Leerzaam of toch niet?

De tijd vliegt! Week drie van stage zit er al op en we zitten bijna op een derde van onze reis! Ook deze week is er het een en ander beleefd (of juist niet…).

Annelien en Dominique
Annelien en Dominique stonden deze week meerdere dagen samen. Twee dagen op de family planning en een dag op de OK. Op de familie planning kwamen zwangere vrouwen voor hun controle afspraak. Een vrouw komt binnen, moet gewogen worden, bloeddruk gemeten worden en een buikonderzoek naar de ligging van de foetus + hartfrequentie. En dat de hele dag door... De kamer waar we in waren was best klein en die dag liep er ook een stagiaire mee die heel bijzonder was. Hij probeerde later op de ochtend stoer te doen en uit te leggen hoe de weegschaal werkte voor de baby’s. Helaas klopte zijn uitleg niet en hebben we hem moeten verbeteren. Oeps. Ach we mochten hem toch al niet zo.
We hielden het niet lang vol op deze afdeling. De hele tijd hetzelfde en het was echt niet leerzaam. Dus we gingen door het ziekenhuis, andere dingen zoeken om te doen!

Op dinsdag gingen we i.p.v. naar family planning naar de consultationroom voor de kinderen zitten. Dit was een stuk leerzamer! Al was het niet altijd even druk. Manon en Romy hadden ook vrij weinig te doen dus in de middag hebben we lekker van de zon genoten :)

Op vrijdag stonden we samen op de OK. Super interessante dingen gezien en we hebben zelfs overgewerkt omdat het zo leuk was! Maar niet alles ging goed. Er was een keizersnede en de baby zag erg bleek en huilde amper. Zuigsysteem was niet helemaal compleet, dus moest Do van de OK af om dat te gaan halen...heel handig...hierna moest het kindje naar de new born unit. Het kindje had zuurstof nodig, maar toen we daar aankwamen bleek de zuurstoffles leeg te zijn. Het kindje werd aan de saturatiemeter gelegd en we zagen de saturatie steeds lager gaan. Tot het zelfs dipte tot de 47% (Dit is echt echt heel laag!!). We kregen het er wel een beetje benauwd van. De verpleegkundige van de OK ging al op zoek naar een masker om de baby handmatig te kunnen beademen, maar dat ding was ook nergens te vinden. EN DAT OP EEN NEW BORN UNIT MET ZIEKE BABY’s. Dit kan gewoon echt niet. De baby moest van couveuze gewisseld worden ivm de zuurstof. Toen Do de baby oppakte om over te kunnen plaatsen steeg de saturatie. Dit waarschijnlijk door de warmte van Do. Had ze dit maar eerder geweten, ze voelde zich zo machteloos op dat moment. Hoe de baby het nu doet weten we helaas niet.
De laatste operatie was ook erg interessant om te zien. Dit was namelijk een 2 jarig jongetje die een liesbreuk had en een teelbal die niet naar beneden gedaald was. Heel bijzonder om te zien hoe die operatie gaat! En een goede afsluiting van de week!

Romy en Manon
Romy en Manon zouden 3 dagen op de ambulance staan. Vol goede moed en met veel enthousiasme stonden we dan ook maandag ochtend om 8.00u klaar. Alleen de driver was nergens te bekennen en ook niet te bereiken. Dit gold trouwens ook voor de andere twee dagen welke we op de ambulance zouden staan. Top dit!

Hoe dan ook het beste deze dagen te omschrijven? uhm, laten we zeggen dat het niet de meest nuttige stage dagen waren.
Maar om toch nog wat van onze week te maken zijn we meerdere

afdelingen afgegaan, wat resulteerde in een spoedkeizersnede waarbij we de zorg voor de baby volledig op ons mochten nemen.
De tweede dag kwam er al vroeg een vrouw naar ons toe, welke in gebrekkig engels aangaf dat we direct naar Moses toe moesten voor een.... Tja, dit verstonden we dus niet. Maar bij aankomst bleek Moses bezig te zijn met een circumcisie (besnijdenis) van een 4 jarig jongetje welke zijn huid tussen zijn rits had gekregen. AUWWW. Samen met Annelien en Dominique hebben we hier dan ook bij mee mogen kijken. We vonden het aan de ene kant erg indrukwekkend, maar aan de andere kant vooral heel heftig. Vooral omdat ze het kindje ook mee lieten kijken, waardoor het kindje het uit begon te schreeuwen van angst.
In Kenia blijkt het heel normaal te zijn om mannen te besnijden. De arts gaf aan dat bijna iedere man hier besneden is. Dit heeft alles te maken met de hygiëne hier.
In de middag hebben Romy en Manon zich maar toegevoegd aan Dominique en Annelien welke heerlijk in het zonnetje zaten. Dit vonden wij dan ook een erg goed plan!

