Huizen als kastelen........

Een drukke week gaat van start. Dinsdagmiddag ga ik lunchen met Gaby bij A-Tan, de Aziatische sushibar. Wij moeten nodig eens bijkletsen, want wij hebben elkaar een maand niet gezien! Wij waren op reis en zij ook! In het kader van Veganweek (de Weekly Challenge van Tania schrijft vegan voor deze week ;) neem ik groente tempura met rijst. De tempura is erg lekker klaargemaakt, maar wat zouteloos. Volgende keer neem ik lekker weer garnalen!! Vegan is aan mij niet besteed, ik vind het wat te ver gaan. Dat je bijvoorbeeld ook geen honing of eieren mag eten...!
Woensdagmiddag hebben wij een afspraak met onze Personal Banker Sarah Bahntge. Wij moeten bespreken hoe het verder moet met onze bankrekening, spaarrekening, credit card en Renter's Insurance (een verplichte verzekering als je een huis huurt). Zij is zeer blij ons te zien, en wij krijgen weer een dikke hug van haar. Ik heb een afscheidscadeautje gekocht, een mok met allemaal prijzende kwalificaties met een briefje erbij om haar te bedanken. Zij was echt heel erg behulpzaam deze afgelopen jaren en wij kunnen haar niet genoeg

bedanken voor het feit dat zij ons op het spoor zette van de parkconcerten tijdens onze House Hunting Trip! Daar hebben wij ontzettend veel plezier aan beleefd. Ik heb nog een vraag voor haar: de afgelopen week had ik onze antieke quilt op Craigslist gezet en daar had iemand op gereageerd. Die iemand had een check opgestuurd om voor de quilt te betalen, maar ik moest dan de vervoerder betalen. Daarvoor had de persoon $1000 extra op de check gezet. Ik vind het een heel vreemd verhaal en vertrouw het niet. Sarah neemt het zeer serieus en neemt de check in beslag om hem aan de fraude afdeling te laten zien. Misschien kunnen die de persoon opsporen. De bedoeling van deze gasten is, dat als de check ongeldig blijkt, zij jou aansprakelijk stellen voor het geldbedrag! Ze hebben de naam van een echte zakenman gebruikt (had ik gegoogled) , maar de emails waren naar mijn smaak te expliciet en er werd teveel gegooid met termen als 'mijn personal assistant' en 'mijn financiële man' etc. Mijn 'gut feel' was dus correct, weer een les geleerd.
Donderdagmiddag ben ik vrijwilliger bij de Heritage Association. Het is weer tijd voor de Home Tours, het jaarlijkse festijn, en dit jaar is dat uitgebreid met een feestavond op de Kissing Tree. De Kissing Tree is een nieuw complex aan Hunter Road, op de grens van San Marcos. Daar moeten uiteindelijk 3200 55+ woningen verrijzen en zij hebben zich opgeworpen om een feestavond te organiseren compleet met drank, eten en entertainment. Ik ben al tijden

nieuwsgierig naar dit complex. Er zijn ook een aantal modelwoningen die je nu in het kader van de Home Tours kunt bezichtigen. Ik ben gevraagd om op de Kissing Tree in Victoriaanse dracht iets te vertellen over Stringtown. Dit was in rond 1850 een van de eerste Anglo-Amerikaanse nederzettingen in dit gebied. Toen woonden hier zo'n 20 families in log cabins, allemaal familie van elkaar, en er was een winkel, een schooltje dat ook functioneerde als kerk en later een postkantoor. De nederzetting lag aan de post road van San Marcos naar New Braunfels. Na de Burgeroorlog verhuisden de meeste van deze families naar San Marcos en kwamen er Mexicaanse families om het land te bewerken. Langzamerhand verdween Stringtown en in 1990 was er behalve een begraafplaats en een oude log cabin die ooit was gebruikt als slavenwoning niets meer van over. Nu verrijst in dit gebied het Kissing Tree project. Ik word geacht dit verhaal aan de gasten te vertellen, maar wat ze er niet bijgezegd hadden, is dat ik geacht word dit te doen in een van de modelwoningen! Mijn shift is van 4 tot 6 maar Brita komt mij pas om half 5 ophalen omdat er toch nog niets te doen is bij de modelwoningen. Om 6 uur begint nl. de party en kun je drank en eten halen. Om 5 uur sta ik in een supermodern huis en ik voel me hevig opgelaten. Nog afgezien daarvan: de bezoekers zitten niet op een historisch verhaal te

