Het was vroeg in de ochtend toen we alle vier tegelijk wakker werden. We wandelden met z’n allen over het strand richting het junglepad. In het ochtendzonnetje liepen we tussen de tropische flora en fauna met op de achtergrond geluiden van brulapen. Na een tijdje lopen zagen we de twee grote papegaaien weer. Verder waren er niet heel veel dieren te bekennen. We liepen weer terug naar het strand en hoorde ineens geritsel in de bosjes naast het strand. Een kapucijnaapje gooide een tak naar ons en keek ons brutaal aan. Er kwam nog een aap tevoorschijn en we bleven een tijdje fascinerend naar ze kijken. Daarna knorden onze magen, tijd voor ontbijt!

Na het ontbijt gingen Joost en Joe met een busje naar Pedasi, een dorp verderop, om boodschappen te doen. Een paar uur later kwamen ze terug met volle tassen. We maakten plek vrij in één van de drie grote koelkasten en stopten alle boodschappen in een grote bak. Tineke en Joe hadden nog nooit gesurft en wilde graag boards huren. Joost gaf ze les in het water en ze leerden al snel. We hebben de hele middag met z’n allen in het water gelegen, tot we kramp in onze spieren kregen van de kou.

Tijdens zonsondergang aten we chips met salsa en dronken we rum cola’s. Daarna gingen Joost en ik de keuken in om een grote pan chili te maken. We hadden veel bonen, maïs, ananas, tomaat, ui, knoflook, peterselie en kruiden gebruikt voor de chili. Joost wilde er een verschrompelde onbekende hete peper doorheen gooien maar dat vond ik geen goed idee. Dan zit ik waarschijnlijk huilend op de wc de volgende dag. Dus hij sneed het in stukjes en deed het in een schaaltje er los bij. Mensen gaven ons complimenten dat het heerlijk rook. Mooi, want we hadden inmiddels aardige trek gekregen.

We maakten vier bordjes met rijst en chili. We zaten met z’n allen aan tafel en iedereen strooide wat van die rode verschrompelde peper over het eten heen. Het mocht inderdaad wel iets pittiger dus ik pakte ook een paar stukjes en mixte het door de chili heen. Het smaakte heerlijk, tot ik in één hap een stukje peper te pakken had. Mijn mond stond in de fik en ik kreeg bijna geen lucht meer. Ik dronk een halve liter water weg maar het hielp niet. Ik wilde bijna een moord doen voor een glas koude melk. Gelukkig na een kwartier werd het minder. Tineke en Joe ruimden het eten op en deden de afwas. We waren allemaal kapot en gingen vroeg naar bed.

De volgende dag maakte ik weer dezelfde ochtendwandeling met Joost door de jungle. De apenfamilie hield ons van een afstandje in de gaten vanaf een hoge boom. Verder zagen we alleen wat vrolijk fluitende vogeltjes in verschillende kleuren. We hadden een smakelijke omelet als ontbijt, gemaakt door Tineke en Joe. Daarna belde ik mijn ouders om een nieuwe update te geven over de situatie in Panama. Verschillende Nederlanders waarmee ik in een groepsapp zit, vertelden dat ze vliegtickets hadden geboekt naar Amsterdam via omwegen. Een groot deel van die verschillende vluchten werden gecanceld, andere Nederlanders mochten het vliegtuig niet in en maar een klein deel lukte het wel om naar Amerika of Mexico te vliegen. Wij vonden het risico te groot om weer een grote som geld uit te geven aan tickets waarvan we niet zeker wisten of die vlucht wel zou gaan en of we überhaupt mee zouden mogen. Daarnaast was de plek waar we nu zaten veilig. Er werd goed voor ons gezorgd en we hoefden ons nergens druk om te maken.

We hadden de vorige avond een goede deal gesloten met de manager over ons verblijf, dus betaalden we nu driehonderd dollar voor een week in een tweepersoonskamer met gedeelde badkamer. Ook kregen we korting op het eten en werden er leuke gratis activiteiten georganiseerd, zoals yoga. We kregen de sleutel van onze nieuwe kamer en konden niet wachten om die te bekijken. Onze kamer zat naast die van Tineke en Joe en daarnaast bevond zich de badkamer. Van de buitenkant leek het een klein schattig geel huisje met een eigen paadje, houten bank en stoelen naast de deur. Ook waren we nu nog dichter bij het strand en de zee.

We verhuisden onze spullen naar de nieuwe kamer en pakten onze backpacks uit. Joost dook weer de zee in met zijn surfboard en ik claimde de badkamer om de was te doen. Ik spoot een flesje badschuim leeg in de wasbak, vulde die met het lauwe water uit de kraan en waste met mijn handen onze vuile kleding. Daarna hing ik het over één van de stoelen in de zon. Binnen een paar uur was alles opgedroogd en rook het weer fris.

Als lunch aten we de overgebleven chili met rijst. Daarna pakten we weer onze surfboards. Het zand was kokend heet geworden door de zon dus we renden zo snel als we konden naar de verkoelende zee. De rest van de middag brachten we door in de zee en op het strand. Ik liep naar de kamer om mij om te kleden en werd twee keer gestoken door een wesp op mijn been. De pijn was niet te doen en ik wilde het bijna uitschreeuwen. Binnen één minuut verschenen er twee dikke rode bulten op mijn been. Ik rende naar de kamer en haalde mijn backpack overhoop, op zoek naar het medicijndoosje. Ik smeerde verschillende zalven op de bulten en na een kwartier werd het gelukkig al minder.

Tijdens zonsondergang dronken we weer rum cola’s met z’n allen. De rum was bijna op en alcohol was nergens meer verkrijgbaar door de nieuwe regelgeving. Tijdens het avondeten spraken we de manager, die ons stiekem twee flessen rum verkocht. We verstopten ze in onze kamer, in ieder geval een klein voorraadje.