Het voelt warm en benauwd als we op de luchthaven van Panama aankomen. Er lopen mensen rond in beschermende pakken, met mondkapjes en zelfs duikbrillen op. CORONA ALERT! We worden verzocht om in een rij te gaan staan. Één voor één krijgen we een apparaatje op ons hoofd gericht die de lichaamstemperatuur meet. 'Have you been in Italy, Korea or China madam?' wordt mij gevraagd, ik schud mijn hoofd. Gelukkig mogen we allemaal doorlopen. We krijgen een stempel in ons paspoort. Een paar minuten later halen we de backpacks van de bagageband. We pinnen wat dollars op het vliegveld en lopen daarna naar buiten. Ik had al gehoord dat openbaar vervoer naar de stad een drama is. We waren moe van de reis en wilden snel naar de stad dus namen we voor 28 dollar inclusief fooi een taxi. De vrouw in de taxi had lekkere Latin-achtige muziek aan. Welkom in Panama!

De receptioniste gaf ons de kamer sleutel en vertelde wat over het hostel. Ik heb er niks van onthouden, alleen iets over een ontbijt vanaf 7:00. We waren allebei kapot, maar dwongen onszelf tot minimaal middernacht wakker te blijven. Dat zou de jetlag verminderen. We hadden ons opgefrist in onze kamer en liepen daarna naar buiten. Even de omgeving verkennen. Het was druk op straat. Er gebeurde van alles om ons heen. Van toeterende taxi's naar ons, een aantal mensen die door de politie werden opgepakt tot een Panamese vrouw waarvan haar rechter borst uit haar shirt bungelde en wij daar bijna door werden geraakt. Na 5 minuten in de chaos besloten we terug te gaan naar ons hostel Selina. We gingen met de lift naar de 6e verdieping en kwamen op een super gave rooftop party terecht. We bestelden cocktails en proostten op het nieuwe avontuur. We hadden een geweldig uitzicht over de stad en bewonderden tientallen flatgebouwen. De DJ draaide goed. We namen nog een cocktail. Daarna gingen we naar bed.

Ik ben drie keer wakker geworden die nacht, om 3:30 (toen was het feest nog steeds gaande), 4:30 en 5:30 uur. Toch voelden we ons fris, helemaal na de koude douche. Na het ontbijt liepen we in het ochtendzonnetje door het mooie oude centrum. Als je de tropische planten wegdenkt, leek het wel alsof we ons bevonden in een Spaans dorpje. De temperatuur steeg snel en al gauw waren we doorweekt van het zweet. We kochten een grote fles koud water bij een supermarktje en liepen terug naar Selina. We boekten ons volgende verblijf alvast voor morgen in Kalu Yala. Een ander Selina hostel gelegen in de jungle in the middle of nowhere. We worden morgen ochtend opgehaald en blijven daar twee nachten slapen in een Tipi tent. Spannend!

We hebben de rest van de dag vertoeft op het rooftop terras aan het zwembad. Het was bijna niet te doen in de zon. Gelukkig was er een briesje, anders was ik echt gesmolten. Het voelde als 40 graden. Veel mensen waren aan het verbranden. Joost is nu een rood kreeftje. We hebben de hele middag en avond Corona’s gedronken met een leuke Canadese gozer. Joost en ik wilden bij een goed Panamees restaurant dineren waar ik over had gelezen, maar we konden die niet vinden. Uiteindelijk zaten we op een gezellig pleintje bij een lokaal straat tentje kip met rijst en jukka (dat is toch een plant/wortel?) naar binnen te schuiven. Daarna hebben we nog een rum cola als afzakkertje gedaan bij de rooftop bar, waar weer volop gefeest werd. Morgen moeten we vroeg opstaan voor de reis naar de jungle. Welterusten!