First week of the national holiday

Day 50
Vanaf vandaag begon de nationale vakantie in Malawi. Gelukkig blijft de Happy School open voor de kinderen die nog naar school willen komen en van wie de ouders extra kunnen betalen. Deze extra lestijd wordt gebruikt om leerstof te herhalen, niet om nieuwe zaken aan te leren. Wanneer je uw kind tijdens de vakantie naar school wil sturen, moet je hier als ouder 3000 kwacha voor betalen (= ongeveer drie euro). De leerkrachten zijn niet verplicht om les te komen geven tijdens deze twee weken. Het kan dus zomaar gebeuren dat je uw kind naar school stuurt, terwijl de leerkracht van die klas niet aanwezig zal zijn. Andere leerkrachten zullen dan af en toe een lesje geven in deze klas.
Madame Blessings van standard 2 zal twee weken niet aanwezig zijn op school. Ik besloot dus om komende twee weken Engels en wiskunde te geven in deze klas. Mr. Stanley, de directeur, zal de andere vakken geven. Niet veel leerlingen komen tijdens de vakantie naar school. Momenteel heb ik een klein klasje van acht flinke leerlingen.
Tijdens wiskunde herhaalden we optellen tot en met twintig. Ik merk dat de leerlingen hier heel veel moeite mee hebben, ondanks ze dit vorig jaar al leerden. De manier van aanleren en de inoefening speelt hierin een rol, neem ik aan.
De leerlingen moeten bij iedere optelling hun getallen turven. Concreet materiaal wordt hier (bijna) niet gebruikt. Hun getalbegrip is hierdoor absoluut niet goed. Nadat ze beide getallen hebben geturfd, moeten ze alle streepjes tellen om zo de uitkomst te bekomen. Wanneer een leerling een streepje vergeet te tellen, is de uitkomst dus gegarandeerd fout. De leerlingen zien niet dat 6 + 2 gelijk is aan 8. Hiervoor moeten ze telkens opnieuw het getal zes turven, vervolgens de twee om tenslotte alle streepjes te tellen.
Tijdens Engels schreef ik een korte leestekst op bord van vijf zinnen. Meer dan de helft van de klas kon dit niet lezen. Dit was heel confronterend. Doordat de klassen hier zo groot zijn, worden leerlingen (bijna) niet individueel geholpen of opgevolgd. Kan je niet mee met de leerstof, dan is dit jammer voor jou. Ik probeerde de leerlingen zo goed mogelijk (en individueel) te helpen tijdens deze les, maar dit was een hele uitdaging.
In de namiddag trokken we met vier naar ons haventje. Daar zwommen we nog eens in het prachtige Malawimeer. Dit hebben we hier nog niet vaak gedaan, omdat we bijna nooit alleen naar het meer kunnen gaan én omdat ze raar opkijken wanneer we korte, luchtige kleren aan hebben. Het is best ongemakkelijk wanneer er mensen naar je staren die dit niet gewoon zijn. Onopvallend met je bikini in het meer gaan is dus niet gemakkelijk, maar vandaag is dit ons gelukt! ;-) Het water was heel warm, maar za-lig!!!!

Day 51
Een nieuwe dag in standard 2. Ik herhaalde de optellingen tot en met twintig. Enkele leerlingen mochten al beginnen aan de aftrekkingen. Na de speeltijd sportten we samen met standard 1 en onze enige echte sportleerkracht, Treesje. We oefenden op radslag en handstand. Dit lukte redelijk goed! Daarna maakten we levende piramides. Dit was al iets moeilijker om uit te voeren. Als laatste opdracht lieten we de leerlingen letters vormen op de grond. Ze moesten hierbij hun hele lichaam gebruiken. Samenwerking stond hier centraal.
Op de weg terug naar de lodge, stopten we even bij Meza. Hij zou de metalen constructies die we nodig hebben voor onze speeltuin maken. Er waren er al drie van de vier klaar. Ze zagen er goed uit!
Na het middageten kwam de carpenter nog eens langs. Hij gaat voor ons nog vier houten boxen maken, waar we didactisch materiaal in zullen stopen.
We sloten de dag af met een leuke filmavond!

