Om 05:30 uur ‘s ochtends schrok ik wakker, ik herinnerde mij dat ik was vergeten een wekker te zetten. Joost werd wakker van mijn gestommel, gelukkig had hij wel zijn wekker gezet. Een uur later namen we de lift naar de rooftop, om de zonsopgang te bekijken. We waren helemaal alleen en de stad begon langzaam tot leven te komen. De zon steeg snel en de hemel veranderde in prachtige oranje-roze pasteltinten. Na het ontbijt pakten we onze backpacks. Er stond een wit busje voor ons klaar. Ready!
Na ongeveer een anderhalf uur rijden kwamen we aan in San Miguel bij het Kalu Yala Basecamp. Er waren nog een paar meiden die ook mee reden, met zijn allen stapten we over in een 4x4 pickup en reden we nog een halfuur over een offroad weg. De weg bestond uit opgedroogde modder en stenen, heel veel stenen. We werden helemaal door elkaar geschud en steeds verder verwijderd van de bewoonde wereld. Het landschap veranderde van open vlaktes naar dichtbegroeide jungle en bergen. Ik keek door het raam en zag een brede rivier op ons afkomen. De bestuurder verminderde vaart, ik dacht dat we er waren maar voordat ik het wist reden we dwars door de rivier heen, hobbelend over de stenen en reden we nóg verder de groene jungle in. Na een steile heuvel zag ik het bord ‘Kalu Yala’. We made it!
Kalu Yala was nog maar een paar maanden geopend voor gasten en wij waren één van de eersten die hier gingen overnachten. Het leek een community, een soort van zelfvoorzienend mini dorpje. Het eten wat we kregen kwam van verse groentes van hun eigen boerderij. Er waren verschillende ‘gebouwen’, zoals de receptie, keuken, bar, lounge ruimtes en alles was gemaakt van natuurlijke materialen. De slaapzalen bevonden zich op hoge palen boven de grond. Wij sliepen in een tipi tent, gemaakt van hout en gedroogde palmbladeren. De ‘deur’ was een wit doorschijnend net, tegen insecten. We werden hartelijk ontvangen en maakten met iedereen een praatje. Daarna mochten we één van de tipi’s uitkiezen omdat we de enige gasten waren. De eigenaar is een Amerikaan en kwam hier dertien jaar geleden terecht, in die tijd sliep hij op een matje op de grond in de jungle zonder klamboe. Zijn doel was om een eco vriendelijke gemeenschap te creëren. Na hard werken en een goede deal met de eigenaar van Selina gemaakt te hebben is het hem gelukt.
Er werd een paar keer op een hoorn geblazen. Lunchtijd! Na een gezonde lunch liep ik met Joost naar de dichtstbijzijnde rivier want we konden wel wat verkoeling gebruiken. Daarna zijn we in de jungle op zoek gegaan naar La Playa, een diepere rivier met een strandje, het was prachtig daar! Alsof ik in een aflevering van National Geographic terecht was gekomen. We hadden ons daar de hele middag vermaakt. Eind van de middag liepen we terug naar onze tipi. We hadden hadden zelf rum en cola meegenomen uit Panama stad, dus we dronken een borreltje met wat nootjes erbij en speelden we een potje kaarten. Er werd weer op de hoorn geblazen, etenstijd! We zaten met z’n allen om tafel te eten en te kletsen, na een drankje ging iedereen richting hun slaapplek. Het was nog maar negen uur, maar we waren kapot van de lange dag.
In het donker liepen we terug naar onze tipi. Ik huiverde van alle geluiden om mij heen en het geritsel in de bosjes. Joost slaakte een kreet.. uit het niets vloog er een vleermuis vol in zijn gezicht. Hij schrok zich dood, maar konden er hard om lachen. We lagen nog een tijdje te kletsen in bed en net toen we wilden gaan slapen hoorden we een raar geluid. Het was een brulaap, het leek alsof hij naast onze tipi stond zo dichtbij. Joost werd nog een paar keer gebeten door een vlo, hij dacht dat het van de vleermuis kwam. Na een paar uur slaap werd ik wakker, ik moest zo nodig plassen maar durfde niet naar de badkamer te lopen vijftig meter verderop. Het was een orkest aan geluiden buiten en ik beeldde mij in dat er een schorpioen op de buitenste klamboe zat. Ik lag mezelf gek te maken in bed toen ik iets op het dak hoorde lopen. Joost stelde mij gerust. We gingen samen buiten achter de tipi plassen, romantisch hé? Haha. Daarna kon ik weer rustig verder slapen. We hebben voor morgen iets gaafs geregeld. We gaan met een bioloog 's nachts door de jungle hiken en opzoek naar allerlei diersoorten. Ben heel benieuwd!
