We werden wakker in onze knusse kamer in Port Barton op Palawan eiland. Het was warm in onze kamer. De ventilator had het 's nachts begeven waardoor onze kamer langzaam een sauna werd. In de ochtend kregen we het ding ook niet aan de praat. Een koude douche nemen had ook geen zin omdat de waterdruk eraf lag. Alles begon te plakken aan me. Ik moest verkoeling hebben en aan Joost z'n bezwete hoofd te zien kon hij ook wel wat verkoeling gebruiken. We keken elkaar aan, oké duik, in zee, nu!

Na een verfrissende duik in zee zocht ik de transgender op die deze kamer aan ons had verhuurd. Hij vertelde mij dat de overheid heeft bepaald dat er alleen tussen 6 uur 's avonds en ergens midden in de nacht stroom is. Sommige restaurants en luxe hotels hebben hun eigen generator. Maar helaas niet in de prijsklasse waar wij het mee moeten doen. We namen een ontbijtje in een restaurant die wifi had. Daarna liepen we over het strand en vonden we een leuk hotelletje. Ze hadden nog maar 1 kamer vrij voor vandaag. We checkten uit bij de transgender en verhuisden onze spullen naar de nieuwe mooiere kamer aan het strand.

Naast dat Port Barton een liefelijk plaatsje aan de kust is, is er niet heel veel te beleven. De smalle baai ligt vol met lijnen en ankers van bootjes. Er zijn een beperkt aantal restaurants en er zijn geen kroegjes, waardoor er in de avond niet veel te doen is. Overdag kan je eigenlijk alleen een georganiseerde tour doen naar andere eilandjes. We hadden allebei geen zin om hier nog een paar dagen te blijven. Het was net iets te stil voor ons. Tevens hadden we gehoord dat je in El Nido, het meest toeristische plaatsje in het noorden van Palawan, veel kan eilandhoppen.

In het begin van de middag kwam er een tropische regenbui aanzetten. In de Caribbean duurt dit meestal 2 a 3 minuten, maar hier duurde het tot zonsondergang. In de avond aten we in een lokaal restaurantje in het dorp. Ze hadden alleen maar Filippijnse gerechten waarvan ik van de meeste niet wist wat het betekende. We kozen een aantal dingen uit en hadden een heerlijke maaltijd.

De volgende ochtend gingen we met een klein busje naar El Nido. We zaten naast wat Britten waar we erg mee gelachen hebben. Om 2 uur 's middags werden we afgezet in Corong Corong, een plaatsje naast El Nido. We liepen tussen kleine huisjes en smalle steegjes naar het strand om te kijken of er leuke hotels in de buurt waren. De geur van rotte vis kwam ons tegemoet. Er lag veel afval op het strand wat door de brandende zon een erg onaangename lucht verspreidde. We liepen snel weer naar de hoofdweg met onze backpacks. We lieten ons met een trycicle naar het centrum van El Nido brengen. In het centrum was het chaotisch. De hitte was echt niet te harden en we wilden snel een accommodatie vinden. We kwamen een paar goedkope accomodaties tegen maar die waren heel aftands en smerig. Ik hoorde dat er naast El Nido een rustigere baai lag, genaamd Ca'alan. Na een wandeling van 10 minuten kwamen we aan in Ca'alan. We liepen langs een stuk of 8 verschillende accomodaties. Als er ergens een kamer vrij was betaalde je meer dan honderd euro per nacht voor. Dat was voor ons natuurlijk veel te duur. We liepen een grind pad op wat naar een hotel leidde in Ca'alan. De vrouw vertelde dat een kamer hier 40 euro kostte. Alsnog best prijzig voor ons maar we konden even een kijkje nemen. Ze wees een cottage aan en liep terug naar de receptie om de sleutel te halen. Het was een simpele houten cottage. Achter het vierkante raam hing een groen gordijn met een grote zwarte vlek. Ik liep dichterbij om het te bekijken. Wow.. Nee het was geen vlek. Het was een grote harige zwarte spin. De vrouw kwam terug met de sleutel van de cottage en ik keek Joost ernstig aan, hier ga ik no-way slapen vannacht. Hij zei tegen de vrouw dat we verder gingen kijken omdat er een grote zwarte spin in zat. De vrouw glimlachte naar ons, stak de sleutel in het slot en liep de kamer in. Ze stond achter het gordijn waar de spin op zat en begon wild aan het gordijn te schudden. Ik zag het beest alle kanten op schieten maar hij liet het gordijn niet los. Uiteindelijk kreeg ze het beest te pakken. Ze smeed het op de grond voor onze voeten en sloeg hem dood met haar slipper. We zeiden op een vriendelijke manier dat we nog even verder gingen kijken.

