We werden om 7:00 uur wakker. Na een kopje koffie werd er weer op de hoorn geblazen, ontbijt! We hadden lekker pannenkoekjes met pindakaas, honing, vers fruit en scrambled eggs. Tijdens het ontbijt werden wij een aantal keer verrast door een tropische regenbui. De bewolking was wel fijn en zorgde voor verkoeling. Tijdens het ontbijt zagen we nog een tucan vliegen! Wat een mooie vogel. Na het ontbijt liep ik naar de dames WC. Onderweg ernaartoe vertelde iemand mij dat hij net een slang had gezien in het bladerdak van de WC’s. Ik ben nog nooit zo snel naar de WC geweest.

Na het ontbijt zijn we weer de jungle ingegaan op zoek naar een andere plek om af te koelen. Na ongeveer een kwartier wandelen vonden we de rivier met tevens een strandje. We namen allebei een verfrissende duik in het water en zagen enorm veel vissen, kleine en grote. Ze zwommen op mij af en ik sprintte het water uit. Ik had het idee dat ze mij wilde aanvallen, haha. Terwijl we terug liepen hoorden we weer de hoorn. Onze lunch bestond uit chili con carne met rijst en was erg smakelijk. Joost was enthousiast geworden van de grote vissen en sprak erover met Louis, een Zuid Afrikaan die vrijwilliger was bij Kalu Yala. Hij vertelde dat hij nog wat vishaken had liggen. Voor ik het wist was Joost een hengel aan het maken van een lange houten tak en flosdraad. Hij is de halve middag weggeweest maar heeft helaas niks gevangen! De haken waren te groot waardoor de vissen het aas eraf snoepte.

Voor de avond viel, in de schemer, maakten Joost en ik nog een wandeling door de andere kant van de jungle. We ontdekten een pad langs een diepe afgrond, met uitzicht over de rivier en de groene vallei op de achtergrond. De lucht kleurde zachtroze, wat een plaatje! Het was 18:00 uur geweest. We hoorden deze keer geen hoorn, maar we wisten dat het weer etenstijd was, dus we liepen snel terug. Op het menu stond ongeveer hetzelfde als in de middag. Ik ben echt een vleeseter, dus met chili con carne maak je mij erg blij. Maar deze variant bestond alleen uit groente, wat ik in het begin niet eens doorhad. Maar het smaakte erg goed! We hadden veel opgeschept, want we moesten een goede bodem hebben om de jungle in te gaan.

Na het avondeten ontmoetten we Ryan, een bioloog. Hij woonde al vier jaar midden in de jungle. Hij was hier komen wonen om de diersoorten te bestuderen. Hij vertelde ons dat er bizar veel diersoorten leven in dit uitgestrekte gebied, omdat we dicht bij de evenaar zitten en en het niet door de mens is aangetast. We dronken ons moed in met gin tonics en nadat Ryan zijn zaklamp had klaargemaakt vertrokken we in de donkere nacht.

Ik had mij van top tot teen ingepakt ondanks dat het nog 30 graden was. Ik had een hemdje aan met een vest erover, zwarte sportlegging en witte lange sokken in mijn rode Allstars. We liepen over een smal paadje en zagen het kamp achter ons verdwijnen. Ryan was enthousiast aan het vertellen over alles wat hier leefde. Al gauw spotte hij het eerste dier bij een meertje. Een hagedis was in slaap gevallen op een blad en zijn pootjes bungelden langs het blad, zo schattig! Daarna zagen we een minuscuul klein kikkertje op een blaadje zitten. We liepen verder langs het water en zagen een gigantische kikker, die net zijn prooi wilde aanvallen.

Ryan had maar één zaklamp bij zich en het lampje van onze mobieltjes was niet goed genoeg, dus we besloten naar zijn huis te lopen om meer zaklantaarns te halen. Het was een lange tocht door de dichtbegroeide jungle om bij zijn huis te komen. Overal om mij heen hoorde ik geritsel en zag ik insecten voorbij vliegen en springen. Eigenlijk was ik doodsbang, maar liet het niet merken. Aangekomen bij zijn jungle huis, vertelde hij over zijn ‘huisdier’ Danny de schorpioen, die altijd om zijn huis te vinden is. Danny liet zich vanavond niet zien, gelukkig… Nadat hij ons de zaklampen had overhandigd, legde hij ons uit dat je oogjes van onder andere spinnen kan spotten, als je op een bepaalde manier schijnt. We hielden de zaklampen op ooghoogte naar de grond gericht en ja hoor, overal oogjes. Dichtbij en ver weg. We vonden een aantal spinnen, kleine en grote. Ze kropen overal om ons heen en een dikke zwarte zat zelf op mijn witte sok. Paniekerig sloeg ik hem er van af. We waren opzoek naar een bijzondere groene kikker met knalrode ogen. Tijdens het zoeken zag ik iets bewegen naast mij. Ik scheen er met mijn zaklamp op en schreeuwde ´SNAKE SNAKE´! Ryan twijfelde even om hem te pakken want er zijn twee soorten die enorm veel op elkaar lijken en één daarvan is dodelijk. Deze gelukkig niet, dus hij dook er op af. We bewonderden de ‘cat eyed snake’ die om zijn hand heen krulde.

We sprongen over een beekje heen maar konden de bijzondere kikker helaas niet vinden. We liepen terug naar de gebaande paden om nog meer diersoorten te spotten. Na tien minuten lopen op het bredere pad wilde ik met mijn Iphone een foto maken van een insect. Ik greep in de zakken van mijn vest, maar voelde niks. Zweet brak mij uit. NEE!! Dit ga je niet menen! Ik riep Ryan en we liepen snel weer terug de dichtbegroeide jungle in. Na goed zoeken vonden we ons spoor. Ryan had dit zelf ook wel eens meegemaakt en maakte grapjes dat er nu waarschijnlijk een aap met mijn mobiel aan het spelen was. We waren bijna weer terug bij zijn huis, maar nog steeds geen mobiel. Toen bedacht ik mij ineens dat we moesten springen bij dat ene beekje. We liepen daarheen en zochten overal. Ik had de moed al opgegeven toen Joost wat bladeren weg schopte. Ineens zag ik een glimp van mijn Iphone! YES!!! Er kroop een dikke spin overheen, maar dat interesseerde mij niks meer. Wat was ik blij!

Na een wandeling van dik een uur door de dichtbegroeide jungle, liepen we terug naar Kalu Yala. We bestelden wat gin tonics en liepen naar Ryan’s werkplek, die bevond zich op hoge palen boven de grond. Het had iets weg van een grote boomhut. Hij liet zijn speciale collectie dode insecten zien en vertelde er mooie verhalen over. We keken onze ogen uit. Daarna liet hij foto’s zien die met een nachtcamera waren gemaakt in de jungle vlakbij Kalu Yala. We zagen prachtige grote wilde katachtigen, waarvan ik niet wist dat die hier ook leefden. Hij liet ons nog meer foto’s zien van andere zeldzame diersoorten die bijna alleen maar hier voorkomen. We raakten niet uitgepraat en na nog een paar gin tonics werden we melig. Wat een geweldige gozer is Ryan! We hebben de hele avond gekletst en gelachen, het was een avond om nooit te vergeten. Angst, spanning, avontuur en humor. Morgen verlaten we Kalu Yala en gaan we richting de kust. Ik heb zin om de oceaan te zien, maar vind het ook jammer om afscheid te nemen van deze mooie mensen. Welterusten!