Mutt Strutt & Cascarones

Zaterdagochtend gaat om 7 uur de wekker alweer, wij zijn nog niet echt bijgekomen van de reis naar Charleston! Maar ik moet om half 9 bij de Mutt Strutt, de jaarlijkse fundraiser van de Animal Shelter, in het park zijn. Wij melden ons bij de registratiestand en krijgen een sponsorpakket: een t-shirt en een goodie bag. Vorig jaar was Philips sponsor en was Arnold aanwezig als vertegenwoordiger en kreeg hij daarom ook een t-shirt. Dit jaar zijn wij zelf sponsor en staat onze eigen naam achterop het t-shirt! Spannend!
Mijn opdracht vandaag is foto's maken van mensen met hun hond bij een grote pluchen paashaas. Dat kost $5 en daarvoor krijgen ze de foto keurig uitgeprint in een mooi papieren lijstje met paaseieren! Gail heeft haar fotoprintertje beschikbaar gesteld, een schattig klein dingetje dat onmiddellijk je foto uitprint, die dan ook meteen droog is! De kwaliteit is prachtig. Ik maak een proefopname van Arnold met Paashaas, zodat potentiële klanten kunnen zien hoe het wordt!
Het is bewolkt als ik begin en dat zou het de hele dag moeten blijven, maar om half 11 breekt de zon door en sta ik in de brandende zon bij mijn kraampje, want er is geen tent. Ik heb een assistent, ene Tammy, maar die is meer niet dan wel aanwezig, ze

vindt het te saai en fladdert het hele terrein over. Arnold helpt mee om de boel op te zetten en gaat dan wat buurten bij de andere kraampjes. O.a. die van de 'Cattery Lounge', een kattencafé dat binnen twee maanden geopend gaat worden in het centrum van San Marcos!! Het is gezellig druk bij de Mutt Strutt, die geopend wordt door de vorige burgemeester, Daniel Guerrero. Een hele stoet honden doet weer mee, maar daar krijg ik niet veel van mee, want ik moet foto's nemen. Nu loopt het niet storm, hoewel ik mijn best doe om klanten te werven. Arnold heeft een bord gemaakt en ik sta boven op een muurtje mensen binnen te roepen. Gelukkig krijg ik een paar mensen zover, en Gail komt met haar familie aanzetten: haar zus Edie met Gordon en hun twee kinderen, en twee nichten van Gail, Katy met man en hond en Maggie met vriendin en hond. Allemaal gaan ze op de foto met Paashaas!
Als ik een vrouw aanroep, die langs loopt, of ze haar foto wil laten nemen met de Paashaas, zegt ze: "O, ik dacht dat het een echte Paashaas was!" Tammy en ik kijken elkaar enigszins verbijsterd aan: échte Paashaas? Ja, ze bedoelt een persoon verkleed als Paashaas! OK! Maar goed, ik beschik alleen over een pluchen exemplaar dus gaat de deal niet door.
Om 11 uur beginnen de competities op het middenveld: leukste kostuum, leukste koppel eigenaar-hond (look alikes!), beste truukje.
Vooral de kostuums zijn weer kostelijk. Een paar aziatische honden zijn verkleed als Cleopatra en Marcus Antonius. Marcus heeft zelfs een zwaard! Ze lopen heel rustig rond en schijnen er geen aanstoot aan te nemen dat zij verkleed zijn. Ze winnen overigens niet eens, dat doet een bastaardteckel verkleed als hotdog, niet echt origineel. Ook een klein keffertje in een rood tutuutje wint een prijs!
Intussen is er ook weer een Silent Auction en ik bied op een mand met kattenspeeltjes en snoepjes. Ik had zelf 6 manden in elkaar gezet voor de veiling en die gedoneerd. Ze worden allemaal verkocht.
Om half 1 begint iedereen met opruimen en Arnold komt ook weer

meehelpen. Hij is een paar uur onderweg geweest met allerlei boodschappen, heeft onder andere zijn nieuwe bril opgehaald. Wij rijden naar huis en frissen ons op en kleden ons om. Want wij zijn uitgenodigd om bij de paasmaaltijd van de familie van Gail aanwezig te zijn. Om half 2 is Gail ook zover en wij rijden achter haar aan naar Jodie's huis, even buiten San Marcos. Ze heeft een leuk huis met een grote tuin en traditiegewijs wordt daar altijd de Paasmaaltijd gehouden op Paaszaterdag. Vroeger konden de kinderen naar hartelust eieren zoeken in de grote tuin, maar nu zijn ze daar te oud voor uiteraard. Er staat wel een hele stapel eierdozen met zgn. Cascarones: dat zijn uitgeblazen eieren die gevuld zijn met confetti. Het is een typisch Mexicaans gebruik: je breekt de cascarones (cascarón= eierschaal) op het hoofd van iemand en dat brengt dan geluk! Ik had er nog nooit van gehoord totdat ik er met Spaanse les iets over las. Het gebruik heeft zich tegenwoordig uitgebreid naar bruiloften, verjaardagen en andere feestdagen.

De familie zit grotendeels op de achtergalerij, waar het goed toeven is. Er staan een paar gigantische bomen in de tuin, echt schitterend. Bij een tornado vorig jaar verloren zij een paar van hun takken, maar daar is nu niets meer van te zien. Wij krijgen een margharita en gevulde eieren en maken kennis met Scott, de broer van Jodie en Gail, en alle nichten en neven. Er lopen wel een stuk of 5 honden rond. Ook Tinker is van de partij en Gail moet haar goed onder controle houden want zij voelt zich geroepen om alle grote honden onder de duim te houden! Ik maak een groepsfoto van de zussen en broer met Jennie. De familie buigt zich over een stamboom die Gail uitgeprint heeft van de familie LaPoint. Hieruit blijkt dat de familie teruggaat naar de eerste kolonisten in Jamestown. Een overovergrootvader van Gail stierf in de Alamo, omdat hij daar een kanon kwam afleveren en niet meer weg kon!
Mijn paaskoekjes vallen in goede aarde en wij mogen een bloempot met bloem meenemen, die Jennie voor ons meegenomen heeft! Wat lief! Wij voelen ons echt deel van deze familie. Wij worden niet speciaal behandeld, maar het is alsof wij er gewoon bij horen.
Na een uurtje mogen wij aanvallen: er is een paasham, brisket, aardappelsalade, fruitsalade, cornbread, iedereen heeft wat meegebracht zoals het in een grote Amerikaanse familie hoort! Gail zorgt voor het toetje: bananabread pudding! Nicht Katy heeft net gehoord dat zij in verwachting is van een tweeling en heeft een

reuzencookie meegenomen met de tekst 'we're pregnant!'. Zo kun je het je familie ook vertellen ;)
Na de maaltijd is het tijd voor de BB Guns, een andere paastraditie bij de familie. Terwijl de dames afwassen binnen (hoe traditioneel!), gaan de jonge kerels aan de slag met deze airguns, die mini pellets afschieten. Er wordt geschoten op een oud kussen waar een doelwit op vastgespeld is. Ik mag het ook proberen en het is erg moeilijk om iets te raken. Wij proberen het met cascarones die op het kussen worden neergezet en Arnold slaagt erin om een paar kapot te schieten! Het is bijna 5 uur als wij weer terugrijden naar ons huis, want daar wacht een uitgehongerde Pompom!