Na heel veel zoeken, vragen, trycicle ritjes en gewandeld te hebben in de snikhete zon, vonden we eindelijk een leuke betaalbare accommodatie. Dat mocht ook wel want het was al bijna donker. Omgerekend 28 euro per nacht. En dan zit je voor El Nido begrippen nog best goedkoop. Het hotel heet Bulskamp Inn. De eigenaresse is een Belg. We checkten in, maakten een praatje met de eigenaresse, Fien heet ze. Daarna liepen we het centrum in om wat te eten.

De volgende dag besloten we een kayak te huren. We stopten onze spullen in een waterdichte tas en startte onze kayaktocht. Al snel kwam het eerste eiland in zicht, het eiland was onbewoond. Nog een paar andere mensen waren hier met een kayak heen gepeddeld. Na wat gesnorkeld te hebben stapten we weer in onze kayak en peddelden we verder naar een naastgelegen baai. Rondom het strand staken hoge grijze kalksteen rotsen in de lucht. Het strand zelf had zacht wit zand en een mooie azuurblauwe zee. We waren niet de enigen. Een paar bootjes van de eilandhop tours waren ook aangemeerd. Het was inmiddels bijna 3 uur. We besloten terug te paddelen naar El Nido. Er stond een stevige wind waardoor er soms golven in de kayak sloegen. De rit terug duurde 2 keer zo lang. Uitgeput kwamen we aan op het strand van El Nido. M'n armen voelden als spaghetti sliertjes. In de avond aten we een overheerlijke pizza.

Een nieuwe dag was aangebroken. Joost haalde wat broodjes bij de bakker. Bij het hotel stond een scooter geparkeerd die we hadden gehuurd voor vandaag. We reden naar het benzinestation om de tank vol te gooien. Daarna reden we naar Nacpan strand. Het was ongeveer drie kwartier rijden vanaf El Nido. Onderweg kwamen we wat andere toeristen op scooters tegen die ook richting Nacpan reden. Op de helft van de rit hield de weg ermee op. Er ging een offroad weg verder. Na wat gehobbel over losse stenen en zand kwamen we eindelijk aan in Nacpan. We moesten entree betalen om naar het strand te mogen. Het was een mooi lang uitgestrekt strand. De zee was helder en in de verte zag je wat eilandjes. Er waren geen schaduwplekken dus besloten we onze spullen bij een klein strand tentje te stallen. We renden over het kokend hete zand naar de zee en plonsden in het verfrissende water. Aan het eind van de middag pakten we onze spullen en verlieten we Nacpan. We reden terug richting El Nido. Op ongeveer 10 minuten rijden van El Nido is nog een strand, genaamd Las Cabanas. We stopten hier om de zonsondergang te kijken. Het was lekker rustig op het strand. Genietend met een San Miguel light biertje zagen we de zon in de zee zakken. Super mooi met uitzicht over de Bacuit Archipel.

De volgende dag besloten we toch maar zo'n toeristische tour te doen. De indeling van de tours is ook een verhaal op zich.. Ooit is hier iemand begonnen met een eilandhop tour voor toeristen. Omdat er zoveel eilandjes zijn deelden ze de tours in. A, B, C en D. Elke letter staat voor 5 eilandjes of stranden. Dus je hebt keuze uit 4 verschillende tours. De bevolking vond dat een goed idee en begon het idee te kopiëren. Totdat iedereen elkaar ging kopiëren. Als je nu rondloopt in El Nido zie je serieus iedereen met precies dezelfde tours. Overal zie je borden, flyers, posters van verschillende bedrijven met tour A, B, C en D. Ik had ook gehoord dat ze hier elke dag met 150 bootjes vanuit El Nido naar de eilandjes vertrekken. Een privé boot naar een eiland is onbetaalbaar. Dus besloten we voor Tour A te gaan. Dit hield in, een stop bij de Small Lagoon, Big Lagoon, Secret Lagoon, Miniloc Island en 7 Commando's Beach.

