Kiefer in Concert!

Maandagochtend moet Arnold er weer supervroeg uit: om half 6 staat de taxi naar het vliegveld voor de deur. Ik blijf lekker nog even liggen, maar kan eigenlijk niet echt meer slapen en sta dus maar vroeg op. Gelukkig heb ik 's middags afgesproken voor een massage bij Jody, dus dat helpt om de katterigheid wat weg te werken.
Dinsdagavond ga ik met Gail naar de nieuwe bioscoop in San Marcos, The Spot. Het is meer een entertainment center: er is een sportsbar, met een heel groot tv scherm waar wedstrijden op vertoond worden, er is een bowlingbaan, een hoek met video games en je kunt er ook eten. Ze hebben 5 zalen, met zeer ruime fauteuils, die je achterover kunt klappen, met een voetsteun en een tafeltje. Je hebt een bel, waarmee je de bediening kunt oproepen en je eten en drinken kunt bestellen. Op dinsdag kosten bioskaartjes maar $ 5!! Het is ongelooflijk. Wij gaan naar 'The Circle', een nieuwe film met Tom Hanks en Emma Watson over een groot software bedrijf dat Big Brother-achtige neigingen krijgt. Wij bestellen iets te eten: Gail

chicken tenders (gefrituurde stukjes kip) en ik een Philly Cheese Steak sandwich (broodje met geschaafde steak met kaas en wat parafernalia). Die heb ik al in eeuwen niet meer gehad en hij is fantastisch! Wij drinken er een pilsje bij van de uitgebreide bierkaart (waar ze helaas een paar niet van blijken te hebben ;( ), en kijken ondertussen naar de film. Het is wel bijzonder: eten in de bios!
De film valt een beetje tegen: het is vlees noch vis en weet niet precies welke kant ie uit wil! Gail gaat op een gegeven moment naar het toilet in de verwachting dat de ontknoping nog wel even op zich laat wachten. Als ze terug komt is de film afgelopen!! Hij gaat uit als een nachtkaars!
Woensdagmiddag komt Ashley, de bibliothecaresse, met haar dochters Natasha en Naomi Pompom ophalen. Het huis is aan kant en de dames zijn er helemaal klaar voor! Met name Naomi kan nauwelijks wachten! Ik heb alle spulletjes klaar staan en wij laden alles in hun auto: de kattenbak, het raamzitje, haar speeltjes, eten, kattengrit, en andere zaken. Dan moet Pompom in haar draagtasje gezet worden en daar heeft ze niet veel zin in. Ze verzet zich met kat en macht maar drie vrouwen zijn sterker! Ik heb uitgebreid afscheid van haar genomen maar het voelt heel erg raar om haar de deur uit te zien gaan. Daarna is het ineens heel stil en leeg in huis. Maar wij

hebben er alle vertrouwen in dat zij in een fantastisch huis terecht gekomen is. Later in de week stuurt Ashley een SMS-je met wat foto's en de tekst: 'She is settling in just fine!' Gelukkig!!
Donderdagavond haal ik Arnold af op het vliegveld, hij komt pas tegen half 11 aan. Zijn trip is uitstekend verlopen en hij heeft goede zin, zoals de Brabanders zeggen! Het is wel een latertje, voor wij in bed liggen is het tegen twaalven en de volgende morgen gaat de wekker gewoon weer om half 7.
Ik ben de laatste dagen heel onrustig, heb al heel veel voorbereid, maar kan momenteel niet veel doen. Ik heb er altijd een hekel aan om te niksen als ik weet dat er binnenkort heel veel werk op mij wacht, maar op dit moment is dat niet anders. Ik maak daarom alvast maar de give aways voor onze afscheidsbrunch klaar: zakjes met daarin een stroopwafel en een bedankkaartje met ons Nederlandse adres. De afgelopen dagen hebben Arnold en ik die voor iedereen apart geschreven. Ik versier het geheel met roze bloemen en het ziet er feestelijk uit.
Dit weekend is het Moederdag en overal waar ik kom in winkels word ik 'Happy Mother's Day' toegewenst. Leuk, maar het lijkt me toch wat pijnlijk voor dames die geen moeder zijn! Dat kun je toch niet aan hun neus zien!! Als ik vrijdagavond Arnold ophaal, neem ik hem mee naar de Dollar Tree en vraag hem een paar Moederdag ballonnen voor mij te kopen. Die heb ik van de week gezien en ik vind ze hartstikke leuk. Kan ze moeilijk voor mezelf kopen. Dan krijg ik op

mijn falie ;)! Hij vindt het geen probleem en wij kiezen er 3 uit (een dollar per stuk!). Ik hang ze in de kamer aan de lamp. Zo, klaar voor het weekend.
Zaterdag verloopt traag: ik heb niet veel te doen en hang wat rond op YouTube. Arnold rijdt 's morgens naar Austin, naar de CarMax aldaar, een auto opkoper. Er is nog niemand voor de Saab geweest en wij willen die voor 28 mei kwijt omdat dan de verzekering vernieuwd moet worden. Arnold komt wat bleekjes terug: CarMax biedt maar $1.600 voor de auto en hij heeft tweeënhalf jaar geleden $9.000 gekost! Wij hadden gehoopt op het dubbele! Maar wij hebben weinig keuze, want we moeten ervan af. Meenemen is geen optie. Het aanbod is geldig tot en met volgende week zaterdag en wij besluiten de auto dan maar in te leveren en een huurauto te regelen voor de resterende weken.
Zondag is het Moederdag. Ik heb Arnold gezegd er geen werk van te maken maar ik krijg wel een cadeautje van hem en een kaart. Moet wel mijn eigen ontbijt klaarmaken ; ) Tania stuurt een e-card met lieve poezen en de tekst : You're the Purrfect Mom! Het is maar dat je het weet.
Zondagmiddag hebben wij al om half 5 afgesproken met Gaby en Chris bij McAdoo's in New Braunfels. Wij gaan namelijk naar een concert van Kiefer Sutherland in Gruene Hall en de deuren gaan al om 6 uur open. Daar het concert uitverkocht is, willen wij er op tijd zijn dus zullen wij vroeg moeten eten! Chris en Gaby zitten ons al op

