Na 2 vluchten kwamen we aan op Manilla AirPort. We liepen een beetje versuft rond. Bij de bagageband aangekomen konden we gelijk onze backpacks meenemen. Onze visums werden gecheckt. Eenmaal buiten werden we verwelkomt door de Aziatische hitte. Welkom in de Filippijnen!

Daar stonden we dan, in de gigantische hoofdstad Manilla. Van te voren hadden we besloten om gelijk door te vliegen naar het eiland Palawan, alleen hadden we nog geen vliegtickets geboekt. We vroegen bij de infobali op het vliegveld waar we de tickets konden kopen. Een bewaker nam ons mee naar buiten en liet ons in een witte taxi instappen, die ons naar een ticketcounter zou brengen. Blijkbaar zijn er iets van 5 verschillende vliegvelden en terminals in Manilla. We moesten wel direct 1500 Peso betalen (omgerekend 25 euro). We hadden allebei geen idee hoeveel geld dat was. Nadat Joost het geld overhandigde reed de taxichauffeur ons binnen 5 minuten naar een klein aftands hokje waar een Filippijns vrouwtje ons de tickets naar Palawan probeerde te verkopen. We moesten 10.000 peso p.p betalen (400 euro bij elkaar). Wat een afzetterij! Het was allemaal één groot complot: de bewaker, de taxi en het ticket vrouwtje. Ik werd woest, en liet de taxichauffeur ons naar een officiële ticketverkoop brengen. Daar aangekomen waren er geen vluchten meer naar Palawan vanwege de drukke Aziatische vakantie periode. Dus gooiden we ons hele reisschema om en boekten we een last minute naar het eiland Cebu.

Op Cebu aangekomen namen we de gele taxi naar het hotel die we online geboekt hadden (er zijn blijkbaar 2 soorten taxi`s, de gele taxi`s hebben een meter en de witte niet waardoor ze meestal veel te hoge prijzen vragen. We hadden gehoord dat als je het oneens bent over de prijs, dat ze je ergens in een getto gedeelte in de stad afzetten en je dan aan je lot overlaten. Daarom nemen wij liever de gele taxi). We kwamen `s avonds laat aan in het hotel. Na 3 vluchten op 1 dag en amper wat gegeten te hebben besloten we in de stad even ergens wat te gaan eten en daarna naar bed te gaan.

De volgende dag verlieten we het hotel en namen we de bus naar de badplaats Moalboal, in het zuiden van Cebu, bekend om het witte strand. Vergeleken met Sri Lanka waren deze bussen super luxe! Ruim, airco, geen gekke inhaalmanoeuvres en geen zwetende mensen. Daar aangekomen werden we verwelkomd door ruim 20 man die ons een ritje met de tricycle wilden aanbieden. Het leken wel vliegen die aanvielen op een stuk bedorven vlees (beetje ranzige vergelijking maar zo voelde dat). We wurmden onszelf uit de joelende massa en zagen een ander stelletje hetzelfde doen. Zij gingen ook naar het strand dus besloten we samen heen te gaan. Heel gek, je moet hier voor de toeristische stranden entree betalen. Bij het strand van Moalboal was het onwijs druk, veel Chinezen en Koreanen die om zich heen zwaaiden met selfiesticks. Vanwege de vakantie waren alle accomodaties volgeboekt. Daarom veranderden we het plan en gingen we naar een ander plaatsje vlakbij Moalboal, genaamd Panagsama. Hier was geen White Beach, maar een klein koraal strandje met een mooie rustige baai. Het deed mij een beetje denken aan Ibiza, maar dan met prachtige bergen als uitzicht van het tegenover gelegen het eiland Negros. Het was hoog water. We huurden samen met het andere stelletje een snorkel set. De onderwaterwereld was schitterend! We zagen tientallen soorten vissen in allerlei kleuren en patronen, bijna kunstige koraal formaties, grote scholen sardines en zeeschildpadden. Joost raakte er 1 aan!

De weg terug verliep wat minder soepel... Het water stond behoorlijk laag, waardoor het lastig was om de zee uit te komen met al het koraal, zeegras en scherpe schelpen. Met moeite kwamen we steeds dichter bij de kust. Joost z`n oog viel ineens op iets in het water vlak voor hem. Hij zei dat ik mij heel snel uit de voeten moest maken. Ik raakte licht paniekerig en struikelde over een steen in het water waardoor ik met mijn billen op een scherp stuk koraal belandde. We snelden naar het strand met een bloedspoor achter me aan. Daar veilig aangekomen vertelde Joost dat hij een giftige zwart wit gestreepte zee slang zag. Inmiddels ging de zon onder en we waren verdwaald geraakt. We konden elkaar op dat moment wel schieten, maar gelukkig zijn we voor het donker in het hotel aangekomen.

De volgende dag vertrokken we met de bus naar het zuidpunt van Cebu om daar met de boot naar Dumuguate te varen, op Negros eiland. Het Israëlische stel van gister konden we niet meer vinden dus zijn we zonder afscheid te nemen weggegaan. De reis verliep soepel en we hadden snel een prima hotelletje gevonden in de stad. Na een slechte nacht (4 uur slaap. Ik had buikgriep opgelopen dus heb bijna de hele nacht op de wc doorgebracht) vertrokken we vroeg in de ochtend naar de haven om de boot te pakken naar Siquijor eiland. De boottocht was verschrikkelijk voor mij, maar gelukkig duurde de rit niet heel lang. Op Siquijor hing een fijne sfeer. Het was lekker rustig en de mensen waren vriendelijk. In de Lonely Planet las ik iets over een relaxte backpackers hostel aan het strand. We hadden geluk want er was nog maar 1 kamer vrij. Het strand leek wel gefotoshopt!! Wow, echt een paradijs. Palmbomen die meedansen op het ritme van de wind, kristalhelder water en gezellige mensen. We hadden 's avonds kip van de BBQ gegeten met een leuk Duits stel. Net toen we onze hut wilden opzoeken kwamen we het Israëlische stel die we tijdens het snorkelen waren kwijtgeraakt op Cebu tegen, wat een toeval. Morgen gaan we Siquijor eiland verkennen met de scooter. Zin in!!