We werden wakker in onze nieuwe vierpersoonskamer en ik voelde mij eindelijk uitgerust. De rest had ook een goede nacht gehad gelukkig. Joe en Tineke gingen vroeg in de ochtend sporten op het strand. Joost en ik besloten een wandeling te maken naar de andere kant van de baai. We hadden gehoord dat daar een pad scheen te zijn die naar een ‘white sand beach’ leidde. De slippers bungelden in onze handen tijdens het lopen over het donkere zandstrand. Het zoute water spoelde over mijn voeten heen en voelde erg fris, bijna Nederlands, aan. Onderweg werden wij vergezeld door een zwart hondje, die enthousiast om ons heen rende en op zijn rug heen en weer rolde.

We kwamen aan bij het pad die de dichtbegroeide jungle in kronkelde. De hond bleef dicht bij ons lopen en keek nieuwsgierig om zich heen. We hoorden het geluid van brulapen. De eerste zonnestralen schenen door het dichte bladerdak boven ons. We liepen rustig verder tussen de weelderige planten en bomen met grote termietennesten. Plotseling stond er een hert midden op het pad en keek ons vragend aan. Een paar seconden later dook het de jungle in. We zagen een soort van nootjes uit een boom vallen en keken omhoog. Daar zagen we twee prachtige grote rode papegaaien met gekleurde vleugels op een tak zitten. Ze aten nootjes en spuugde de schillen uit die naast onze voeten belandden.

We waren onder de indruk van al het leven om ons heen. We liepen langs een verlaten resort en zagen daar achter de andere baai liggen. Het zag er mooi ongerept uit met een (helaas) donker zandstrand. Niet zo zwart als het zand bij ons voor de deur, misschien twee tinten lichter. Ach, je kan niet alles hebben. We liepen weer terug en zagen de bomen om ons heen alle kanten of schudden. Uit het niets kwam er een apenfamilie tevoorschijn. Onderweg hoorden we al geluiden van de brulaap en nu zagen we ze in het echt. Ik had nog nooit van zo dichtbij wilde apen bewonderd. Het ontroerde mij een beetje toen ik een baby aapje op zijn moeders rug zag zitten. Ze slingerde van boom naar boom en keken ons nieuwsgierig aan. Wat een mooi gezicht!

Tijdens het bewonderen van de dieren waren we de zwarte hond kwijtgeraakt. We vonden het zielig om hem in de jungle achter te laten dus gingen we opzoek al fluitend en roepend. Na ongeveer vijf minuten hoorden we geblaf. De zwarte hond was met een andere grotere witte hond aan het spelen bij het verlaten resort. We riepen ‘onze’ hond en maakten handgebaren dat hij mee moest komen. Er kwam een oude Panamese man tevoorschijn op het terrein van het verlaten resort en glimlachte naar ons. Ik vertelde de man in gebrekkig Spaans over de zwarte hond van het strand. ‘Samantha’, zei hij en hij wees naar de zwarte hond. ‘Oh is het uw hond?´, vroeg ik . Hij knikte en Joost en ik lachten ongemakkelijk. Daarna namen we afscheid en liepen we terug naar het strand.

We hadden een kom met yoghurt, granola en vers fruit als ontbijt. Joost ging zich daarna klaarmaken om te gaan surfen. Joe en Tineke namen een kijkje bij een nieuw resort naast ons en lagen heerlijk te relaxen aan het zwembad daar. Ikzelf nam een ochtendduik in zee en plofte vervolgens op een bedje en las in de schaduw van een palmboom een boek. Joost de waterrat was weer lekker de hele middag aan het surfen. Er liepen mannen over het strand met een leger kostuum aan en keken serieus voor zich uit. Ze liepen het terrein op richting de bar en maakten een praatje met de manager. Blijkbaar was er niks aan de hand, want ze verlieten daarna weer het terrein.

In de avond aten we met een Cyperse jongen, Franse meid, en het Nederlandse stel heerlijke hamburgers met patat, mayonaise en ketchup. Binnen no-time hadden we het allemaal verorberd. Officieel was er een alcoholverbod ingegaan maar daar merkten we hier weinig van. Er werden groene shotjes uitgedeeld op een dienblad omdat het vandaag St. Patricksday was. Deze mint-achtige drankjes vielen goed in de smaak!

We zaten gezellig met cocktails en biertjes aan tafel toen iemand ineens riep, “POLICE”!! We schrokken ons dood en verstopten zo snel mogelijk alle drankjes. Het personeel was druk in de weer en de muziek werd uitgezet. We waren net op tijd klaar want er liepen twee politiemannen richting de bar. Het was ineens muisstil en we keken elkaar gespannen aan. De agenten namen foto’s en filmpjes, praatten met de manager en dropen na ongeveer tien minuten af. De manager kwam naar onze tafel gelopen en bedankte ons dat we hem hielpen met de drank verbergen. Hij zei dat hij zich vanaf morgen wel aan de regels gaat houden. Als we alsnog drank zouden willen kon hij wel stiekem iets bij onze kamers afleveren. Hij gaf ons een knipoog en liep weer naar de bar.

Die avond was er een ‘secret party’ hadden we vernomen. Normaal gesproken zou er rond deze periode een gigantisch strandfestival plaatsvinden bij Playa Venao. We hadden gehoord dat het festival was afgeblazen i.v.m. coronavirus, maar dat er al wel een paar DJ’s waren overgevlogen. We liepen in het donker over het strand, tussen de tientallen krabbetjes die langs onze voeten schoten. We kwamen aan bij de plek maar we hoorden geen muziek. Misschien hadden ze het door de politie in de buurt afgeblazen. We liepen weer terug, door naar de kamer en vielen in een diepe slaap.