Hendrickson Band & Moving Sale

Arnold zou naar Dallas gaan voor een audit maar op maandagmiddag blijkt dat de personen die bij die audit betrokken zijn, ineens naar China af moesten reizen! Dus wordt de audit afgeblazen. Ik heb intussen al plannen gemaakt voor zowel de dinsdag- als de woensdagavond met Gail, dus moet Arnold zich alleen vermaken!
Dinsdagmiddag vertrek ik om 4 uur richting Austin in Gail haar auto, met Jennie en zus Jodie. Nicht Nikki heeft een concert van haar High School Band en ik wilde dat weleens zien. Nikki heeft dit jaar haar High School afgerond en is dus een graduate. Daarvoor wordt iets aparts gedaan tijdens het concert maar omdat Gail en de anderen normaal nooit zolang bleven, weten ze niet wat precies en hoelang dat duurt. Om even na vijven zijn wij in Pflugerville, een voorstad ten noorden van Austin. Wij eten met zijn vieren bij een Chili's in de mall tegenover de Hendrickson High School. Om kwart over 6 moeten wij

in de zaal zitten want het concert begint om half 7. Als wij daar na een snelle en smakelijke maaltijd aankomen, staat Edie, Nikki's moeder, ons al op te wachten. De familie zit al in de zaal en heeft plaatsen voor ons vrijgehouden. De high school is vreselijk groot, heeft zo'n 3500 leerlingen en barst uit zijn jasje. Er wordt binnenkort een nieuwe high school geopend in Pflugerville en de verwachting is dat het aantal leerlingen hier dan zal afnemen. Men werkt momenteel met noodgebouwen. In de grote aula zit een band op het podium in te spelen. Gordon, de man van Edie, maakt een (wat wazige) foto van Edie, Gail, Jodie en mij terwijl wij wachten op de aanvang van het concert. Er spelen zo'n 400 kinderen in de high school band, die vanavond is opgedeeld in 3 onderdelen: combined concert bands, combined symphonic bands en een paar windensembles.
Nikki speelt in de tweede band. Deze bands zijn zeer succesvol: zij mochten optreden tijdens de Macy's Thanksgiving Parade in New York. Dat hebben wij vorig jaar gezien op tv. In de hal staat een grote prijzentafel met al hun overwinningen dit afgelopen jaar!
Er wordt veel film- en musicalmuziek gespeeld o.a. van Starwars, The Phantom of the Opera en Pirates of the Caribean. Maar ook muziek van Leonard Bernstein en Gustav Holst. Als een band klaar is met

optreden verlaten de bandleden zeer gedisciplineerd het podium aan de rechterkant, terwijl aan de linkerkant de leden van de volgende band al klaar staan. De kwaliteit is inderdaad zeer goed, en het lijkt me enig voor die kids om in zo'n grote band te spelen!
Als alle bands gespeeld hebben, komen alle graduates van dat jaar voor op het podium: 63 leden van de band! Eén voor één wordt hun afscheidsgroet voorgelezen en wordt verteld wat zij nu gaan doen. De betreffende leerling doet een stap naar voren, buigt voor het applaus en stapt dan weer naar achteren. Alles bij elkaar duurt dit ruim een uur: 1 minuut per persoon! Nikki staat een beetje achteraf, want zij is erg verlegen. Zij zegt dat zij graag psychologie wil gaan studeren, iets waar haar ouders van opkijken!
Dan speelt de band voor de laatste keer en worden er foto's vertoond van de leerlingen als baby of peuter en nu. Als je foto op het scherm verschijnt,moet je opstaan en het podium verlaten! De muziekleraren staan aan de zijkant opgesteld en worden door iedereen stevig omhelst. Het is duidelijk een emotioneel afscheid van een belangrijke fase in je leven. Met name dhr. Duffy, muziekleraar en dirigent, wordt veel geprezen. De familie Morris verzamelt zich in de hal na afloop om Nikki te feliciteren en wij volgen ook. Ik maak wat foto's van de blije graduate met oma en ouders. Over twee weken is de graduation ceremonie en die wordt gehouden in het Frank Erwin Center in Austin, de gigantische arena waar wij Dolly Parton en de Eagles hebben gezien. De ene na de andere high school komt dan om de graduates hun diploma te overhandigen, en zij kunnen dan hun hele familie meenemen!!
Tegen half 11 ben ik pas weer thuis na een geslaagde avond. Gail vroeg zich in alle gemoede af waarom ik in hemelsnaam mee wilde, want zij heeft in haar leven tientallen van dit soort concerten meegemaakt. Heeft zelf vroeger ook in een band gespeeld! Maar voor mij was het allemaal nieuw en vreselijk leuk!!
Woensdagavond ga ik nogmaals met Gail naar The Spot. Wij eten weer een smakelijke maaltijd terwijl wij naar de gekke fratsen van Goldie Hawn en Amy Schumer kijken in 'Snatched', een vrolijk niemendalletje, dat leuker is dan wij verwachtten!
Vrijdag werkt Arnold thuis. Gaby en Chris komen aan het eind van de middag nog even langs om nu écht afscheid te nemen, want zij vertrekken zondag naar België voor een lange vakantie, gevuld met allerhande familiefeesten en een trip naar Venetië! Ik geef Gaby een tas met etenswaar mee, die wij niet meer mee terug kunnen nemen en omhels haar voor de allerlaatste keer. Het is niet goed te bevatten dat wij elkaar zeker een half jaar niet zullen zien. In oktober komen zij weer naar België en hopelijk zien wij elkaar dan!
's Avonds rijden Arnold en ik naar de Hertz in San Marcos om een huurauto op te halen, aangezien wij morgen onze eigen auto zullen inleveren. Daarna zetten wij alvast tafels met spullen klaar voor de Moving Sale morgen. De weersvoorspelling is niet bi, dus hopelijk komen er mensen!!
Zaterdagochtend zet Arnold borden buiten met 'Garage Sale' erop, hij maakt een heel spoor door het complex om mensen de weg te wijzen. De Dollar Tree had geen borden met 'Moving Sale', dus dit moet maar duidelijk zijn! Vlakbij ons appartement zetten wij een bord met ballonnen eraan, iets wat de buurkinderen fantastisch vinden!
Wij hadden overal postertjes opgehangen voor onze Sale, ook in de bib, de shelter en bij Philips, maar geen advertentie gezet op Craigslist, omdat wij bang waren dat het dan te druk zou worden. Het nadeel is natuurlijk dat wij niet aan een doorgaande straat wonen, dus voorbijrijdende personen zien er niets van. Naderhand blijkt dat een zeer groot nadeel! Om even na tienen gaat de Sale open en even later staan de eerste kopers al voor de deur, van The Palazzo. Er wordt goed gekocht door een dame die hier net zelf ingetrokken is en nog geen spullen heeft. Ook Lauren van de Animal Shelter komt langs en koopt badmatten en het douchegordijn en later Gail, die de waterkoker en een paar kussentjes koopt. Maar na 1 uur valt het