Na 20 minuutjes varen kwamen we aan bij de Small Lagoon. Zo te zien waren we niet de enigen want er waren 40 andere bootjes om ons heen volgeladen met toeristen die de Small Lagoon bezochten. Ja dat konden we verwachten natuurlijk... Je kon de lagune met een kayak bezoeken maar dan moest je wel nog wat extra geld neerleggen. Wij hadden expres onze portemonnee niet mee omdat we dachten dat alles inbegrepen was. Dat was ook zo, behalve de kayak en ijsjes. We hadden wel snorkels dus sprongen we in het water. Het personeel op de boot vertelde nog dat er agressieve vissen zwommen bij het koraal. Daar werd ik niet zo blij van dus zwom ik terug naar de boot en Joost later ook. Aan boord zaten een aantal Chinezen, een stel uit Malta, een stel uit Nieuw Zeeland en een stel uit Zwitserland. We hadden het gezellig met z'n allen. De volgende bestemming was Secret Lagoon. Helaas was de Secret Lagoon niet zo secret meer. Hier lagen ook tientallen bootjes. Achter een rots bevond zich een lagune, die je alleen kon bereiken om door een smalle doorgang tussen de rotsen te kruipen. We sloten achter in de rij mensen die allemaal aan het wachten waren om de "Secret" Lagoon te zien. Uiteindelijk waren wij aan de beurt. We kropen door de doorgang en kwamen in een bijzondere lagune met daaromheen de grijze puntige kalksteen rotsen. Het was een fraai stukje natuur. We liepen terug en namen nog een kijkje op het strand. Iedereen zwaaiden met z'n selfie stick in het rond. We zwommen terug naar de boot en wachtten op de anderen, die nog steeds in de rij stonden voor de Secret Lagoon. De volgende stop was de Big Lagoon. Het werd eb waardoor de boot er niet in kon varen. Ze zeiden dat we met een kayak de Big Lagoon konden verkennen. Maarja, wij hadden geen geld op zak dus dat feestje ging niet door. Joost besloot er heen te zwemmen met de GoPro en maakte foto's en filmpjes. Ik bleef in de boot en maakte wat foto's van de mooie omgeving. Het Zwitserse stel sprong met de snorkels in de zee. Ik had niet zo'n zin om in de zee te gaan. Plotseling zwom het Zwitserse meisje snel terug naar de boot. Ze was gestoken door een grote doorzichtige kwal. Na wat azijn erop ging het iets beter met haar. Het stel uit Malta had een kayak gehuurd en vertelde later enthousiast op de boot dat ze veel kwallen en babyhaaien zagen in de Lagoon. Beter dat ik er niet in was gesprongen en dat Joost al zijn ledematen nog had :).. Iedereen was weer aan boord. We gingen naar Miniloc eiland om te lunchen. De jongens van de boot hadden zelf vis gevangen. Daarnaast was er ook varkensvlees, kip, rijst en fruit. Op het strand stond een rechthoekige tafel met al het eten gestald. Het zag er mooi uit. De vis was vers gevangen en simpel klaargemaakt. Het varkensvlees raak ik sowieso niet aan want dat heb ik de volgende dag 10 vriendjes op m'n voorhoofd. Ik koos voor de kip, maar deze zag er een beetje bloederig uit. Ik durfde het niet aan en speelde het safe: fruit en rijst. Daar kan niks aan mankeren toch? Joost was niet zo moeilijk en schepte z'n bord vol met alles wat er op tafel stond uitgestald. Na het eten gingen we naar onze laatste stop, 7 Commando's Beach. Een relaxed strand met wat barretjes waar we met z'n allen nog een biertje deden. Daarna gingen we terug naar El Nido en namen we afscheid van elkaar. We kochten wat goedkoop Filippijns eten en lieten ons met een trycicle afzetten bij Las Cabanas Beach om weer de prachtige zonsondergang te bekijken. Met onze afhaalmaaltijd en een rum cola genoten we van de avond.

Morgen gaan we onze reisplannen omgooien, om de laatste week in de Filippijnen nog heel veel avonturen te beleven. Keep you updated.. ;)