....32, 33....34. Een nieuw record! In Nederland moeten muggen meestal niks van mij hebben, maar hier ben ik erg geliefd. We hebben een klamboe, anti-muggenspul, ik draag `s avonds als het 30 graden is lange kleding als bescherming en elke ochtend slik ik braaf vitamine B12 tabletten. Muggen zouden moeten walgen van me maar blijkbaar werkt het averechts. In tegenstelling tot Joost, daar heeft het wel nut. Naja nut.. Hij loopt `s avonds in z'n hemd met korte broek en slippers, gebruikt geen DEET of ander dergelijk muggen werend spul, vergeet soms een B12 te slikken en wat heeft dat als gevolg? 2 miezerige bultjes.. 2!!!

Gisteren hebben we een walvistocht gemaakt. We werden `s ochtends vroeg om half 7 opgepikt door een TukTuk. Eenmaal aangekomen bij de haven van Weligama (een klein plaatsje naast Mirissa) konden we op de boot instappen. Op het bovendek was geen plek meer vrij dus gingen we beneden zitten, waar we naast een ander stelletje, die schuin tegenover ons zat, de enige waren. Om 7uur gingen de trossen los en verlieten we de haven. De uren verstreken en we hadden nog geen vis gezien. De zee werd onrustig en het kleine bootje begon te schommelen. Een meisje liep van het bovendek naar beneden met een plastic zak voor haar mond, ze zag bleekjes en werd door de bemanning geholpen. Haar vriend liep onverschillig achter haar aan. Hij was te druk met muziek luisteren om zich te bekommeren over z'n meisje die ziek op het dek lag. Rond de klok van 12 zagen we eindelijk een walvis. Naja, eigenlijk was het alleen de rug van een Blauwe Vinvis, alsnog indrukwekkend. Wist je trouwens dat ze een Potvis een `Sperm Whale` noemen? Echt hilarisch hoe ze dat hier uitspreken!

Op een gegeven moment waren we zo ver op zee, dat ik het gevoel had dat we dichter bij de Malediven waren dan bij Sri Lanka. Uiteindelijk besloot de kapitein zijn koers weer te veranderen en keerden we terug naar de haven, waar we om 2 uur `s middags aankwamen. Door de 6-uur lange tocht (normaal duurt het 3-uur trouwens maar ze wilden perse een walvis zien anders zouden we ons geld terug krijgen, vandaar de verlenging) waren mijn benen gewend aan het deinende gevoel op zee. Lopen ging met een beetje moeite nog net goed, maar toen ik ging zitten begon alles te draaien. Ik weet niet of het komt door m`n slappe zeebenen, de brandende zon of het lichte ontbijt op de boot. Of een combinatie van die 3. Na wat eten ging het weer goed.

In de avond hebben we bij een Italiaans restaurant aan de weg overheerlijke pasta gegeten. Daarna weer lekker gaan slapen in onze knusse 'mugvrije' kamertje. Voorlopig... Welterusten!