Chapter 7 - Sydney

Na ons avontuur in de wildernis was het moment aangebroken om de meer beschaafde gebieden van Australië te bezoeken. Iedereen kent Sydney uiteraard van haar iconische plekken. Ik wil dan ook gelijk vaststellen dat ik The Opera House, Sydney Tower en The Sydney Harbour Bridge heb gezien. Laten we snel doorgaan naar andere interessante plekken in Sydney, waarover je wél een interessant verhaal kan schrijven.

Aangezien we hier een vierdaags weekend hebben én het één dag in de week relatief makkelijk is om lessen over te slaan hadden we vijf dagen in Sydney: Niet mis! De prijzen voor binnenlandse vluchten zijn hier belachelijk laag. De prijzen voor overweight bagage voor onvoorbereide niet-wetende buitenlanders zijn daarentegen belachelijk hoog. Het middelt zichzelf uit. Anderhalf uur later sta je dan in Sydney en wat gelijk opvalt: Het is allemaal net wat groter, net wat minder persoonlijk, net wat minder studentikoos, net wat warmer en net wat duurder dan Melbourne.

Tussen Melbourne en Sydney heerst een grote strijd: Wie is de beste? De consequenties van deze strijd zijn groot, helemaal gezien het feit dat ze er geen boundary conditions voor hebben: Ze willen

gewoonweg in alles net wat beter zijn dan de rivaal. In Sydney leidt dit momenteel tot de bijzondere situatie dat ze hun tramnetwerk, relatief recentelijk helemaal verwijderd, toch opnieuw gaan aanleggen. Dit is een prijzig projectje, dubbel in prijs, omdat ze hun kabelwerk ondergronds willen hebben. Waarom? Omdat Melbourne hun kabelwerk voor het tramnetwerk bovengronds heeft.

De eerste dag besloten we free guided tours te doen. Een echte aanrader, want niet alleen kregen we een gratis rondleiding, maar ook zagen we niet-toeristische must-sees en kregen we allerlei tips voor goedkoop eten en barretjes. De eerste eindstop van de dag was dan ook Groovy Pines, een ondergrond barretje verscholen in een donkere steeg. Slechts de aanwezigheid van een dikke grote vent – the bouncer- onthulde de aanwezigheid van dit luxe barretje. Aangezien de menigte vooral bestond uit young-professionals - met duidelijk meer vrij te besteden geld dan wij – reisden we snel terug naar ons hostel.

Dag twee bestond uit het nemen van een speedboatritje door de haven -een supergave ervaring- en een cruise langs de highlights van de haven -een super langzame ervaring. Vervolgens zagen wij in Sea Life Sydney onze eerste zeekoe en vervolgens aten we goedkope sushi. Beste. Dag. Ooit.

Op dag drie werd de Tarongo Zoo aangedaan. Deze prachtig gelegen dierentuin, zie foto’s, heeft een legendarische zeeleeuwenshow en een nog legendarischere vogelshow. Een afsluitende avond in de Sydney Tower, het hoog(s)te punt van Sydney (Australië), een Belgisch biertje en wederom een afgelegen barretje maakten de avond compleet. Zoals je uit de anekdotische stijl van de vorige alinea kan merken zal ik mijn ervaringen in Sydney vooral willen delen door middel van foto’s in plaats van langdradige verhalen. A picture says it all.

Op dag drie werden we teleurgesteld na onze ochtendgymnastiek langs de pier, aangezien de walviscruise niet doorging. Als alternatief besloten we naar Cockatoo Island af te reizen. Hier ontdekten we een kunstvorm, welke ze in Australië tot in de nopjes toe geperfectioneerd hebben: Audiotours. Voordelen: Je kan je eigen tussentijdse dutjes inplannen, je kan minder interessante delen overslaan en het is vele malen goedkoper. Cockatoo Island toont daarnaast ook een ander interessant fenomeen in Australië: De Australische ''geschiedenis'' beslaat een hele andere tijdspanne dan we gewend zijn. Terugdenkend aan mijn geschiedenislessen gaat de Europese geschiedenis duizenden jaren terug. Echter is de Australische geschiedenis, de Aboriginal geschiedenis daar gelaten, veel jonger. Cockatoo Island is pas enkele tientallen jaren gelden voor het laatst gebruikt als werf voor marine- en

normale schepen en is nu al een museum. Voor haar dienst als marinewerf diende het eiland als gevangenis. Dit is vrij ironisch, aangezien Australie historisch gezien één grote gevangenis is, wat dit eiland eigenlijk een ‘’gevangenis in een gevangenis’’ maakt. Niet heel grappig, wel interessant. Al met al, cultuurkennis verreikt.

De laatste dag bestond uit de beloofde walvistocht. Met 95% zekerheid dat je een walvis zou kunnen zien en een walvisgarantie -zie je geen walvis, dan mag je de volgende tour gratis om alsnog een walvis te zien- zaten wij uiteraard in de laatste 5%. Met enkele spectaculaire verre-afstandsfoto’s van rimpelingen- ''Look, a whale'' ''Where?'' ''Oh, it's gone'' - in het water dropen we teleurgesteld af. Nog maar een keertje naar Sydney om de gratis vervangende tour te doen?

Zo komen we ongeveer op het einde van onze rit aan. De oplettende lezer merkt dat ik onze tocht slechts tot dag vier beschreven heb. Het is niet dat ik onze avonturen op de laatste dag ben vergeten, het is meer dat ik onze exacte dagindeling niet meer weet en per abuis al onze avonturen in vier dagen heb gepropt. De avonturen op de laatste dag kun je zelf samenstellen door hier en daar in het vorige deel van het verhaal activiteiten te plukken en ze samen te voegen tot een dag.

Al met al was het uitstapje naar Sydney zeer de moeite waard. Naast de verplichte toeristische trekpleisters hebben we ook wat van de lokale cultuur meegekregen. Het deed ons verder ook realiseren dat we per abuis helemaal nog niets bezocht hebben in Melbourne. Eigenlijk weten we op dit punt meer van Sydney af dan van Melbourne. Glad vergeten. Komend weekend gaan we dan ook maar eens museum hoppen in Melbourne.