De zon kwam tevoorschijn in Playa Venao en Joost rende met zijn surfboard onder zijn arm in het ochtendgloren naar de zee. Een paar uur later zaten we samen te ontbijten. Ik had gebakken eieren op brood met verse limoensap en Joost had een broodje met smashed avocado, gepocheerde eieren en een koffie. Na het ontbijt dook hij weer de zee in om nog meer golven te pakken. Ik wandelde over het strand tot het niet meer uit te houden was in de hitte en nam vervolgens een verfrissende duik in het zoute water. We hebben de hele dag gespendeerd in de zee en op het strand, heel relaxed.

In de schemer kwam Joost uit zee en dronken we een borreltje op het strand. We aten zelfgemaakte pasta met tonijn, tomaat en avocado. Tijdens het afwassen vertelde een Nederlandse jongen dat ze in verband met Coronavirus, de San Blas en Bocas del Toro eilanden hadden afgesloten van de buitenwereld. Ik was zo teleurgesteld, daar wilden we over een paar dagen heen reizen. We lazen er verder niks op internet over, dus hoopten dat het niet waar zou zijn.

De volgende dag doken we na het ontbijt weer in de verfrissende zee. Nu allebei een surfboard. Joost hielp mij in zee om goede golven te pakken en tussendoor werden we gestoken door minuscuul kleine kwalletjes of zee-vlooien. Ik weet niet of die bestaan, maar het prikte wel erg. Dat mocht de pret niet drukken want we hadden ons weer een hele dag vermaakt in het zoute water.

We waren van plan om de volgende dag een lange reis te maken naar Boquette, een dorpje in de bergen en om vervolgens een dag later door te reizen naar de eilandengroep Bocas Del Torro. Terwijl we onze fles wijn aan het leegdrinken waren kwam er een Nederlandse jongen naar ons toegelopen die met zijn vriendin aan het reizen was in Panama. Hij vertelde ons dat hij net had gehoord dat er geen vluchten meer gaan naar Europa. Zij zouden ongeveer dezelfde datum als ons terug vliegen in Nederland, maar dat ging dus nu niet meer door.

s’ Avonds voegden wij ons op de bank tussen de andere gestrande Nederlanders. Een jonger stel wilde nog steeds de volgende dag dezelfde reis maken naar Bocas Del Torro, zoals die wij ook in gedachten hadden. Toch vonden wij het niet verstandig om te doen. We wisselden ideeën met elkaar uit en het andere Nederlandse stel hadden het idee om via Mexico naar Nederland terug te reizen. Maar wat als ze daar de grenzen zouden dichtgooien? Daar wilden we ook niet vastzitten..

Na een paar cocktails en shotjes besloten we om naar bed te gaan. Ik weet niet of het door de alcohol kwam maar ik lag te woelen in bed en mijn gedachten waren ineens kraakhelder. We moeten weg hier! Zo snel mogelijk, voordat het hier ook uitbreekt en het was al begonnen. Nederlands grondgebied. We moeten naar de Antillen! Er gaan nog steeds vluchten van Panama, naar Curaçao.

De volgende dag belden we de Nederlandse Ambassade in Panama, waar wij niet veel wijzer van werden. Het thuisfront belde buitenlandse zaken over het voorstel van de Nederlandse Antillen. ‘Wat een goed idee, daar hadden wij zelf nog niet aan gedacht’, zei de meneer aan de telefoon van Buitenlandse Zaken. We vertelden het andere Nederlandse stel ons plan en die vonden het ook een goed idee, al was er nog een hoop onzekerheid. We waren de hele dag telefoontjes aan het plegen. Nederlandse Ambassade in Panama, Buitenlandse Zaken, vliegtuigmaatschappijen, Nederlandse Ambassade in Curaçao en het Ministerie in Curaçao, die eindelijk goede informatie gaf en vertelde dat het geen probleem is om via Panama naar Curaçao te reizen. We deelden alle informatie met het Nederlandse stel, Joe en Tineke. Oké gas erop, we gaan boeken!

Die avond hadden we de vliegtickets geboekt en ik voelde mij gespannen maar ook een beetje gerustgesteld. We aten met zijn viertjes een hamburger met patat, wat smaakte dat goed! Daarna gingen we naar onze kamer en pakten we alvast onze backpacks in. Morgen worden we om vijf uur eind van de middag opgehaald door een privé busje, die ons naar het vliegveld brengt. Dinsdagochtend gaan we vliegen. Ontzettend spannend allemaal en ik hoop zo dat we het land uit komen. Mijn gevoel zegt dat we nog net op tijd zijn. We gaan het meemaken!

Mijn darmen konden het allemaal niet meer aan, dus ik zat de hele avond en nacht op de WC. Joost kon de slaap niet vatten en zag op twitter een bericht van onze vliegtuigmaatschappij binnenkomen met nieuwe maatregelen over het coronavirus in Panama. Zijn hart ging tekeer toen hij het in de vertaal-app gooide. Er stond dat alle inkomende vluchten naar Panama vanaf dinsdag werden gecanceld. Thank God niet de uitgaande vluchten vanuit Panama. Hij probeerde nog met de ambassade te bellen, maar kwam er niet doorheen. Joost hing op en zag in zijn ooghoek iets naast het snuffelen. Het was een gigantische miereneter. Hij schrok zich rot, maar kon er daarna wel om lachen. We lagen ‘s nachts nog te kletsen over wat een bizar avontuur dit is. Ben heel benieuwd wat ons te wachten staat!