na dit avontuur zijn we weer terug gegaan naar het hotel, waar we allemaal erg genoten hebben van het ‘avondeten’ (de helft ontbrak en we kregen gefrituurd brood, GEFRITUURD), de warme douche, maar vooral het zachte bed. De volgende ochtend waren de meeste dan ook wel goed uitgeslapen. Behalve Femke en Benthe, want hun buren hadden besloten om het huis te gaan verbouwen. Midden. In. De. Nacht…

Voordat we aan de weg naar huis begonnen zijn we nog naar Lake Naivasha gelopen (1 minuut vanuit onze kamer). Het uitzicht was ook hier prachtig. Je kon super ver kijken en aan alle kanten was het meer omcirkeld met bergen. In het water stonden er overblijfselen van dode bomen. Ook hier hebben we nog mooie foto’s van kunnen maken.

De weg terug verliep ook iets anders dan verwacht. Na een tijdje rijden kwamen we erachter dat de e-reader van Benthe waarschijnlijk nog in de kamer van ons hotel lag. Na een telefoontje kwamen we er gelukkig achter dat deze gevonden was en dat we hem direct konden ophalen. Wat een opluchting!! Dit was wel even een stressmoment voor ons, maar gelukkig liep het goed af.