helemaal stil en komt er niemand meer!! Wij hebben dan voor $60 verkocht. Jammer, want er is nog meer dan genoeg over. Om 4 uur sluiten wij de deur en rijden wij snel naar Austin om de auto in te leveren bij de Carmax. Arnold haalt onze nummerplaten eraf, want hier houd je je eigen nummerplaten, die gaan mee van auto naar auto! Met de twee zilverkleurige auto's naast elkaar heb ik de neiging te roepen: zoek de verschillen!! Binnen een half uur is het administratieve gedeelte afgerond en gaan wij met een cheque van $1600 de deur uit. Snel terug naar huis, waar wij de resterende spullen in dozen inpakken. Een deel gaat naar een familie wiens huis recentelijk totaal is afgebrand en die niets meer hebben, een deel naar de Goodwill en een ander deel naar de Twice Blessed. Dan is het tijd om op de bank te zakken voor een borrel!!
Zondagochtend zet ik een paar dingen op Craigslist en daarna gaan wij boodschappen doen. Ik krijg een telefoontje van een man die alleen maar Spaans spreekt, hij is geïnteresseerd in onze verlengsnoeren. Arnold wil vanmiddag even gaan uitwaaien in Wimberley dus ik spreek met hem af dat hij om 6 uur kan langskomen. Ik zend hem een SMS met aanwijzingen in halfzacht Spaans! Wij slenteren wat rond in Wimberley en drinken een kopje

thee. Het is fijn er eventjes uit te zijn, maar het helpt niet voldoende om de onrust die ik de laatste dagen heb, weg te werken.
Om 6 uur hebben wij net een gegrild kippetje achter de knopen als het vreselijk begint te regenen! Ik ben benieuwd of de Mexicaanse man komt opdagen. Om kwart over 6 belt hij dat hij bij de drugstore helemaal aan de andere kant van Wonder World Drive staat. In halfbakken Spaans probeer ik hem te vertellen dat hij onder de I35 door moet om bij ons te geraken! Ik krijg er de slappe lach van. Als hij opgehangen heeft, trek ik mijn cowboy boots aan en grijp een plu. In de stromende regen ren ik naar de toegangspoort om de man op te wachten. De een na de andere auto scheurt het hek binnen, maar geen vreemdelingen. Na tien minuten komt er eindelijk een rode auto wat aarzelend aanrijden maar hij slaat rechtsaf naar de Lowe's. Ik denk dat hij gaat draaien maar het duurt zolang dat ik de hoop al heb opgegeven, als ik hem ineens weer op de afrit zie staan. Hij seint met zijn lichten en zwaait uit het raampje! Ja, dat is 'm! Ik spring naast hem in de auto, wat betekent dat hij eerst een hele zooi achterin moet gooien, en al lachend rijden wij naar onze flat. Hij vraagt waar ik vandaag kom en ik zeg: 'Paises Bajos!' 'Ah', zegt hij: 'Olanda'!! Dat hebben wij tenminste duidelijk. Even later is hij weer op weg met zijn snoeren, je moet wel moeite doen hier om iets te verkopen!!