wachten. Er zou een tekst klaarliggen, maar die is er niet. Gelukkig heb ik zelf iets voorbereid, maar die tekst (2 tot 3 minuten) blijkt al veel te lang. Uiteindelijk breng ik het verhaal terug naar 3 zinnen!! Ik vraag of mensen weten waarom dit complex The Kissing Tree is gedoopt. Dit is naar aanleiding van een bezoek van Sam Houston, toen gouverneur, aan San Marcos in 1857. Hij stak een speech af onder een eikenboom en na afloop was het publiek zo enthousiast dat de dames in de rij gingen staan om hem te kussen!
Om even na zessen houd ik het voor gezien. Ik heb een koffertje meegenomen met 'gewone kleding' voor de feestavond en trek me terug in een van de toiletten van de modelwoning om me te verkleden. Arnold is intussen ook ter plaatse in zijn brandnieuwe Hugo Boss pak dat wij van de week in de outlet mall hebben gekocht. Hij wilde graag nog een nieuw pak meenemen en hier is dat spul veel goedkoper dan in Nederland!
Er is een grote tent opgezet op de parkeerplaats naast de modelwoning waar ik stond. Daarnaast zijn allemaal kraampjes van de verschillende cateraars. Om even na zessen gaan die 'food stations' open, van al onze favoriete restaurants: Palmer's, Italian Kitchen, de Root Cellar en nog meer. Helaas is het voedsel allemaal op zijn best lauw! Ik krijg koude aardappelpuree met boontjes, niet echt geslaagd! Dan begint de show waar hoog over opgegeven is: een buikspreker, Ian Varella, uit San Marcos, die helaas helemaal niet leuk is! Hij haalt de nieuwe president van de Heritage Association naar voren en gebruikt hem als een puppet! Ik vind het absoluut niet leuk en zelfs beledigend. Gelukkig pakt Gary het sportief op. Daarna is er een goochelaar en comedian, David Magee, en die is wel leuk. Maar wij vragen ons na afloop heel erg af of dit nu $75 p.p. waard was!
De volgende ochtend krijg ik een enthousiast mailtje van Cathy Dillon, de voorzitter van het organiserend comité, dat mijn rol als gastvrouw zo ontzettend geslaagd was en of ik zaterdag of zondag nog wil terugkomen omdat ze te weinig vrijwilligers hebben. Ik mail haar

meteen terug dat ik het totaal niet zinvol vond om daar te staan en dat ik bovendien andere plannen voor het weekend heb!
Daarna rijd ik terug naar de Kissing Tree, want ik wil die modelwoningen nu wel eens zelf zien. Gisteravond heb ik met Arnold tussen de bedrijven door een paar bekeken, maar ik vind de rest ook interessant. Ze hebben 14 types woningen die steeds in 6 stijlen verkrijgbaar zijn. Van die 14 types staan er 8 modelwoningen opgesteld, steeds in een andere stijl. Prijzen variëren tussen de $276.000 en de $500.000. Dit zijn woningen voor actieve 55 plussers maar de oppervlakte mag er nog steeds zijn: tussen de 130 m² en de 315 m²! Alles is op de begane grond, heel handig als je ouder wordt! Maar ja, grond is hier nog niet zo duur als in Nederland.
De grootste, type Bard, is giga! Met zelfs twee eethoeken en een aparte wijnvoorraadkast met speciale koelkast! De huizen zijn allemaal in zeer neutrale kleuren ingericht, meestal wit of beige met een steunkleur. Iedereen moet het natuurlijk mooi vinden. Mijn favoriete type is Bryant, een beschaafd huis van 213 m² ;) Het is in een zachtblauwe kleur ingericht en ik ben er weg van. Eén slaapkamer heeft een vogelthema en er hangt een collage van vogelveertjes aan de wand. Er staat een stoel die op een vogelkooi lijkt, heel origineel!
In een ander huis is een ingebouwde hondenbench te vinden en een wasplaats waar je je hond kunt wassen! Overal is

