Opnieuw naar Vancouver

Gisteravond waren we al omgekleed toen Jan zag dat de lichtjes van het parlementsgebouw toch brandden. We wilden per se een foto vanuit de lobby en zijn die gaan nemen iets na middernacht. In de bar was het nog volop ambiance.
Vanmorgen iets later opgestaan, maar bij de feestvierders van gisteren hing overal een do not disturb bordje aan de deur, we waren zeker niet bij de langslapers.
Door problemen met onze bankkaart startte onze dag later dan voorzien. We besloten een bezoek aan de zeer dure Butchard tuin te laten vallen en genoten van de mooie groene route langs de oceaan.

We hadden dat al wel gedaan met de hop-on hop-off bus, maar nu hadden we alle tijd om regelmatig te stoppen en tot dicht bij de oceaan te wandelen. In Oak Bay Village vonden we een zeer goed bakkerijtje en recht ertegenover kochten we beleg voor een gezellig picknickje. Op een bankje met zicht op zee konden we rustig eten, hoewel twee kraaien en een grote meeuw ook wel wat wilden meepikken.
We zagen heel wat borden met de boodschap uit te kijken voor hertjes. Van de vijf die vlak voor ons passeerden, hebben we er twee kunnen fotograferen. Ze doen zich gewoon te goed aan de planten die in de voortuinen van de grote villa’s groeien.
Nu Filip in Sydney zit, vonden we het heel grappig dat we door Sidney reden. We hebben er halt gehouden. Het is een heel gezellig kuststadje met een promenade. Op de aanpalende weide staan kleurrijke strandstoelen waar je gratis gebruik van mag maken. Er

staat ook een moderne kiosk, die lijkt op één van de zeilen van het Sydney Opera House, waar een klein meisje zelf verzonnen liedjes stond te zingen.
Vanuit het Canadese Sidney reden we door naar de ferry terminal om in anderhalf uur van Vancouver Island naar het vasteland te varen. Het schip was minder goed onderhouden dan de ferry van de Inside Passage en je had het gevoel dat de mensen er opgepropt werden. We brachten het grootste deel van de overtocht door op het buitendek en genoten van het zicht op grotere en kleinere eilanden.
Toen ik het wat koud kreeg, bestelden we een warme maaltijd, voor Jan weer eens een Caesar Salad met gegrilde kip. Jan had pas betaald toen er werd afgeroepen dat we naar de auto moesten. Ons eten was heel lekker maar we hebben het in zeven haasten opgegeten.
De rit naar Vancouver verliep zeer vlot. Het inchecken in het hotel was op zijn minst gezegd eigenaardig. De man aan de receptie stond

te dansen op het ritme van de lounge muziek en praatte regelmatig tegen zichzelf. We verblijven in een kamer op de vijfde verdieping.
Zo dadelijk brengen ze onze badjassen en gaan we plonsen in het zwembad.