te wachten. McAdoo's is een visrestaurant en ze hebben ook een oesterbar, dus het is geen moeilijke keuze wat het voorafje moet worden! Wij krijgen twee soorten oesters voorgeschoteld, allebei uit het Noorden (er zijn ook Gulf oesters) en die blijken tot mijn verrassing totaal verschillend te smaken. Heerlijk allebei maar totaal anders: de een meer ziltig, de ander kruidig, aromatisch.
Voordat de oesters gepresenteerd worden, krijgen wij van Gaby en Chris een afscheidscadeautje: twee schitterende boeken! Een geweldig fotoboek over Texas en eentje over het White House. Zeer toepasselijk allebei. Heel erg leuk! Ik heb voor hen een goodiebag meegenomen, want zij vliegen volgende week naar België en kunnen niet bij onze afscheidsbrunch aanwezig zijn. Dit is ons afscheidsdiner! Voor ons allemaal een moeilijk te bevatten idee. Gelukkig weten zij nu al dat zij in oktober weer naar België komen en dan kunnen wij zeker afspreken.
De maaltijd verloopt zeer geanimeerd en het eten is verrukkelijk. Ik heb gefrituurde rivierkreeftjes (crawfish) en zgn. étouffée met crawfish, dat is een soort ragoût, met dirty rice. Erg lekker. Arnold heeft mahi mahi op cajun wijze. De anderen hebben ook vis met rijst. Wij delen een dessert, want de bodem komt in zicht. En dan is het al kwart over 6 geweest en moeten wij richting Gruene Hall. Het valt nog mee met de drukte en wij kunnen ons op de dansvloer opstellen in het midden van de zaal. De lange houten tafels zijn verwijderd ditmaal, want er moeten vanavond zo'n 800 man in!
Wij wilden Kiefer Sutherland wel eens live zien. Hij is nu 50 en al 30 jaar actief als acteur in films als 'Flatliners', 'A Few Good Men', 'A Time to Kill', 'The Four Musketeers' en nog veel meer. De zoon van Donald Sutherland is tegenwoordig het meest bekend van zijn televisieserie '24', waarin hij Jack Bauer speelt, een contra-terrorist agent, die altijd binnen 24 uur de wereld moet redden. De serie liep van 2001 tot 2010 en was een groot succes. Momenteel speelt hij de president van de USA in de nieuwe serie 'Designated Survivor', een

serie waar wij ook groot fan van zijn. Na een aanslag op het Capitool, waarbij de volledige regering van de USA wordt weggevaagd, is hij de aangewezen 'survivor' en moet hij ineens in de schoenen van de president gaan staan. Het is een spannende serie en iedere keer als er een aflevering afgelopen is met wéér een cliff hanger, gooi ik een kussen naar het scherm!! Weer een week wachten op het vervolg................
Kiefer Sutherland is echter ook actief op andere gebieden: zo was hij in de 90er jaren een tijdje rodeo cowboy. En in 2002 startte hij met een vriend uit de muziekbusiness een klein platenlabel genaamd 'Ironworks' die lokale musici opneemt. In 2015 klopte hij weer aan bij zijn muziekvriend met een paar songs die hij geschreven had, om te zien of er een demo van gemaakt kon worden voor andere artiesten. De vriend, Jude Cole, was dermate enthousiast dat besloten werd om er een CD van te maken en wel door Kiefer zelf! Nu is hij op tour om zijn CD 'Down in a Hole' te promoten en doet hij ook Gruene Hall aan.
Eerst is er een voorprogramma: een jonge singer/songwriter genaamd Rick Brantley, die in zijn eentje op het podium verschijnt met zijn gitaar. Het is een spontane jonge vent, die leuke liedjes zingt en het publiek goed mee krijgt. Hij speelt een half uurtje en daarna zijn roadies nog een tijdje bezig op het podium. Om even na achten komt Kiefer ten tonele, vergezeld van 1 drummer (een vrouw!) en 3 gitaristen. Het publiek is uitzinnig en er wordt heel wat afgefotografeerd, hoewel dat officieel niet mag! Maar ja, met die telefoons van tegenwoordig is dat niet te voorkomen. Wij doen ook lustig mee. Het programma bestaat grotendeels uit zijn eigen songs, maar hij speelt ook wat van Bob Dylan, Gordon Lightfoot en Merle Haggard. Hij komt heel nederig over, bedankt het publiek uitvoerig na ieder liedje en benadrukt wat een eer het voor hem is om in Gruene Hall te staan (toch wel een van de beroemdste zalen in Texas, bestaat al sinds 1878 en is altijd in bedrijf gebleven. Niet veel is

veranderd sinds die tijd;)
Om half 10 is het concert afgelopen en lopen wij de tuin in naast Gruene Hall, met een drankje. Het is nu heerlijk weer (25 graden). Vandaag was het warm, zo'n 33 graden en Gruene Hall beschikt niet over airco. De 'airco' is open ramen en plafondventilatoren en met 800 man wordt het toch een beetje heet binnen! Dus lekker even afkoelen en napraten in de tuin. Om half 11 worden wij de tuin uitgezet want ze gaan sluiten! Buiten staat een enorme camper te ronken: de tourbus van Kiefer! Met veel moeite manoeuvreert de bus de P af en wij rijden de andere kant op, richting huis! Wat een avond!!