aan gedacht! Het is uitgestorven in de modelwoningen en tot mijn verbazing is ook nergens verkooppersoneel te vinden. Als je ergens in geïnteresseerd bent, moet je naar het verkoopkantoor! Ik kom in een walk-in closet een andere bezoeker tegen en merk op dat we in Nederland apartementen hebben met een oppervlakte als deze kast!
Na een uurtje heb ik het wel gezien en rijd ik naar de square in San Marcos, waar net een tentje van de Heritage Association is opgezet. Daar kun je een kruiswoordraadsel afhalen die je rond de square moet oplossen. Alle antwoorden moet je daar kunnen vinden. Het is 11 uur en ik ben op dit moment de enige kandidaat. Dus zal ik het alleen moet doen. Dat blijkt niet eenvoudig, des te meer daar de woorden elkaar niet echt kruisen, dus als je een oplossing hebt, is dat niet altijd een hulp bij het zoeken van andere antwoorden. Ik slenter anderhalf uur over de square, steeds maar rondjes draaiend, om de soms cryptische beschrijvingen op te lossen. Het is wel erg leuk. Een van de vragen is: 'Movie about historic Bank Robbery'. Ik heb daar ooit iets over gelezen en zoek op mijn telefoon op internet. 'The Getaway' met Steve McQueen is hier gefilmd naar een waar gebeurd verhaal. Het klopt met het aantal letters maar later blijkt het een andere film te zijn, The Newton Boys, en dus vind ik een paar andere woorden niet! Jammer. Ik lunch thuis en om 2 uur ben ik weer terug op de Square voor het volgende programma onderdeel : een 'Magical History Tour', een guided tour over de Square. Een jonge knaap van het Main Street Marketing bureau vertelt van alles over de gebouwen rond de Square. Veel weet ik al, maar nog niet alles. Na 40 minuten is de tour alweer afgelopen als wij alle hoeken van de Square gezien hebben. Als ik thuis aankom, blijk ik een telefoontje van het kantoor gemist te hebben: er is een 'heel leuk' pakje aangekomen! Vreemd, daar bellen ze anders nooit over, ze mailen altijd. Als ik 's middags met Arnold langs de office ga, blijkt het een bos bloemen te zijn!! Dat heb ik nog nooit meegemaakt, dat iemand een bos bloemen naar ons stuurt hier via de post! Het moet een fortuin gekost hebben. Bij

opening blijkt het schitterende boeket afkomstig van Laurence en familie om ons te bedanken voor het weekje Friesland. Laurence zijn ouders en oma hebben een weekje doorgebracht in ons vakantiehuisje daar! Hartstikke leuk, wat een verrassing!!
Zaterdagochtend is het tijd voor de Home Tour. Er staan 6 huizen op het programma. Wij halen armbandjes op bij Cock's House en rijden dan naar het eerste huis van Linda en David Huff op Maury Street. Gaby zou eerst met ons meerijden, maar ze heeft het nog te druk en doet 'even snel' de Home Tour in haar uppie. Wij komen haar meteen bij het eerste huis tegen! Dit is van origine een officierenbungalow op een vroegere nabijgelegen luchtmachtbasis. Het is verplaatst naar downtown en uitgebreid gerenoveerd. Het ziet er erg gezellig uit en ligt in een tuin met veldbloemen en een moestuingedeelte. Omdat er bij de renovatie een slaapkamer gesneuveld is (dat is nu eetkamer), hebben de eigenaren een zgn. casita laten bouwen, een gastenhuis, voor hun kinderen en kleinkinderen. Het is een ontzettend leuk huisje met een gezellige porch en een trap zoals je die op oude zeilschepen ziet! Er hangen allemaal oude quilts. Er staan grote watertanken naast het huis, want regenwater wordt hier ingezameld.
Het volgende adres is een kolfje naar mijn hand: een echte Victoriaan uit 1889, op Belvin Street, middenin het historische district. Het is een huis met 6 slaapkamers en is eind negentiger jaren extensief gerenoveerd. In de tuin staat een grote schuur en er zijn zgn.

grotto's in de tuin en zelfs een buitenwc met 3 zitplaatsen!! Om gemakkelijk bij het toiletgebouwtje te komen dat op de heuvel achter het huis staat, is er een luchtbrug gebouwd vanaf de eerste verdieping waar de slaapkamers zijn!
Overal staan prachtige bloemstukken van de Floral Studio, waar Gaby zich de vingers blauw heeft gewerkt de afgelopen dagen!

