Hippies en hoepels

Een blog schrijven met het uitzicht op de rivier door de Taman Negera, aan het begin van een (denken we) barre tocht door het tropische regenwoud. Soms is het lastig je te beseffen wat je nu eigenlijk aan het doen bent en hoe bijzonder dit is. Zo zaten we in Khao Yai nog stuiterend achterin een Tuktuk omdat de omgeving zo mooi was, zo moest ik vandaag zorgen dat ik mezelf wakker hield om van de prachtige omgeving van Maleisië te genieten tijdens de 4 uur durende rit. Noem het verwend, noem het dood op, maar soms moet ik mezelf even bij de les roepen. Moe ben ik vooral de afgelopen twee dagen geweest. Veroorzaakt door een fantastische week, dat dan weer wel!

Anyway, terug naar het begin! In mijn vorige blog schreef ik dat we gingen ziplinen de volgende dag. Mijn hemel, ik blijk een heuse adrenaline junk te zijn. Daarbij laten we even buiten beeld dat ik voordat we begonnen op het randje van een paniek aanval zat. Een geweldige trek door de jungle van Chiang Mai, waarbij we door middel van 53 kabels (langste was 800 meter) door de jungle zoefden. Ik zeg zoefden, is geen woord, dat weet ik ook wel. Maar is er

een ander woord voor 800 meter afleggen aan een kabelbaan in, pak em beet, 15 seconden? Dat dacht ik ook..

Mooie uitzichten, gezellige mensen en heel veel adrenaline maakte die dag tot één van de leukste so far. Om het helemaal af te maken bevatte de trail ook nog een aantal flinke hikes en.. ja nu komt ie, mocht je hoogtevrees hebben zou ik ff weg kijken als ik jou was, twee 'vrije vallen'. Wat zoveel betekent als, met je tuigje aan een touwtje en rustig van 12 meter naar beneden gegooid worden, om vervolgens op het laatste moment het touw weer strak te trekken en netjes op je pootjes terecht te komen. Althans, dat was de bedoeling. Ik kwam met m'n benen in m'n nek met tranen in mijn ogen beneden. Zelfs de guides vroegen; of het wel ging.. nou het ging, maar niet van harte!

De dag na het ziplinen zijn we, met onze inmiddels vriendinnen voor het leven Louisa en Paulien, richting Pai vertrokken. Van vele gehoord dat dit het beste van het noorden van Thailand is, bedankt voor de tips, want dat was ook absoluut waar! Bij aankomst in het eerste hostel hadden we een adembenemend zicht op de bergen van Pai, met daarvoor mooie groene bebossing. Vanuit m'n hangmatje heb ik daar dan ook even flink van genoten. Het tweede hostel overtrof het eerste met een 'infinity pool' met uitzicht op de vallei met daarin het dorp en de berg daarachter. Ik heb dan ook eerst even met mijn mond open gestaard en m'n afgevraagd hoe iets in godsnaam zo

mooi kan zijn. Het hostel waar we verbleven droeg de naam Pai Circus School en is erg geliefd bij de 'vrije mens' onder ons. Ik zal je even het plaatje schetsen waarin we dan ook 4 dagen verbleven; Hippies die jongleren, hoelahoepen en balanceren met Bob Marley en de geur van wiet op de achtergrond. Eerlijk gezegd wilde ik er nooit meer weg, wat een sfeeeeer!!

Ondanks de chille sfeer hebben we ook wat ondernomen. Onze zoektocht naar een verantwoord olifantenpark begon al in Chiang Mai. Zeer kritisch hebben we gezocht, om te voorkomen dat we iets zouden supporten waarbij ze de olifanten alsnog niet goed behandelen. Er zijn genoeg parken waar ze promoten met het anti-hook riding (als je weet wat dit is, ik hoop niet dat dit komt omdat je het zelf hebt gedaan. Als je niet weet wat dit is, zoek het maar niet op op YouTube en doe het vooral niet) De parken die promoten de beesten niet te rijden, blijken op Tripadvisor ook soms

