Chapter 2 - Settle In

Laten we gelijk eerlijk zijn: Het geeft zowel een heerlijk gevoel van vrijheid als een verschrikkelijk gevoel van eenzaamheid, zo'n 15000 km van het knusse Nederland zonder dat je ook maar iemand kent.

Gelukkig was ik via Sara (dank), een vriendin van de middelbare school, aan de contactgegevens van ene Mohammed gekomen. Na een korte conversatie vanuit Nederland had ik een slaapplaats voor de eerste weken: Mazzel. Mohammed, beter bekend als Mo, M?me, The Guru, of gewoon Mohammed, bleek een hele aardige Canadees met Pakistaanse (?) roots en hij werd mijn gids voor de eerste week. Dat is dan ook wel nodig, want alles is (uiteraard) anders hier Down Under: Men rijdt links, men praat onverstaanbaar Engels, bussen en treinen rijden op eigen gelegenheid in plaats van op tijd en alles is ver weg. Mijn dank gaat dan ook uit naar Mo, die gedurende deze eerste week me door de wondere wereld van Melbourne heeft rondgeleid, daar zijn eigen tijd voor heeft opgeofferd en me onder andere meenam naar mijn eerste Australian Footbal League wedstrijd ooit.

Ondertussen was ook de oriëntatieweek van Monash begonnen, dus kon ik langzaamaan me meer in de Australische cultuur verdiepen. Ik realiseer me

zojuist dat ik nog niet exact gemeld heb, waarom ik eigenlijk in Melbourne ben. Voor de net wat minder betrokken lezer: Ik ga komende vijf maanden economie en business studeren voor mijn minor aan Monash University Melbourne. De plannen betreffende de periode na november zijn niet helemaal uitgedacht, maar duidelijk is dat:
1) Mijn ticket terug naar Nederland rond 2 februari vanuit Nieuw-Zeeland is.
2) De oostkust van Australië erg mooi schijnt te zijn.
3) Duiken in Australië en Nieuw-Zeeland een ‘’once-of-a-lifetime-opportunity’’ is.

Enfin, gedurende de oriëntatie werd mij vanuit Monash erg gestructureerd informatie aangeboden over de ''basic survival''in Melbourne. Denk hierbij aan transport, housing (ik heb op dit punt nog geen vast woonadres en ben dus feitelijk dakloos), werken, wet- en regelgeving en uiteraard de mededeling ''that at this University, you do have to study very hard in order to be succesfull''. Naast deze serieuze zaken was er ruimte voor een hoop leuke zaken: Door middel van een hele reeks borrels leerde je snel je internationale medestudenten kennen, door middel van tripjes naar bijvoorbeeld de Eureka Tower en Healesville (Wildlife Sanctuary) kon je gelijk de Australische must-sees van je bucketlist afstrepen (kangaroos en kaola’s knuffelen, dodelijke dieren spotten) en door middel van coupons werd er deze week overleefd op gratis voedsel en drank.

Al gauw bleek een groep bestaande uit een Amerikaanse, twee Turkse heren, twee Zweedse dames, een Duitse en deze blonde Nederlander het goed met elkaar te kunnen vinden. Meer daarover volgende week. De volgende pagina's (of in jullie geval, onderaan deze pagina) bevatten alle foto's, welke als bewijsvoering voor de ''Most Aussie Experience Ever'' dienen.

Aangezien mijn telefoon een waardeloze camera heeft, moet ik voor de hoge-kwaliteits foto's vertrouwen op de fotografietalenten van de volgende vrienden: Ellie Reinhart, Lene Ravn, Emelie Samuelsson, Julia Herborn en Baric Yalcin. Dank!