Daarop melden wij ons bij 220 N.Johnson Street, waar een schitterend huis uit 1906 op ons wacht. Het is gebouwd voor John Barbee, een zakenman die de eerste cotton gin in Hays County opzette. Voor dit huis hebben wij vorig jaar de Carnavalsoptocht bekeken en toen een praatje aangeknoopt met de eigenaar, Dr. Theodore Dake, een man van in de 80. Wij horen nu dat hij het afgelopen jaar een beroerte heeft gehad en hij is niet aanwezig helaas. Maar zijn vrouw van achter in de 70 staat in de hal en verwelkomt de gasten. Opvallend is vandaag het tekort aan 'docents'. In het eerste huis was er geeneen, en ook in het tweede huis waren er niet voldoende. De eigenaren helpen zelf een handje mee.
De keuken is helemaal Delfts Blauw gedecoreerd en er is een uitgebreide verzameling Delfts Blauw serviesgoed.
De tuin is onderhoudsarm gemaakt met buxushaagjes en grind. Wel in stijl. Schitterend gedaan allemaal.

De vierde stop is de zgn. Designer Showcase op Burleson Street. Het thema van deze Home Tour is nl. 'The Magic of Interior Design'. In dit huis dat uit 1935 stamt hebben een aantal binnenhuisarchitecten kamers ingericht. Ik vind het huis, gemaakt van natuursteen, met grote ramen, niet echt mooi, temeer daar een schitterend Victoriaans pand hiervoor het leven moest laten!
De woonkamer is een waanzinnige verzameling extravaganza met een Hollywoodians tintje. De gekste dingen staan naast elkaar. Ik vind het allemaal helemaal niet mooi, maar het is ook bedoeld om de geest uit te dagen. Dat lukt! Het enige mooie vind ik een schilderij van Jacob's Well in Wimberley. Een andere ruimte is ingericht alsof je op een schip zit. Eén slaapkamer is helemaal in Parijse stijl met overal Eiffeltorens en een andere is tenminste wat rustiger met donker hout en oudroze accenten.
Het vijfde huis is een totaal nieuw huis dat in een wijkje genaamd Greenpointe ligt, nabij Wonder World Drive. Je moet je auto hier bij de ingang van de wijk laten staan en met golfkarretjes word je naar het huis gereden. Dat is fijn, want het is intussen ruim 30 graden!

Het huis is ontworpen door Joshua en Calli Swindle, zij is een ondernemer en heeft een winkel vlakbij de Outlet Mall. Het is 'Old World meets Industrial!'. Ze hebben veel antieke onderdelen gebruikt en die geïntegreerd in het interieur, zoals een paar Egyptische houten deuren. Maar intussen lopen de verwarmingsbuizen wel gewoon zichtbaar langs het plafond. Het is mij allemaal een beetje te modern en te gezocht. Shabby chique, maar dan te weinig chique! Het bed is gemaakt van oud hekwerk, enigszins link lijkt mij ,want de punten zijn heel erg scherp! Enfin, het is aardig, maar niet mijn stijl.
Het laatste huis is ook relatief nieuw. Het ligt in de mooie wijk waar ook Debbie woont, aan Willow Ridge, achter Purgatory Creek Park. Het huis is ingericht door eigenaresse Diana Mays, een binnenhuis architecte. Dit is in zeer traditionele stijl gedaan, en ik vind het erg mooi en smaakvol. Ben toch erg ouderwets! De wanden van een van de slaapkamers zijn op Victoriaanse wijze bespannen met stof, dezelfde stof die ook voor de gordijnen en de kussenslopen is gebruikt. Beeldschoon! De zitkamer is heel gezellig en de keuken is niet groot (voor Amerikaanse begrippen dan) en heel mooi. Ja, hier zou ik ook wel kunnen wonen!
Arnold stelt voor om een kop thee te gaan drinken bij de Root Cellar