Day 52
Sylvia, de juffrouw van standard 1, nodigde ons vandaag uit bij haar thuis. Na het lesgeven vertrokken we hier samen naartoe. Sylvia woont op tien minuutjes wandelen van de school. Haar huis is iets groter dan het gemiddelde huis hier in Chilumba. Het was mooi en verzorgd (ondanks dat er enkele kippen sliepen in de kamer van haar zoon, haha!). Na de rondleiding mochten we plaatsnemen in de living. Samen met haar twee dochters, Yewo en Tamara, hadden we een gezellige babbel. Na twintig minuutjes gingen we alweer door, want Sylvia moest een begrafenis bijwonen. Omdat het hier de gewoonte is om te koken voor de mensen die je uitnodigt, bood ze haar excuses aan en gaf ze ons een vers ei van haar eigen kipje in de plaats.
Na het bezoek vertrokken we terug naar onze lodge. Daar kleedde Silke en ik ons om, zodat we helemaal klaar waren voor een leuke strandnamiddag bij Patrick en Francoise. Eens we daar waren aangekomen zwommen we opnieuw in lake Malawi. Ik genoot van de rust.
Enkele uurtjes later kwamen ook Treesje en Marlies. Natuurlijk aten we nog eens een goed stuk vlees in Francoise en Patrick hun restaurant. Hmmm biefstuk met frietjes! Na het eten werden Marlies en Treesje aan de lodge afgezet met de auto. Silke en ik wilden liever eens een avondwandeling maken. Ondanks dat het donker was, voelden we ons absoluut niet onveilig. De wandeling was zelfs heel plezant! Jammer genoeg dacht Meza hier anders over… Toen we terug aankwamen in de lodge kregen we een kleine preek dat het te gevaarlijk is om om 9 uur ’s avonds nog rond te wandelen op straat. Oeps!

Day 53
Vandaag herhaalde ik oefeningen van optellingen en aftrekkingen tot en met twintig door elkaar. Tijdens Engels lazen we opnieuw een tekst. Deze keer maakten de leerlingen ook een invuloefening.
Na het lesgeven, vertrokken we naar de haven. Over drie weken zouden we graag uit Chilumba vertrekken met de Ilala. Dit is een passagiersboot die hier iedere zondag aanmeert en maandagnacht terug vertrekt. We informeerden ons hierover een vervolgens legde we een afspraak vast. Op 4 april om 2 uur ’s nachts verlaten we Chilumba en vertrekken we op onze rondreis in Malawi die nog twee weken zal duren.
Als middageten aten we lekkere pannenkoeken. Een paar uur later gingen Silke en ik nog eens langs bij Francoise. Deze keer vertrokken we wel op tijd terug naar de lodge ;-). Jammer genoeg kwamen we nu in een stortbui terecht. Soms hebben we toch nog een beetje een Belgisch gevoel hier.

Day 54
Tijd voor een nieuw tripje! Om 7 uur vertrokken Silke en ik met Chimbaya naar Chitimba Camp in het dorpje Chitimba. Treesje en Marlies zouden een dag later komen. In Chitimba camp werden we verwelkomd door een Nederlands koppel, drie lieve hondjes en een schattige kitten. We gingen meteen naar onze kamer, want om 9 uur hadden we een online sessie met KdG voor onze bachelorproef. Daarna genoot ik nog eens voor een warme douche.
Na het ontbijt trokken Silke en ik door het dorpje. Veel was er niet te zien, maar het mooie uitzicht tijdens de wandelingen zal ik niet snel beu worden. Vervolgens genoten we van het mooie weer aan het meer. 's Avonds aten we lekkere chapati samen met het Nederlands koppel, Ed en Carmen. Dit zijn echt heel interessante mensen met veel levenservaring. Ze wonen sinds 2007 in Malawi. We praatten over corona, reizen, het onderwijs, het leven en de gekke avonturen die zij hier al beleefden. Zo werd Ed bijvoorbeeld al eens neergeschoten tijdens een overval in 2014. Gelukkig heeft hij er niets ernstig aan over gehouden… Tenslotte maakten Silke en ik er nog een gezellige avond van samen. Met een flesje gin en lekkere MNM’s genoten we van de volle maan die scheen over lake Malawi. Wauuuuwieee!!!

