Om 8 uur `s ochtends stonden we klaar met onze SUP boards. We hadden een privé gids die ons een tour over de rivier zou gaan verzorgen. Vanaf een houten vlot stapten we op de boards, we moesten een leash om onze voeten en we kregen de paddels toegereikt. Troy, onze gids, vroeg of we al ervaring hadden, we stapten op onze boards en peddelden weg.. Duidelijk ;). In de ochtendglorie dreven we over de glinsterende Loboc rivier. De omgeving was gewoon geweldig! Na 2 uur suppen keerden we terug bij ons resort. We bedankten Troy en gingen nog even langs de eigenaar van 'Fox & The Fireflies', de naam van ons verblijf. Hij heet Frederik is een blonde rasta Belg en woont al zo'n 15 jaar in de Filipijnen. Een hele relaxte kerel en runt naast zijn resort ook nog de SUP tours door de gehele Filipijnen, respect! Na wat handen schudden pakten we onze backpacks en verlieten we het o zo mooie Loboc.

We namen de bus richting Carmen en stapten uit bij het Tarsier reservaat. Tarsiers, ook wel Spookdiertjes genoemd, lijken op kleine aapjes maar zijn dit niet. Ze zijn maar 12 cm groot en hebben een lange staart. Ze hebben een klein hoofdje met hele grote ronde ogen. Het zijn nachtdieren en overdag slapen ze meestal, maar wij hadden het geluk dat er tijdens onze jungle tocht net een kleine Tarsier wakker werd.. Hij keek slaperig om zich heen terwijl hij vastgeklampt zat aan een boom. Hij was zo lief! Met z'n grote ronde ogen keek hij ons nieuwsgierig aan en ging daarna weer slapen.

Na een rondje door de Tarsier jungle gingen we verder naar de Chocolate Hills. De Chocolate Hills zijn de 1 van de belangrijkste bezienswaardigheden op Bohol. We reden met de bus over een vlak landschap midden op het eiland. Na een paar kilometer zagen we grote ronde heuvels om ons heen verschijnen. Er zijn wel meer dan duizend van deze kegelvormige heuvels in dit gebied te vinden van allemaal dezelfde hoogte en vorm (ong 50 meter hoog). Ze zijn bijna het gehele jaar bedekt met gras, maar in het droogseizoen, wat het nu is, worden ze bruin. Vandaar de naam Chocolate Hills. We stapten uit de bus bij een Chocolate Hill die we konden beklimmen. We moesten wel entree betalen, want ja, het is natuurlijk de grootste toeristenattractie van het eiland. Bussen met Chinezen en Koreanen werden bij de top afgezet. Wij waren zo stoer om de top te beklimmen te voet, met de zware backpacks op onze rug. Daar aangekomen moesten we even op adem komen, maar het uitzicht maakte alles weer goed.

Na wat gegeten te hebben liepen we weer terug naar beneden. We pakten de bus naar het plaatsje Carmen, om daar over te stappen naar Danao richting het Danao Adventure Park. Het park staat bekend om de langste zipline van Azië. Onze pot was bijna leeg dus we moesten in Carmen pinnen. Er waren een paar banken maar geen daarvan accepteerden onze pinpassen en creditcards. De zon brandde en de banken werkten niet waardoor we niet genoeg geld hadden om naar Danao te gaan. Dat was balen.. Daarbij kwam ook nog dat de lokale bevolking ons op de zenuwen begon te werken. Ze stelden constant onbenullige vragen: 'Where are you going?' 'You want tricycle ride?' ' You want to buy this?' Ehh.. NO shut up! Oké dat zei ik niet hardop maar we waren allebei heel geïrriteerd. Met ons laatste geld reden we met de bus naar de het havenplaatsje Ubay. Hier was gelukkig wel een ATM bank. We pinden het maximaal opneembare bedrag van 10.000 peso (200 euro) en boekten een hotel in Ubay omdat het al donker werd. 's Avonds hebben we lekker 'streetfood' gegeten. Er waren diverse kraampjes aan het barbecuen en hele families waren aangeschoven om gezellig te dineren. Het was erg lekker! We voelden ons wel celeberties want we werden constant nagekeken en aangesproken, we waren namelijk de enige westerlingen!

De volgende dag wilden we naar het Adventure park. Dat werd een probleem want we moesten 5 keer overstappen om daar te komen waardoor de totale reistijd op meer dan 4 uur zou komen. We moesten de plannen aanpassen want dit ging ons zelfs te ver.. We namen de bus naar het plaatsje Anda en gingen daar met de tricycle naar het strand. We vonden na lang zoeken eindelijk een goedkoop hotel die nog kamers vrij had. We kwamen erachter dat we in de buurt waren van de haven Jagna. Vanaf hier gaan er een paar keer per week boten naar Camiguin eiland. Na wat research in de Lonely Planet had ik gelezen dat dit eiland vergelijkbaar is met Hawaï. Er zijn in totaal 6 vulkanen, witte zandstranden, watervallen, jungles en diverse hotsprings. We hebben onze plannen gewijzigd en zetten deze maandag koers naar Camiguin eiland!