Naar Prince Rupert

Vandaag volgden we de hele dag de Skeena rivier. Aan een kleine, maar krachtige waterval dachten we dat we First Nation People zagen vissen op de traditionele manier met speren. Maar toen we dichterbij kwamen, zagen we dat ze netten hadden en dat ze de grote zalmen onmiddellijk terug in het water gooiden. Deze mensen waren geen vissers, maar biologen die het visbestand wilden monitoren.
We reden langs grote boerderijen met enorme weilanden. De bergen stonden vol loofbomen en de wolken hingen in plukjes en slierten rondom de toppen.

Verderop stopten we aan een hangbrug waar auto’s in één rijstrook over konden rijden, maar er was wel een voetgangerszone voorzien. We hebben erover gewandeld en de canyon bewonderd. Daarna is Jan over de brug gereden en dat gaf hem een heel eigenaardig gevoel omdat de banden van de auto precies een spoor zochten op de metalen ondergrond die voorzien was van grote gaten.
De brug leidde ons naar het startpunt van een historisch traject over de First Nations. We bezochten een replica van een dorp. Daar werd je verondersteld een vrije bijdrage te leveren, maar de mensen aan de inkom waren zo onvriendelijk dat we besloten om geen geleide toer te volgen en enkel even over het terrein te wandelen. De totempalen waren indrukwekkend, maar de longhouses spraken ons niet zo aan. We reden verder naar het historisch dorpje Hazelton, waar we een raderboot zagen die vroeger, vooraleer de spoorweg aangelegd was, heel belangrijk was om de eerste blanke settlers te bevoorraden. In het dorpje zelf waren er nog huizen in de stijl van de

19de eeuw. We ontmoetten er een heel vriendelijk Amerikaans koppel, die vooral wilden weten hoe grootouders in België genoemd worden. Ze verwachten hun allereerste kleinkindje voor eind december of begin januari. Ik zal in de kerstperiode zeker aan hen denken. In het plaatselijke theehuis hebben we in de schaduw van een boom lekker gegeten. Hoewel we nog een heel eind moesten rijden, besloot Jan om toch nog 15 km om te rijden naar een plek waar 15 totempalen bij elkaar stonden. Dat was een heel goed idee, want het was er heel mooi. De totempalen gaan maximum 100 jaar mee, want er wordt niets aan het hout gedaan om het te conserveren.
Daarna verliep de rit weer eens heel de tijd langs highway 16 naar Prince Rupert en werden we vaak vergezeld van een hele lange goederentrein.. We hebben al veel prachtige landschappen gezien in Canada, maar rijden langs de brede Skeena rivier met aan

weerszijden majestueuze bergen, vonden we onvoorstelbaar mooi. Jan zag als eerste een zeearend, maar daarna hebben we er nog verschillende gezien. Naarmate we dichter bij Prince Rupert kwamen, werd de rivier nog breder en konden we de zilte geur van de zee al ruiken. We reden nog even naar Port Edward, ook al wisten we dat de historische fish cannery al gesloten was. Jan had het idee dat er verderop een lekker visrestaurant zou zijn, maar de weg werd hoe langer hoe hobbeliger en uiteindelijk konden we niet anders dan rechtsomkeer maken.
In ons hotel raadde de vriendelijke receptioniste ons aan om te gaan eten in het Crest hotel, en dat was een echt succes. Prince Rupert is enkel mooi vlak aan de kust en vanuit het restaurant hadden we een prachtig zicht. Jan spotte al snel een zeehondje en daarna zelfs een zeearend. Na het eten zijn we die nog gaan zoeken. Hij zat te wachten op visresten van kleine vissersbootjes. Terwijl Jan trappen

opklom om de arend nog beter te kunnen fotograferen, babbelde ik met een Chinese dame. Samen met Jan wandelde ik nog tot vlakbij de vissers. Ze waren volop bezig met pas gevangen heilbot te fileren. Ze waren met zijn drieën en er was een vrouw bij die graag uitleg gaf. Ze kwam van Vancouver en samen met haar broer was ze nu voor de vierde keer uitgevaren. Alle vis was voor eigen gebruik en werd ingevroren om aan de hele familie, inclusief de grootvader uit te delen. Zo hadden ze alvast vis om de winter door te komen.
We zagen de arend een boom invliegen om te gaan slapen en omdat we morgen om 5 uur op moeten om de ferry te nemen, maken wij het ook niet te laat. Fotootjes van vandaag zetten we pas morgen of overmorgen op de blog. Slaap lekker allemaal!