Benthe en Femke
Benthe en Femke stonden deze week drie dagen op de radiologie. Hier hadden we erg veel zin in, omdat het ons erg interessant leek en we al veel goede verhalen hadden gehoord van Annelien en Manon. Al snel mochten we zelf aan de slag en deden we een poging om het baby'tje te localiseren in de buik van de moeder. Dit bleek er toch makkelijker uit te zien dan dat het daadwerkelijk was... Maar, met een beetje oefening en tijd kwamen we al een heel eind.

Een andere verpleegkundige dacht dat we in die paar uur ook al een hele hoop hadden geleerd en ging er vanuit dat we wel wisten hoe we een röntgenfoto moesten maken. Nou, nee. Helaas was June toen net met pauze. De man van wie de foto gemaakt moest worden had erg veel pijn en werd direct naar binnen gereden. Maar dit is Kenia en alles gaat hier op het gemakje. June was gebeld, maar zij kwam een half uur later pas weer beneden. Lunch gaat voor, toch? Terwijl deze man al klaar zat voor de foto en onwijs veel pijn had… Maar, prioriteiten, June ging eerst nog even met haar neef, die werkt in het lab, in discussie, om daarna eindelijk de foto te gaan maken. En dat was een interessante, de knieschijf was gebroken EN verschoven. Au. Helaas voor de man in kwestie was het dinsdag. De chirurg is er pas op vrijdag. Dit betekende dat hij tot vrijdag moest wachtten en dat er dan verder gekeken ging worden wat het plan werd. Comfortabel.

De laatste dag sloten Romy en Manon bij ons aan. Het was een rustige dag en dus hadden we tijd om op elkaar te oefenen. Zwanger?

Wel was er een interessante casus op deze dag. Een vrouw die al drie maanden zwanger was. Niet zo bijzonder zou je denken, toch? Nou, er is drie keer tegen haar gezegd dat ze NIET zwanger was. Toen bleek dat ze toch zwanger was, heeft ze drie keer op een niet zo geheel legale weg abortus proberen te plegen, wat dus mislukt was, want ze is nog steeds zwanger. June zei ook tegen haar, het is een wonder dat je baby nog leeft. Desondanks was deze dame niet over te halen en bleef ze stellig in haar standpunt staan dat ze abortus zou gaan plegen. Waarom wilde ze nou eigenlijk abortus plegen? Nou, ze had al twee kinderen, waarvan een van de man van wie ze nu ook zwanger was. Voor dit kind moest ze ook alles in haar eentje doen en ze kon het niet aan om dat weer opnieuw door te gaan…

Dominique en Manon
Vervolgens stonden Dominique en Manon samen twee dagen op de femaleward. De dag begon wel prima met de artsenvisite, maar dit was dan ook werkelijk het enige interessante van de dag.
Wat wel heel raar was, was dat de arts bij een 15 jarig meisje aan ons ging uitleggen dat het meisje een zelfmoordpoging had gedaan door koeiengif in te nemen en dat ze eerst naar de counseling moest voordat ze naar huis mocht, omdat ze anders zo weer terug zou komen met nog een poging. Dit vertelde de arts ons doodleuk bij het meisje, welke het ook kon verstaan.

Romy en Femke
Woensdag en donderdag stonden Femke en Romy ingepland bij het laboratorium. Het begon heel leuk door onze eigen bloedgroep en Hb te meten. Super leuk om te doen! Vervolgens hebben we met heel veel testen en onderzoeken meegekeken, waarbij dingen na een aantal keer gezien te hebben zelf mochten doen. Voorbeeld was bloedprikken, dit was soms nog best lastig op een donkere huid. Zeker voor Femke was dit een hele gave ervaring aangezien ze nog nooit bloed had geprikt en nu het in een keer had gefixt!
Donderdag was het een rustige dag waarbij er veel aan school gedaan kon worden, soms ook wel fijn.

Oh ja, nog een interessante ontdekking die we deden. We vroegen ons al drie weken af waarom het Hb in Kenia zo veel hoger is als in Nederland. Wat blijkt, ze meten het gewoon in een andere waarde. Hoe simpel de oplossing toch kan zijn...