Chapter 5 - The Melbournian Lifestyle

Ik geloof dat ik de meeste van jullie nog niet gemeld heb hoe het dagelijks leven in Melbourne me vergaat. Ik zal in dit hoofdstuk kort toelichten hoe mijn week eruitziet.

De ruggengraat van mijn week zijn de drie dagen die ik spendeer op de universiteit. Er zijn enkele nadelen aan de universiteit hier: Het is ver weg -ongeveer een uur met het openbaar vervoer-, de koffie is duur en de lessen zijn ontzettend willekeurig verspreid over de dag. De voordelen zijn echter ook zeker aanwezig: Je hebt maar drie dagen college (of omgekeerd, je hebt vier dagen weekend) en je kan alle lectures terugkijken met de videosnelheid op 1.5x (de docenten praten hier heel erg traag).

De studie bevalt. De lastigere vakken zoals Foundation of Finance en Business and Economic Statistiscs geven goed inzicht in de mogelijkheden van economie en business, terwijl de makkelijkere vakken als macro- en microeconomie mij een opstapje geven om vanuit het bestuursjaar weer te gewennen aan het principe van studeren. Tijdens de overige dagen houd ik me bezig met zelfstudie, de afronding van het bestuursjaar en het schrijven van langdradige blogs. Het vierdaagse weekend maakt het mogelijk om tripjes te ondernemen, waarvan de Great Ocean Road de eerste was.

Wat men niet zo snel realiseert is de relatieve grootte van Melbourne (de supermarkt is 20 minuten fietsen, de Universiteit is 1 uur per openbaar vervoer en het centrum idem), waardoor je ongemerkt een groot deel van je tijd doorbrengt in het openbaar vervoer. Dat het openbaar vervoer zich vooral focust op ‘’er zijn’’ in plaats van ‘’er op tijd zijn’’ helpt zeker niet in het plannen van het overstappen tussen trams of treinen. Wat wel erg fijn is, is dat er in Melbourne door middel van een concession card voor $2 per dag overal gebruik kan worden gemaakt van het openbaar vervoer.

Naast deze serieuze zaken is er natuurlijk ook tijd voor vrije tijd. In de eerste dagen hebben we ons, zoals het studenten betaamd, gelijk eigen gemaakt met de goedkoopste barretjes. Sister Bella’s, ABC, Munich Brauhaus tussen 5pm en 7pm. Het blijkt echter dat zowel het openbaar vervoer als de barretjes er doordeweeks rond 1am de brui aan geven en sluiten. Of er correlatie is tussen deze twee waarnemingen en welke oorzaak en welke gevolg zou kunnen zijn, is mij niet duidelijk, maar het gevolg is wel dat je doordeweeks gewoon om 2am in bed ligt óf dat je met pijn in je portemonnee een Uber hebt genomen. De vrije tijd maakt het ook mogelijk om met vrienden van thuis af te spreken.

Zo is Joep uit Twente ook hedendaags in Melbourne en sprak ik enkele weken terug goede vrienden van de studie die toevallig op studiereis waren door Australië. Daarnaast maakt de gunstige ligging van ons huis ten opzichte van de sportschool aan de overkant van de straat het mogelijk dat ik mijn in het bestuursjaar verloren fitheid weer zeer langzaam aan het opbouwen ben.

Een korte introductie van mijn huisgenoten is wellicht ook wel interessant. Mijn huis wordt bezet door de Amerikaan Ellie, de Turken Uras en Baris, de Israeli Orren en Shanini en de Engelsman Laurence. Deze mix aan nationaliteiten levert veelal interessante gesprekken (jeugdige Israeli gaan allemaal het leger in?! Niemand is het eens met de gevestigde politieke orde in hun respectievelijke landen?!) én een variëteit aan maaltijden. Interessante opmerking hierbij is dat het noemen van hun namen in het Nederlands in bovenstaande tekst zonder twijfel gaat resulteren in het vertalen van deze teksten met Google Translate door de desbetreffende personen zelf. ''What did you say about me in your blog Jurre?'' Mocht de vorige zin leesbaar zijn na het vertalen: Aan internationale vrienden, ik zal spoedig mijn verhalen gaan vertalen naar het Engels, geduld.

Al met al raak ik steeds meer gewend aan het dagelijks leven in Melbourne. Mijn jas is al een keer gestolen, ik ben al eens het tramdepot ingereden -slapend, vergeten uit te stappen-, ben

meermaals batterij- of telefoonloos verdwaald geraakt in het centrum, heb afspraken gemist door spontane massaprotesten in het midden van de stad, versta het Australisch dialect steeds beter, heb steeds minder moeite met Engels -afhankelijk van de vermoeidheid- en heb vegimite gegeten (afrader).

Volgende keer zal ik meer vertellen over mijn komende avonturen: Ik hoop immers komend weekend te gaan hiken. Bij vragen over mijn afgelopen verhalen hoor ik het ook graag: Ik licht graag dingen, waarin jullie meer geïnteresseerd zijn, toe!

Cheers.