Café want wij zijn door onze huizen heen en het is theetijd: 3 uur! Ik heb het idee dat wij er sneller door zijn dan vorig jaar.
's Avonds krijg ik het op mijn heupen en gaan wij uit eten bij Sean Patrick, de Ierse Pub. Daar hebben wij nog nooit gegeten. Wij drinken uiteraard een Iers bier: Guinness, maar dan in een 'blend'. Dat heb ik nog nooit gedronken. Twee soorten bier (Guinness en Pale Ale of een ander bier) worden op elkaar geschonken en blijven dan ook mooi gescheiden!! Heel apart. Vooraf proberen wij de Irish Eggrolls, een soort loempia met corned beef, zuurkool en kaas, die je moet dippen in Thousand Island dressing. Het klinkt waanzinnig, maar het is heel erg lekker. De hoofdgerechten vallen wat tegen: mijn fish & chips zijn wat slap en Arnold vindt zijn Ierse pie redelijk, maar niet bijzonder.
Zondag is een drukke dag: de hele dag zijn wij bezig met voorbereidingen voor de verhuizing. Wij moeten alle kleding tellen en de vervangingswaarde in Nederland vaststellen, voor de verzekering. Op de heenweg hoefden wij slechts aan te geven: dameskleding, zoveel. Maar nu moet alles opgesplitst en opgeteld worden. Een vreselijk karwei. Ik schrik me wild van de vervangingswaarde, maar ja, ik koop hier bij de Twice Blessed soms een (nieuwe!!) jeans voor $1.50 en als je daar in Nederland een nieuwe voor moet kopen ben je natuurlijk zeker 30 euro kwijt. En ik heb hier het een en ander aan merkkleding gekocht, in de Outlet Mall en bij Ross (Dress for less!!)

tegen afbraakprijzen! Enfin, het is een heel gedoe.
's Middags om 1 uur komt Ashley op bezoek met haar twee dochters van 11 en (bijna!) 5. Ashley werkt bij de bib op de kinderafdeling, zij organiseert alle kinderactiviteiten. Het is een apart type, ze heeft altijd rokken aan met lange kniekousen in de gekste kleuren. Het lijkt Pippi Langkous wel. Ze had me van de week aangesproken omdat ik in de kantine van de bib ook een postertje van Pompom had opgehangen. Zij had vroeger een poes maar die is al 3 jaar dood, en ze is nu wel toe aan een andere. Of ze naar Pompom mocht komen kijken. Ja, heel graag! De drie dames installeren zich in de zitkamer en Pompom is meteen in knuffelmodus. Ze loopt om hun benen heen en springt al snel bij Ashley op schoot. Met name de jongste dochter is helemaal enthousiast, want zij heeft de vorige poes niet echt bewust meegemaakt en is reuze opgewonden bij het vooruitzicht van een huisdier. Zij vraagt of Pompom meteen mee mag. Van ons mag het wel, ik heb al een heleboel spulletjes verzameld. Maar Ashley is streng: de dametjes moeten eerst helpen hun huis klaar te maken voor Pompom's komst. Al het speelgoed moet opgeruimd worden, zodat Pompom niet iets inslikt waar zij ziek van kan worden. Afgesproken wordt dus dat zij Pompom over een paar dagen komen afhalen als het huis klaar is! Wij zijn hen reuze dankbaar, een gewicht valt van onze schouders!
's Avonds worden wij bij Gaby en Chris verwacht voor een echt Belgische maaltijd. Gaby heeft iedereen die bij de Indonesische maaltijd was, uitgenodigd, omdat het toen zo gezellig was. Alleen Gail moest afzeggen, maar Debbie en Mike en Jack en Mary zijn van de partij. Wij drinken eerst Bellini's op het terras, waar het heerlijk is.
Daarna roept Gaby ons binnen voor een gastronomische driegangen maaltijd: crab cocktail, daarna gekookte aardappelen met spruitjes en sperziebonen en varkensfilet van de grill door grillmaster Chris en als dessert chocolademousse met frambozen coulis! Het smaakt allemaal voortreffelijk en het maal wordt alle eer aan gedaan. Gaby en Chris

hebben vreselijk hard gewerkt, Gaby heeft de tafel versierd met de Belgische driekleur en zelfs een bloemstuk gemaakt in die kleuren! Buiten op hun spectaculaire deck hangen ook Belgische vlaggetjes......... Zo zie je: Zuinigheid met Vlijt bouwt Huizen als Kastelen!
Het dessert nuttigen wij weer buiten en het wordt al snel donker. Tijd voor intieme ontboezemingen! Gaby vraagt iedereen met wie je een avond zou willen doorbrengen, dead or alive. Ik kies Peter Ustinov en Sean Connery, Arnold gaat voor Churchill en Jane Seymour (al lang zijn lieveling!). Van alles komt voorbij, van schrijvers, hardlopers, filmsterren, tot Angela Merkel!
Omdat Arnold morgenvroeg om 5 uur op moet (hij moet naar New Jersey voor een aantal dagen), zetten wij er even na negenen een punt achter, maar met tegenzin! Wat een gezellige avond!!