An die Arbeit!

We zijn dan eindelijk begonnen met waar we voor gekomen zijn: stage! We gaan in duo's aan de slag en hebben in de eerste week van stage al een hele hoop mee gemaakt.

Annelien en Manon
Annelien en Manon begonnen deze week met twee dagen op de röntgenafdeling en vervolgens een dag op de OK.
Op de röntgenafdeling mochten we meekijken bij verschillende röntgenfoto's en echo's, wat vooral zwangerschapsecho's waren. Maar al snel mochten we ook zelf aan het werk. Wat we het snelst onder de knie kregen was het ontwikkelen van de röntgenfoto's

waardoor we ons al snel nuttig voelde!
Na een aantal zwangerschapsecho's vond onze begeleidster (June) het dan wel tijd dat wij zelf de echo's gingen maken. Nou daar ging Manon dan hoor, met volle moed en met de ondersteuning van Annelien. Helaas kwamen we de eerste keer niet veel verder dan het vinden van het hartje en het meten van het hartritme. Onze begeleider June had de bijzonder techniek om razendsnel over de buik te glijden met het apparaat want dan zouden we zogenaamd wel de andere delen van het kindje zien. Het bleek dat we toch een iets ervarener oog nodig hadden om deze techniek te kunnen gebruiken..
Maar we kregen de tweede dag nog meer kansen en ja hoor! We konden alles vinden, alleen kregen we het niet goed in beeld. Oeps. Ook de röntgenfoto's maken en ontwikkelen ging ons goed af, met teamwork ging dit super vlot!

Leukste casussen:
Gender revealings! Wat een blijdschap hadden de moeders toen zij te horen kregen of ze een jongetje of een meisje zouden krijgen.

Heftigste casussen:
• Vrouw welke 8 weken zwanger was en haar kindje verloren was.
• Vrouw welke bloedde en het baby’tje een hartfrequentie van 170 had, waardoor er een spoedkeizersnede moest plaatsvinden.

Maar toen was het woensdag! Dit was onze OK dag.
Toen we aankwamen kregen we direct te horen dat er vandaag 3 keizersnedes plaats zouden vinden. Wat waren wij enthousiast!!!!!
De eerste keizersnede was al bezig, omdat dit een spoedkeizersnede was. Wij mochten ons dan ook direct omkleden en aansluiten bij de operatie, wat er erg bloederig aan toe ging haha.
Daarna twee keizersnedes vanaf het begin (de ruggenprik) tot het

eind (baby naar de moeder brengen) mogen meemaken. Wat was dit een mooie ervaring om nooit meer te vergeten! We mochten de baby's wegen, meten, aankleden en vasthouden.

De vrijdag stond Manon op de afdeling post natal, waar de moeders en de baby's van de keizersnedes nog lagen. Bij binnenkomst werd Manon dan direct herkent en zag ze een glimlach op de gezichten van de moeders verschijnen. Manon heeft de babytjes dan ook nog eens mogen vasthouden, wat echt zo'n mooie ervaring was!

Romy en Benthe
Afgelopen week liepen Romy en Benthe samen 3 dagen op de outcome patients/vitals, of terwijl de SEH. Heel bijzonder om dit mee te mogen maken. Vanuit Nederland zijn wij gewend dat de SEH dan ook echt spoed is en je niet komt als je lichte verhoging hebt en je je niet zo lekker voelt. In Kenia is dit namelijk wel het geval. Mensen melden zich aan en worden dan door gestuurd naar vitals waarbij de vitale functies gemeten worden, waarna mensen gezien worden door een willekeurige arts. Wat ons dan het meeste is bij gebleven is een jong meisje van ongeveer 20 jaar dat de vitals kamer in kwam lopen

