Buufie is ziek

Wederom schrijf ik mijn blog met een schitterend uitzicht, al had ik dat liever niet gedaan omdat ik eigenlijk nu op tour moest zijn. Een dubbele oorontsteking gooit echter roet in het eten, zwemmen door een grot is voor Marloes even niet aan de orde. Desondanks mag ik niet klagen want zelfs met pijn aan m'n kop, blijft het uitzicht mij ontroeren. Ontroeren, ja dat hoort u goed! Ik zit namelijk op een drijvend hutje met het uitzicht op Khao Sok National Parc. Ik kan het je niet beschrijven dus ik zal het proberen vast te leggen op foto's. Het is hier heerlijk stil en de natuur is zo mooi! Dat geeft rust en ruimte om na te denken, en dat mag ook wel even na een volle maand rondrennen en alles bekijken wat er te bekijken viel.

Zoals gezegd zijn we bijna twee weken geleden aangekomen in Koh Lipe. Het eiland is zo prachtig, dat het niet nodig is om wat te doen. In het gezelschap van Maaike, Julia en later ook nog Jaakko hebben we ons dan ook 6 dagen vermaakt zonder ook maar iets uit te voeren! Boekjes lezen op het strand, lekker zwemmen, een massage hier en daar en 3x naar de bioscoop! Want jawel, Koh Lipe was al fantastisch maar met bioscoop om ons te vermaken werd het nog beter. Voor een biertje of cola met popcorn kon je heerlijk relaxed op een ligbedje in de openlucht de film bekijken. Beter kon het niet. Op de zaterdag hebben we nog gepoogd te feesten, maar na 10 minuten op het dancefeest besloten we mooi onze eigen biertjes EN WIJN (zo gemist) te halen en deze op te drinken onder de sterrenhemel van Koh Lipe. Een kleine skinnydip sessie mocht ook niet uitblijven! Overigens konden we daarna warm douchen in de bungalows die op 10 meter afstand van het strand lagen. Gezellige hutjes met

hangmatje op ons eigen terras. We hebben ons gedurende week meerdere keren verbaast over hoe fantastisch het is dat wij dit mogen doen en zien. We werden in deze week ook weer even met beide voeten op de grond gezet door een heftige gebeurtenis in de polder en dit deed mij nog meer beseffen hoe snel het leven gaat en hoe belangrijk het is dat je geniet en je dromen waarmaakt als je dat kan.

Na een week moesten we helaas afscheid nemen van Julia, die al weer naar huis moest. Overigens hoeven jullie geen medelijden met haar te hebben, want buuf zit al weer met der kont in Oostenrijk als ik dit schrijf. Toch jammer, want wat hadden we wederom een leuk clubje mensen bij elkaar :)

Jaakko, de gekke fin, vertrok wel samen met ons naar het volgende eiland; Koh Mook. Dit eiland is nog niet erg bekend onder toeristen en dat maakt dat het er heerlijk rustig is. Na wederom een dag niets doen, besloten we dat het tijd was voor een activiteit. Én wat voor één. Op Koh Mook is een cave met lagoon. The Emerald Cave. Om er te komen moet je per boot; met toeristen of per kajak; alleen. Dit is echter wel op open zee! Wat twijfelachtig, zeg maar gerust in paniek, vertrokken we 2 aan 2 per kajak naar de grot. Het duurde wel even voordat we zaten want de golven waren zo hoog als onszelf en het was dus een hele kunst om zonder om te slaan uit te varen. Na 20 pogingen was de 21ste raak en voerden we de 45 minuten durende strijd tegen het hoge water om vervolgens door een lage grot aan te komen in de lagoon. Echter, in de grot troffen we iets zeer bijzonders aan, zoals Jaakko zei; dit is echt een wtf momentje.. zoals ik eerder vertelde, kon je ook per toeristenboot. Blij dat we dit niet gedaan hadden, omdat we in de grot een slinger van 40 chinezen tegen kwamen. Zij konden blijkbaar niet zwemmen waardoor ze, met allemaal een oranje life vest aan, aan een touw door de grot terug werden getrokken naar de boot. De guide was ze dus letterlijk aan het binnen halen. Achteraf een hilarisch gezicht, maar op dat moment vooral eng omdat we met de smalle en lage grot niet veel speling hadden tussen de kajak en de toeristen. Gelukkig hebben we alles zonder ongelukken overleefd en bleek de lagoon prachtig! Na 15 minuten chillen moesten we echt weer terug, want het water kwam hoger te staan en dan zouden we de grot niet meer uit kunnen varen. Succesvol bereikten we na 40 minuten terug peddelen de overkant en ik heb de rest van de avond met een big smile rondgelopen; ik had zojuist een van mijn grootste angsten overwonnen!!

De volgende dag moesten we helaas ook van Jaakko afscheid nemen, de minder leuke kant van het reizen. Je ontmoet de leukste en gezelligste mensen van de wereld en hebt binnen de kortste keren diepgaande gesprekken. Gek genoeg lijkt bijna iedereen die op reis is, ook een soort van op zoek. Op zoek naar hoe je verder moet of op zoek naar wat er achter je ligt en wat je daarmee moet. Dit levert

mooie gesprekken en inzichten op.

Maaike en ik reisden verder naar Ao Nang Beach en Krabi Town voor onze laatste 4 nachtjes samen. Deze brachten we door onder de zonsondergang van Ao Nang, op het prachtige maar veul te toeristische Railay Beach en bij een hotspring, Christal Pool (helder blauw water, midden in de natuur) en de Tiger Cave Temple Mountain. Die laatste was me een flinke uitdaging. Om het schitterende uitzicht te kunnen zien, vergezeld door Buddha en de tempel, moest je eerst 1.237 treden omhoog. En vergelijk die maar niet met je trap thuis, want deze treden zijn ongeveer zo hoog als je onderbeen en je moet soms zelfs springen om de volgende te bereiken. We kwamen dan ook helemaal uitgeput boven , maar genoten daar van het adembenemende uitzicht.
Wederom, knap staaltje werk moedertje natuur!!

En toen was de dag daar. Het afscheid.. met tranen namen we afscheid; zoals het hoort na 6 weken samen prachtige dingen beleven, een stuk of 7 prachtige watervallen, 2 jungles, zeker 10 tempels, 5 stranden, heel veel drankjes, katers en nog meer bedden. Ik kan niet anders zeggen dat Maaike mijn trip gemaakt heeft en ik het nooit anders had gewild. Maaike is op naar huis en ik ga de komende week nog verder in Thailand. Momenteel ben ik dus ik Khao Sok en het is simpelweg het mooiste wat ik ooit heb gezien. Helaas ben ik zo ziek geworden dat ik terug moet naar Bangkok om een dokter te bezoeken die me beter maakt voordat ik de 27ste door vlieg naar Sydney, Australië! Waar als het goed is Marije klaar staan voor 5 weken Downunder plezier! Can't wait !