Op de Cotopaxi

Bij het opstaan zagen we dat de Cotopaxi beter te zien was dan gisterenavond. Dat beloofde dus wat! Om 9 uur kwam Patricio ons halen. We stapten in zijn fourwheeldrive en de hobbelige tocht naar de vulkaan kon beginnen.

Na een minuut of tien rijden arriveerden we in het National Park Cotopaxi. Een groot uitgestrekt natuurgebied. De naam van de vulkaan is een naam die de Inca's eraan hebben gegeven en betekent de nek van de maan. Volgens Patricio lijkt de maan soms uit de Cotopaxi te komen, vandaar deze naam. Regelmatig stapten we uit en liet Patricio ons iets interessants zien, zoals bepaalde planten en vogels. Hoog in de lucht zagen we de grootste vogel uit

de Andes, de condor. Volgens Patricio heel bijzonder want deze is niet vaak te zien. Het hele gebied lag bezaaid met grote en kleine brokstukken. Dat was of gestolde lava of het waren stenen die tijdens een uitbarsting van de vulkaan naar buiten waren geslingerd. De laatste uitbarsting van de Cotopaxi was zo'n honderd jaar geleden, maar de laatste tijd is hij weer meer actief. Gelukkig wordt dit goed in de gaten gehouden met behulp van antennes en sensoren.

We hadden geluk want de wolken die om de vulkaan hingen verdwenen steeds meer en we kregen de gigantische berg helemaal in beeld. Compleet met de gletsjers en de rode kleur van de lava. Indrukwekkend!! Snel foto's gemaakt want het zicht verandert op deze hoogte met de minuut.

En toen bereikten we de vulkaan en slingerden we langzaam maar zeker naar boven. Dan weer in de mist, dan weer met wat regen of sneeuw tot aan een parkeerplaats op zo'n 4500 meter hoogte. Het was er koud en nat, met een stevige wind. En voor ons zagen we een zwarte weg naar boven. Was het de bedoeling dat we die gingen beklimmen? Ja, dat bleek inderdaad de bedoeling. We pakten ons goed in. Gelukkig zijn onze jacks winddicht en ik zette - met dank aan de travelagency - een warme muts op. En daar gingen we! Nou dat was nog niet zo makkelijk op deze hoogte. Het was steil omhoog terwijl het waaide en soms sneeuwde en je wegzakte in de lava. Voor Jan viel het wel mee, maar ik was soms een hijgend karrepaard. Dus af en toe stopten we en kon ik zittend op een grote steen letterlijk even op adem komen. Onderweg maakten we allerlei weersomstandigheden mee: het sneeuwde, het waaide hard en dan scheen de zon weer. Patricio had warme en heel zoete cocathee bij zich. Dat gaf weer wat energie en hup daar gingen we weer. Na een klein uurtje - volgens Patricio die geklokt had, 52 minuten - waren we

boven. Een prima tijd aldus onze gids, die het trots tegen andere gidsen vertelde. Boven even uitgerust. We zijn gekomen tot een hoogte van 4864 meter, zo hoog was ik nog nooit geweest. De tocht naar beneden verliep snel en makkelijk. Na een minuut of twintig waren we weer beneden en daalden we alweer snel de vulkaan af. Wat een ervaring!!

We reden verder door het Nationaal Park. Kwamen bij een meertje waar we even keken, wandelden langs een kloof en bezochten een klein bezoekerscentrum. Daar liet Patricio ons de verschillende vulkanen zien en lazen we informatie over de condor.

En toen reden we het park alweer uit en reed Patricio ons naar een big house. Een heel oude haciënda die nu in gebruik is als sjiek hotel. We begrepen eerst niet wat we daar deden. Patricio zei dat we de tuin moesten bekijken die heel mooi was aangelegd. Toen hij ons

weer op kwam halen was hij getransformeerd van onze gids in een hotelmedewerker. Naast het gidsen op de Cotopaxi wat zijn passie is, heeft hij ook nog een baan in het hotel. Er kwam een andere chauffeur om ons verder te brengen. Dus namen we afscheid van Patricio met wie we een leuke tijd hebben gehad en reden we verder met Kleber.

Na een uitgebreide lunch bracht hij ons naar onze volgende slaapplaats. Het was een 2 uur durende rit dwars door de bergen met prachtige vergezichten. We slapen vannacht in een klein gehucht Insilvi waar vandaan we morgen een hike doen naar een volgend dorpje. We slapen hier in hostel Llama Lluma dat gerund wordt door twee Australische mensen. We hebben een klein eigen huisje met twee balkonnetjes. Alles is hier heel bewust ingericht. Zonnepanelen op het dak voor de douche en een compostwc. Hadden we nog nooit van gehoord.

Vanavond samen met de andere gasten gedineerd. En weer een paar bijzondere mensen ontmoet. Twee Engelse mannen die als vrijwilligerswerk met 16 pubers op reis zijn. Pubers die ze zo verantwoordelijkheid en leiderschapskwaliteiten willen bijbrengen. We hebben een tijdje met ze zitten praten. Dat is toch één van de mooie dingen van het reizen. Je doet allerlei nieuwe ervaringen op, ontmoet bijzondere mensen en verbreedt zo je horizon!

Morgen weer een dag met nieuwe avonturen en ervaringen! We komen straks weer helemaal opgeladen thuis.