We hadden die nacht geen oog dicht gedaan. De stress nam bezit van mijn lichaam en ik werd onrustig van mijn eigen hersenspinsels. Het werd ochtend in Playa Venao en de vogels floten vrolijk om ons heen. Ik kreeg een appje binnen en zag een foto verschijnen van een facebook pagina van het kabinet op Curaçao. Ik zocht de pagina op, bekeek het filmpje en mijn hart bonkte in mijn keel. Er werd verkondigd dat vanaf vandaag Nederlanders uit andere landen niet meer welkom zijn op het caribische eiland, ook niet via ‘sluiproutes’. Panama werd als duidelijk voorbeeld genoemd.

We liepen snel naar de tent van Tineke en Joe, die al druk in de weer waren met telefoontjes plegen. Als de vliegtuigmaatschappij ons liet vliegen naar Curaçao, zouden ze een gigantische boete krijgen. Dus waarschijnlijk zouden wij er al worden uitgepikt op het vliegveld van Panama. We annuleerde de vlucht meteen. Verslagen keken we elkaar aan.

Tijdens het ontbijt was iedereen nog steeds druk met telefoneren naar verschillende instanties. Er stond een schaaltje met yoghurt, vers fruit en granola voor mij, maar ik kreeg geen hap door mijn keel en probeerde Joost nog te overtuigen dat misschien een tussenstop op het eiland wel mogelijk zou kunnen zijn. Hij wierp mijn voorstel van tafel en ik voelde mij machteloos. Ik liep naar de kamer, opende de deur en plofte op bed met tranen in mijn ogen. Joost kwam na een tijdje binnen en vertelde mij al knuffelend dat het allemaal wel goed komt.

Het besef dat we hier vast zouden zitten de komende tijd gaf mij ondertussen wel rust. Mijn gedachtes klaarden op als wolken die voor de zon verdwenen. Ik belde mijn ouders over de laatste updates en begon daarna weer positiever te denken. Ik bedacht mij dat er ergere plekken op de wereld zijn om vast te zitten. We pakten onze backpacks en checkte of we niks vergeten waren in de kamer. Ik keek mezelf in de spiegel aan en zag een vermoeid en futloos meisje. Ik concludeerde dat ik vanaf nu goed voor mezelf ga zorgen en bedacht mij dat deze paar dagen vol stress een super goed dieet zijn geweest (niet aan te raden trouwens).

We aten kip met rijst en salade als lunch. Het voelde weer goed om voedsel in mijn maag te hebben. Daarna bekeken we onze nieuwe kamer voor de komende dagen. We slapen samen met Tineke en Joe in een ruime kamer met eigen badkamer. Het zag er schoon uit en rook fris. De rest van de dag hebben we gerelaxed op zitzakken aan het strand.

Tijdens zonsondergang dronken we met z’n allen bier en cocktails. Er klonk muziek uit de boxen met een ‘mama appelsap’, een songtekst waarin je een Nederlandse tekst hoort. Een Cyperse jongen naast ons snapte er niks van, toen Joe een poging deed om het uit te leggen en begon over ‘mother applejuice’ kwamen we niet meer bij van het lachen. We aten daarna heerlijke pizza’s aan het strand met het geluid van de zee op de achtergrond en bewonderden daarna de kraakheldere sterrenhemel. Is dit wat ze bedoelen met paradijs?