en half in elkaar zakte. Ze wist te vertellen dat het ging om een panic attack. Al snel werd ze door 2 verpleegkundige / artsen (niet duidelijk wie, wie is) naar de emergency kamer gebracht waar ze op een bed gelegd werd. Het was niet duidelijk waar de paniek vandaan kwam maar gaf wel aan erge hoofdpijn te hebben. Hier kreeg ze dan ook direct paracetamol intra musculair voor, met een kalmeringsmiddel. Tijdens dit gevecht met het meisje riep ze dan ook meerdere malen dingen als ‘don’t fucking push me’.. best bijzonder aangezien ze graag hulp wilde. Eenmaal gekalmeerd werd ze terug gestuurd naar de wachtruimte waar ze op een arts mocht wachten. Ohja, het meisje was niet verzekerd waardoor ze eerst moest betalen voordat ze een behandeling kreeg. Tijdens het wachten op de artsen werd het meisje weer erg onrustig en rende de emergency room weer in om vervolgens weer op bed te gaan liggen en erg onrustig werd. Erg bijzonder om te zien hoe er met patiënten als dit meisje om gegaan word. Het meisje werd uiteindelijk naar de arts gestuurd om daar een

behandeling te krijgen.

Annelien en Benthe
Annelien en Benthe waren donderdag en vrijdag op het laboratorium wezen kijken. Hier werd van alles gedaan met bloed, urine en andere lichaamsvloeistoffen. Het bloed afnemen doen ze in Kenia gewoon met een spuitje, en vervolgens draaien ze de dop van het afname buisje eraf om het daar in te spuiten. Of dit echt een berouwbare waarde geeft? Twijfelachtig. We mochten na wat uitleg al gauw zelf aan de slag met verschillende onderzoeken, wat erg leuk was om eens te doen aangezien we in Nederland niet op het lab komen. Aan het einde van de twee dagen hebben we heel wat ervaring opgedaan en kunnen wij onder andere malaria, tuberculose en parasieten herkennen onder de microscoop.

Dominique en Femke
Dominique en Femke startten de week op de Post-Natal en new born unit. Op deze afdeling liggen baby’s, KJOET! De schattigste baby’s? Een tweeling die de eerste dag nog in de couveuse lag op de NBU. Deze baby’s waren geboren op week 34 van de zwangerschap en wogen toen nog maar 1,5 kg (!). Inmiddels waren ze twee weken oud en genoeg aangesterkt om terug te gaan naar de reguliere afdeling. Hier moesten ze natuurlijk fris en fruitig verschijnen, dus toen mochten wij allebei een van de baby’s wassen, NOG MEER KJOET! Verder gebeurde er niet heel veel op deze afdeling, omdat de moeders de baby’s toch met name zelf verzorgden, maar de hele dag kunnen kijken naar kindjes van 1 of 2 dagen oud is toch wel heel erg schattig.
We sloten de week af met twee dagen outpatient, de afdeling waar Benthe en Romy eerst stonden. Een casus is ons beiden erg bij gebleven. Een dame kwam de kamer binnen gelopen, of nou ja, eerder gestrompeld. Deze dame was duidelijk erg ziek en tijdens het meten van de vitale functies kwamen we er steeds meer achter hoe ziek ze was. 39,7 graden koorts, hartslag van 169 per minuut, een bloeddruk van 93/52 en een ademfrequentie van 40 per minuut. Voor de medisch ongeschoolde mensen, dit betekend foute boel. Helaas

voor deze dame, had zij geen verzekering (dat kan hier dus). Hierdoor zou zij of de zorg in cash moeten betalen, of naar een government ziekenhuis moeten gaan, waar zij haar wellicht WEL konden helpen. We hebben deze dame weg moeten laten gaan zonder behandeling. Na evaluatie kwamen wij er achter dat deze dame zorg had moeten krijgen totdat zij weer stabiel was. Hierna was de zorg alsnog gestopt vanuit dit ziekenhuis. Dit gaat ernstig tegen je zustershart in om een zo zieke patiënt zo maar weg te sturen. Gelukkig hebben we wel veel andere mensen kunnen helpen en hebben we veel lol gehad met eversmile, barak obama (met de catchfrase: maGGG ik jouw pen?) en de overige collega’s.