Nog 4 uur en 20 min naar Panama, geeft het schermpje op de stoel voor mij aan. Op dit moment vliegen we ergens boven de oceaan. Ik lag verspreid over drie stoelen met mijn hoofd op Joost z’n been. We hadden allebei een melatonine pil ingenomen. Joost was binnen no-time weg. Ik helaas niet. Mijn hoofd bonkte en ik twijfelde om met het laatste restje water m’n aspirine in te nemen. Op dat moment kwamen de stewardessen met drinken langs. Fijn! In de W.C. bekeek in mijn droge rode ogen in de spiegel en dacht terug aan vanochtend.

De wekker ging vroeg om 06:00 uur. Snel douchen, laatste spullen pakken en Ricky (de kat) knuffelen. M’n vader bracht ons naar het treinstation in Heerhugowaard. Tot over 3 weken! Daar stonden we dan, op een grauwe vrijdagochtend in maart tussen mensen die allemaal op weg waren naar school of een (kantoor)baan. Met onze grote zware backpacks manoeuvreerden we in de trein naar twee lege stoelen. Ik voelde mij nogal lomp en aangekeken. Bij station Sloterdijk stapten we over in de trein richting Schiphol. Daar aangekomen haalden we bij de AH een ontbijtje. De backpacks hadden we ingecheckt en daarna door naar de douane, wat ook snel ging. Onze vlucht had tien minuutjes vertraging. We zouden in Madrid overstappen. Het vliegtuig van Air Europa stond lang aan de grond. Uiteindelijk, drie kwartier later, stegen we op. De vlucht vloog voorbij. Twee uur later kwamen we aan in Madrid. De volgende gate was 18 minuten lopen las ik op een bordje. Shit! Iedereen begon te rennen die deze vlucht moest halen. We kwamen net op tijd aan.

Een week geleden was ik opzoek op zolder naar spullen voor de reis. Ik werd al gauw afgeleid en vond een wit doosje. Ik maakte het open en staarde met blijdschap naar mijn gifgroene Nintendo DS lite (jeugdsentiment). Na het opladen deed hij het weer helemaal, ik was zo enthousiast! Die moet mee op reis, dacht ik. De volgende dag werd ik uitgelachen door Joost en noemde hij het ‘kinderspeelgoed’ en vond hij mij ‘onvolwassen’. Toch nam ik het mee. Raad eens wie op dit moment al uren lang aan het gamen is… Yep! Ik vind het leuk om hem te zien Mario-Karten en juich met hem mee als hij 1e wordt. We lijken wel twee tieners haha. Ik schaam me niet!

De tijd tikt door. Nog 3 uur en 20 minuten. Yes, weer een uur voorbij. Ik kan niet wachten! Voor de eerste keer naar Midden-Amerika en ik heb geen idee wat ik moet verwachten. Ik vind het spannend maar ook leuk, nieuwe avonturen. We hebben alleen de eerste 2 nachten geboekt in Casco Viego, het oude gedeelte in Panama stad. We slapen in Selina, een populaire hostel keten. Super hip ingericht en betaalbaar. We hebben een tweepersoonskamer geboekt. Ik had nog geen zin in de slaapzalen met stapelbedden en gedeelde badkamers. We komen rond 22:00 uur aan. Ben benieuwd! Ik probeer zoveel mogelijk blogs te schrijven tijdens deze reis. Keep you updated!