Day 55
Marlies en Treesje kwamen om 10 uur aan in Chitimba camp. Silke en ik aten ontbijt en gingen daarna nog eventjes bakken in de zon aan het strand, terwijl de andere twee meisjes het dorpje gingen verkennen.
Om half 3 zouden we een workshop ‘woodcarving’ volgen. Figuurtjes maken uit hout dus… klinkt moeilijk!!! Zes mannen stonden ons op te wachten. We kozen wat we wilden maken en gingen aan de slag. Marlies koos voor een leeuw en Treesje voor een kommetje. Silke en ik gingen een fruitschaal maken. Gelukkig werden we héél goed geholpen door de zes mannen, anders had het niet goed gekomen! Ik werd geholpen door een man die zichzelf Vin Diesel noemde en zijn jongere broer Khwima. Het woordcarven was heel leuk, maar wel vermoeiend. We werkten vier uur lang aan onze kunstwerkjes, maar het resultaat is het zeker waard!!! :-)

’s Avonds aten we leeeeekkere frietjes met een hamburger. Zaaaalig!!!! Opnieuw luisterden we naar de interessante verhalen van Ed en Carmen. Ed is trouwens een hobbyfotograaf. Hij maakt prachtige foto’s en verkoopt deze ook. Het mooie hieraan is dat hij aan fairtrade doet. De mensen die op zijn foto’s staan, krijgen een deel van het geld wanneer deze foto wordt verkocht. Neem dus zeker eens een kijkje op zijn Instagram account: edpeetersphotography.

Day 56
We sliepen uit en ik genoot van een lekkere toast met pindakaas. Twee uurtjes later vertrokken we met onze nieuwe vrienden (= de woodcarvers) naar een restaurantje in Chitimba. Daar aten we (opnieuw) lekkere frietjes met een slaatje. Na het middageten bezochten Silke en ik een witch doctor. Oorspronkelijk is dit een soort genezer die kwalen behandelde die vermoedelijk door hekserij werden veroorzaakt. Momenteel wordt de term gebruikt om naar genezers te verwijzen die traditionele genezingen gebruiken in plaats van de hedendaagse geneeskunde. We werden verwelkomd door het geluid van trommels. We namen plaats op een laag houten stoeltje en wachtten tot de witchdoctor tevoorschijn kwam. Uiteindelijk kwam hij uit z’n huis, verkleedt in een rood pakje met een wit kruis op zijn bijhorend hoedje. Rond zijn buik en enkels hingen belletjes die veel lawaai maakten. Eerst danste hij voor ons. De mensen en kinderen rondom hem zongen volmondig mee en klapten in hun handen. Het was een gek zicht. Vervolgens liet hij ons zijn ‘medicijnen’ zien. Dit waren eigenlijk gewoon verschillende kruiden. Zo had je bijvoorbeeld een kruid voor tegen een kater en eentje voor geluk. Vervolgens ging hij naar binnen. Daar zou hij onze toekomst voorspellen. Silke ging eerst, daarna was ik aan de beurt. Volgens hem ga ik een mooie toekomst tegemoet. Joepie ;-) !!! Blijkbaar zal ik een heel goede man vinden en zal mijn leven in 2024 compleet veranderen, op een positieve manier. Ik ben benieuwd…. Hahaha! Natuurlijk klopte niet alles wat hij zei. Zo zei hij dat ik niet meer bij m’n ouders woonde en dat ik ouder ben dan mijn zus. Puuuuut wrong answer!!!! Na het speciale bezoek (dat ik niet snel zal vergeten), vertrokken we terug naar Chitimba Camp. Onderweg stopten we nog even bij het huis van één van de woodcarvers. We konden het niet laten om ieders nog een souvenirtje te kopen. Aiai… Na het avondeten was het al weer tijd om terug naar onze eigen lodge te vertrekken in Chilumba. Het was weer een plezante week vol leuke momenten! :-))))))