niet helemaal in de haak.. Zo worden de olifanten alsnog gedwongen kunstjes te doen zoals trompetteren. Na lang zoeken vonden we het Conserve National Forest in Pai. Opgezet door een Mexicaan die verhuisd is van Dubai naar Pai om daar een groot stuk jungle aan te leggen. Uiteindelijk heeft hij 2 olifanten, moeder en dochter, gered uit de toeristenritjes-industrie en ze in deze ruime jungle neergezet. Toeristen mogen er na het doen van een donatie naar toe. De olifanten zijn niets verplicht, maar vinden het eten wat de toeristen meenemen wel ernstig lekker! Wat dus resulteerde in een prachtige middag met de twee olifanten, eten geven, zwemmen in de rivier en na afloop zelf een boom planten om de jungle nog uitgebreider te maken. Alles is dus gericht op verbetering van de leefomgeving van de olifant. Het blijft iets onnatuurlijks, in Tanzania mochten we onder geen beding de safari auto uit, omdat een olifant je met gemak zou verpletteren. Maar deze olifanten zien er tenminste wel goed uit en hebben een mooie plek om hun (klein)kind over een maandje te verwelkomen. Bijzondere middag, lastig in woorden uit te drukken. Maar dus zeker een aanrader :)

Met het inmiddels opgebouwde groepje van 6, zijn we ook nog een dagje gaan scooter rijden. Zelf heb ik me er niet aan gewaagd, ik ben old school bij Maaike achterop geweest! Door de prachtige omgeving

van Pai hebben we de hele dag getourd naar de watervallen en de fantastische hotsprings! Heeeeerlijk om een uurtje te badderen in de warme bron, helemaal schoon weer terug op de scooter.

En toen begon de helse tour terug naar Chiang Mai. Zeg je hel, dan zeg je minivan en zeg je minivan dan zeg je hel. De weg die af gelegd moet worden is er één met honderden haarspeldbochten en de chauffeur had er, zoals gebruikelijk, zin in. Ik wat minder.. Eenmaal aangekomen waren we dan ook volledig gesloopt en hebben we heerlijk geslapen voordat we de volgende ochtend het vliegtuig naar Kuala Lumpur hebben gepakt. Op KL AirPort stond mijn nicht Selena ons op te wachten, waar ik heeeel blij van werd :) Selena woont sinds kort in Singapore en vanuit daar is het een uurtje vliegen naar KL. Na een korte FaceTime sessie met opa, hebben we Chinatown van KL verkent en het bier uitgeprobeerd. Ook is Maaike sinds kort professioneel pooler. Ernstig irritant dat ze constant wint nadat ik het haar van de week geleerd heb. De volgende dag met Selena het Little India en Chinatown van KL verkent en allerlei locale snacks uitgeprobeerd. Helaas, of gelukkig, zat daar weinig fantastisch bij..

Selena moest helaas weer aan het werk en na haar vertrek ben ik

volledig ingestort. Niet in de zin van compleet meltdown, maar mijn lichaam liet duidelijk merken dat 2 weken alcoholische versnaperingen tot me nemen en max 6 uur slapen niet de bedoeling is. Moe is moe, en dus hebben we weinig van KL gezien. Jammer maar helaas, je kunt niet alles zien en willen.

Eerste indruk van Maleisië is dat de mensen minder vriendelijk en veel directer zijn dan de gemiddelde Thai. Zo aten we net een, overigens niet te royale, maaltijd in een restaurant genaamd Jetty. De vrouw die ons serveerde kon niet ongeïnteresseerder zijn, waar tegenover een Thaise serveerster in Chiang Mai vroeg; 'What would you like to order, sir?'. Thaise mensen zijn bescheiden, lief en bezorgd. Dat kunnen we nog niet zeggen van de Maleisiers. Wie weet oordelen we te snel en geeft Jetty ons het verkeerde beeld. Lets hope so!

Vandaag zijn we op pad gegaan naar Taman Negera, een eeuwenoud tropisch regenwoud. We zitten as we speak in een boot op de eerder benoemde rivier, laten we zeggen dat het een gemotoriseerde kano is, want meer kun je het niet noemen én we zijn de naam vergeten haha !
De komende 4 dagen brengen we in en rond het regenwoud door, back to basic zal het niet worden. Dat was wel het originele plan, zelfs na het lezen van blogs waarin in geuren en kleuren verteld werd hoe de

ratten je 's avonds in de jungle komen opzoeken. Na mij daarover heen gezet te hebben, vertelde de travel agent dat het niet door kon gaan ivm veel regenval. Nu overnachten we dus in een dorpje bij het regenwoud , maar gaan we uiteraard de jungle vaak genoeg in, ook 's nachts. Wie weet overwinnen we weer wat angsten!

Ohja; het gaat goed met Maaike! :)