Melanie Driessen
13 chapters
16 Apr 2020
March 09, 2020
|
Kalu Yala, the middle of nowhere
Om 05:30 uur ‘s ochtends schrok ik wakker, ik herinnerde mij dat ik was vergeten een wekker te zetten. Joost werd wakker van mijn gestommel, gelukkig had hij wel zijn wekker gezet. Een uur later namen we de lift naar de rooftop, om de zonsopgang te bekijken. We waren helemaal alleen en de stad begon langzaam tot leven te komen. De zon steeg snel en de hemel veranderde in prachtige oranje-roze pasteltinten. Na het ontbijt pakten we onze backpacks. Er stond een wit busje voor ons klaar. Ready!
Na ongeveer een anderhalf uur rijden kwamen we aan in San Miguel bij het Kalu Yala Basecamp. Er waren nog een paar meiden die ook mee reden, met zijn allen stapten we over in een 4x4 pickup en reden we nog een halfuur over een offroad weg. De weg bestond uit opgedroogde modder en stenen, heel veel stenen. We werden helemaal door elkaar geschud en steeds verder verwijderd van de bewoonde wereld. Het landschap veranderde van open vlaktes naar dichtbegroeide jungle en bergen. Ik keek door het raam en zag een brede rivier op ons afkomen. De bestuurder verminderde vaart, ik dacht dat we er waren maar voordat ik het wist reden we dwars door de rivier heen, hobbelend over de stenen en reden we nóg verder de groene jungle in. Na een steile heuvel zag ik het bord ‘Kalu Yala’. We made it!
Kalu Yala was nog maar een paar maanden geopend voor gasten en wij waren één van de eersten die hier gingen overnachten. Het leek een community, een soort van zelfvoorzienend mini dorpje. Het eten wat we kregen kwam van verse groentes van hun eigen boerderij. Er waren verschillende ‘gebouwen’, zoals de receptie, keuken, bar, lounge ruimtes en alles was gemaakt van natuurlijke materialen. De slaapzalen bevonden zich op hoge palen boven de grond. Wij sliepen in een tipi tent, gemaakt van hout en gedroogde palmbladeren. De ‘deur’ was een wit doorschijnend net, tegen insecten. We werden hartelijk ontvangen en maakten met iedereen een praatje. Daarna mochten we één van de tipi’s uitkiezen omdat we de enige gasten waren. De eigenaar is een Amerikaan en kwam hier dertien jaar geleden terecht, in die tijd sliep hij op een matje op de grond in de jungle zonder klamboe. Zijn doel was om een eco vriendelijke gemeenschap te creëren. Na hard werken en een goede deal met de eigenaar van Selina gemaakt te hebben is het hem gelukt.
Er werd een paar keer op een hoorn geblazen. Lunchtijd! Na een gezonde lunch liep ik met Joost naar de dichtstbijzijnde rivier want we konden wel wat verkoeling gebruiken. Daarna zijn we in de jungle op zoek gegaan naar La Playa, een diepere rivier met een strandje, het was prachtig daar! Alsof ik in een aflevering van National Geographic terecht was gekomen. We hadden ons daar de hele middag vermaakt. Eind van de middag liepen we terug naar onze tipi. We hadden hadden zelf rum en cola meegenomen uit Panama stad, dus we dronken een borreltje met wat nootjes erbij en speelden we een potje kaarten. Er werd weer op de hoorn geblazen, etenstijd! We zaten met z’n allen om tafel te eten en te kletsen, na een drankje ging iedereen richting hun slaapplek. Het was nog maar negen uur, maar we waren kapot van de lange dag.
In het donker liepen we terug naar onze tipi. Ik huiverde van alle geluiden om mij heen en het geritsel in de bosjes. Joost slaakte een kreet.. uit het niets vloog er een vleermuis vol in zijn gezicht. Hij schrok zich dood, maar konden er hard om lachen. We lagen nog een tijdje te kletsen in bed en net toen we wilden gaan slapen hoorden we een raar geluid. Het was een brulaap, het leek alsof hij naast onze tipi stond zo dichtbij. Joost werd nog een paar keer gebeten door een vlo, hij dacht dat het van de vleermuis kwam. Na een paar uur slaap werd ik wakker, ik moest zo nodig plassen maar durfde niet naar de badkamer te lopen vijftig meter verderop. Het was een orkest aan geluiden buiten en ik beeldde mij in dat er een schorpioen op de buitenste klamboe zat. Ik lag mezelf gek te maken in bed toen ik iets op het dak hoorde lopen. Joost stelde mij gerust. We gingen samen buiten achter de tipi plassen, romantisch hé? Haha. Daarna kon ik weer rustig verder slapen. We hebben voor morgen iets gaafs geregeld. We gaan met een bioloog 's nachts door de jungle hiken en opzoek naar allerlei diersoorten. Ben heel benieuwd!
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!