Overnachten in een slaperig dorpje

Een aparte dag vandaag. We startten in ons luxe hotel en zitten nu in een heel klein slaperig dorpje in de Andes. Doordat de informatie niet helemaal duidelijk was, gingen we iets later weg dan uiteindelijk de bedoeling bleek te zijn. We reden met de taxi naar het busstation waar we net de bus naar Riobamba voor onze neus zagen verdwijnen. Dat betekende ruim een uur wachten op de volgende. We zochten naar een plek om te wachten en kwamen in een restaurantje terecht waar de twee kopjes koffie die we bestelden vergezeld gingen van een heel ontbijt. We konden niet aan de serveerster duidelijk maken dat we alleen maar een kopje koffie

wilden, dus hebben we het zo maar gelaten.

Om 11 uur zou onze bus gaan. We zaten bij het busstation te wachten, en zagen allerlei bussen komen maar nog niet die naar Riobamba. De bussen stonden niet aangekondigd op een bord of zo, maar werden omgeroepen door iemand die door het busstation liep.

Tien minuten te laat vertrokken we. Een mooie, maar weer hobbelige tocht volgde. Na zo'n twee uur rijden kwamen we aan in Riobamba, een grote stad. We dachten dat we hier moesten overstappen naar Guamote, maar toen Jan was uitgestapt stond er iemand met een blaadje met onze naam erop te wachten. We hadden dus een chauffeur, Carlos, die ons via weer een prachtige weg naar Guamote bracht. Onderweg zagen we heel veel roodgekleurde quinoavelden, een belangrijk exportproduct begreep ik van de chauffeur.

Onderweg stopten we nog bij een heel klein kerkje: het eerste katholieke kerkje in Zuid Amerika van na de Spaanse overheersing. Uit 1534. Er was daar net een bruiloft aan de gang, waar we heel even hebben gekeken.

Verder reden we tot we in Guamote terecht kwamen. Carlos reed ons naar een nagelnieuw hotel dat detoneert in dit slaperige dorpje. Het is een echt Indianendorpje. De vrouwen weer in prachtig geborduurde rokken, met fel gekleurde poncho's en hoeden op. Het hotel is in handen van Eef, een Vlaamse vrouw die hier al een tijd woont en allerlei projecten heeft opgezet.

In het hotel is ook een Nederlandse groep singles van Fox neergestreken. Er wordt hier dus bijna uitsluitend Nederlands gesproken.

We zijn het dorpje doorgelopen en kwamen er achter dat er hier werkelijk niets te doen is. De meeste mensen zitten op de stoeprand te wachten of zetelen voor hun winkeltje waar ook geen activiteit is. Het dorpje is vol met half afgebouwde huizen. Wel heel fotogeniek allemaal dus hebben we een paar foto's gemaakt. Dwars door het dorpje loopt een treinlijn en er is een stationnetje, maar ook daar gebeurde niets vanmiddag.

Omdat er geen restaurants zijn, hebben we in het hotel gegeten. Dit betekende dat we met de Nederlandse groep aten, dat wil zeggen we zaten met de reisleidster, de gids en de chauffeur aan tafel. Lekker gegeten met twee verschillende cocktails. Nu is de groep afgetaaid naar een karaokebar die hier in het dorp schijnt te zijn en zitten wij in de eetzaal lekker uit te buiken.