It's a wrap!!

Middenin de nacht word ik wakker van Mexicaanse muziek onder het raam: er zitten mensen te feesten in het paviljoentje net onder onze kamer. Ik moet de receptie ervoor bellen. Wij staan om 7 uur op en ontbijten met de laatste eieren en de laatste bacon. Wij stapelen de koffers in de huurauto (3 koffers, 2 roll ons, 1 rugzak en 1 draagtas) en rijden over een redelijk rustige I35 naar Austin Airport. Ik realiseer me ten volle dat ik dit voorlopig niet meer zal zien. Zelfs de lelijke I35 heeft nu zijn charme! Het voelt alsof je na een stormachtige liefdesaffaire je geliefde moet achterlaten.
Wij leveren de huurauto in, dat gaat redelijk snel. Dan met de koffers naar de incheckbalie. Wij treffen een mierenneuker: twee koffers hebben overgewicht en die moeten wij overpakken. Anders kost het $100 per koffer!! Arnold kwakt nu gewoon alles van de ene koffer in de andere, zodat wij nog maar 1 koffer met overgewicht hebben. Dat kost dan maar $100, er is niets aan te doen, de koffers zitten boordevol. Wij hoeven echter niets extra te betalen voor het feit dat wij met 3 koffers aankomen.
Dan Security weer door met de

hele riedel van uitkleden, scannen etc. Om 10 uur zitten wij bij een kop koffie uit te puffen, Arnold heeft geen droge draad meer aan zijn lijf! Heerlijk, vliegreizen.....
De reis verloopt pijnloos, alles loopt redelijk op tijd. Wij eten een late lunch op Atlanta airport: Slaw dogs (hotdogs met coleslaw, niet onappetijtelijk!) Ik krijg een voicemail van Debbie, een SMS van Gail en een appje van Gaby!
Om half 8 komen wij aan op Schiphol. Wij hebben een huurauto geregeld, want Tania moet natuurlijk gewoon werken, het is woensdagmorgen. Wie schetst onze verbazing als daar ineens Tania en Laurence voor onze neus staan met een Welkom Thuis ballon!! Ze zijn speciaal met de trein naar Schiphol gekomen en zullen ons naar huis rijden! Wat een service!! Het betekent wel dat wij een iets grotere huurauto moeten nemen, want alle bagage + vier volwassenen, dat wordt een beetje veel voor de standaard auto! Wij krijgen een Ford Espace om alles te vervoeren en Tania rijdt ons naar huis.
Het is heel gek om ineens weer in je eigen huis te zitten. Maria heeft bloemen op tafel gezet en in potten in de tuin. Yvonne heeft alles schoongemaakt en Tania heeft voorraden in geslagen. Het ziet er allemaal zeer bewoond en gezellig uit! Wij eten zure haring op brood

en ruimen de koffers uit. Tania en Laurence gaan in de namiddag weer naar huis met de trein en wij gaan vroeg naar bed na een maaltijd van patat met kroketten;)
De week gaat snel om: er zijn kaarten, telefoontjes, e-mails met welkom thuis wensen. Alles moet weer opgestart worden, aangesloten, ingeslagen, geabonneerd. Wij halen de oude Volvo uit de stalling, hij moet meteen een APK beurt hebben. Enfin, van die dingen!
Vrijdag komt Dad met een taxi naar Helmond en hij is ontzettend blij ons weer in de armen te kunnen sluiten. Zaterdagmiddag komen ook Tania en Laurence weer naar Helmond en gaan wij met zijn allen uit eten bij de Zonnewende in Nuenen. Een feestelijke 6-gangen maaltijd om onze terugkeer te vieren. Ik breng bij iedere gang een toast uit op een jarige, want alle verjaardagen hebben wij dit afgelopen half jaar gescheiden moeten vieren. De laatste, zesde toast, is voor Tania en Laurence, die nu gaan samenwonen!
En zo is een einde gekomen aan onze Texaanse Avonturen. Zoals ze in de filmbusiness zeggen: It's a wrap! (Alles staat erop, het is klaar!). Inderdaad, het zit erop, maar klaar zijn wij er nog lang niet mee. Het zal nog lang duren eer de echo van Texas uitgegalmd is......