Vliegangst en lijkzakken

Eindelijk is het zo ver, ons avontuur in Kenia is van start. Om 13:15 zijn we vertrokken vanaf Schiphol, na een tranentrekkend afscheid van onze families en, in het speciaal, de vriend van Romy (de enige met een vriend). Wie weet wat er mee terug komt naar Nederland… (sorry pap en mam)

Bij binnenkomst van het vliegtuig (mega ding, btw) was het eerste huilende kind al gespot, oh jee. Gelukkig lag hij later lekker te slapen en konden wij rustig onze film kijken (A star is born).

Momenteel zitten we in het vliegtuig en hebben we nog 3 uur te gaan (van de vlucht van 8 uur) en kunnen we nu al niet meer stil zitten.

Om olifantenenkels te voorkomen en onze onrust kwijt te raken, liepen wij braaf ons rondje door het vliegtuig, na aanraden van onze docent. Ook KLM hielp mee met het voorkomen van de olifantenenkels en moedigden de passagiers aan om zelf een rondje

te wandelen en zichzelf te voorzien van een drankje.
Hier kwamen wij langs mensen die zich zo hadden verstopt onder hun dekens dat het er haast op leek alsof zij onder lijkzakken lagen. Annelien vond dit wel een goed plan en besloot om hun na te doen, alleen iets minder extreem.

We hadden als doel om gezond te leven tijdens deze reis, maar dit is voordat we het vliegtuig in stapten als mislukt. Na een vlugge lunch bij de MacDonalds werd de warme lunch al geserveerd, kip met rijst of een vegetarische pasta. Gevolgd door cakejes, snoepjes en m&m’s, belooft dat nog niet veel goeds voor ons doel…

De hele vlucht is er veel te zien (niet), namelijk zand, water en wolkjes, maar gelukkig geen turbulentie. Vooral Manon wist dit erg te waarderen! Zij is helaas niet zo gesteld op vliegen.
Update 30 minuten later: we were wrong, het onweert en Manon staat doodsangsten uit…

Er zal snel meer volgen, van onder andere onze landing en de aankomst in Kenia. Dus blijf ons vooral volgen (Volg ons ook via instagram: nurses_in_kenya).

Tutaonana en tot snel!