Last week in Chilumba

Day 64
Wow, vandaag start onze laatste week in Chilumba. De laatste week in ons vertrouwd dorpje, de laatste week lesgeven in the Happy School en de laatste week in gezelschap van alle lieve mensen hier die we ondertussen onze vrienden kunnen noemen. Wat vliegt de tijd!
Vandaag gingen Silke en ik rond in alle klassen om nog meer informatie te verzamelen over de leerstof van iedere klas. Hierop zullen we ons materiaal en de activiteiten baseren die we zullen maken om in de didactische boxen te steken. Dit was een hele klus! Nadat we alle informatie hadden, brainstormden we over mogelijke materialen. We hebben nog veel werk voor de boeg, maar we doen ons best om alles tegen het einde van de week klaar te krijgen.
Na onze brainstormsessie checkten we hoe ver Meza stond met onze speeltuin. Normaal gezien ging dit gisteren af zijn, maar ja… African time zeker ;-).
In de namiddag werkten we verder aan het didactisch materiaal. Even later passeerden Silke en ik, samen met Chimbaya, in Uliwa. Daar kochten we nog extra lamineerhoezen. We passeerden ook een winkel om op zoek te gaan naar chips, die we jammer genoeg niet vonden. Wat we wel vonden was een dikke, vieze rat die van schap naar schap sprong. Brrrrrr vettig beestje!
Vervolgens werkten we opnieuw aan het didactisch materiaal. We sloten de dag af met een heel groooote kakkerlak op Silke haar muggennet. Gelukkig kwam held Meza ons nog maar eens redden. Thank you Meza!!!

Day 65
Vandaag werkten we op school verder aan ons didactisch materiaal. Op de terugweg naar de lodge gingen we langs bij Meza zijn ‘office’. Daar bekeken we de reeds gemaakte schommels. Ze zagen er goed uit! Later die dag kwam Meza nog eens langs, zodat ieder van ons haar naam in één van de schommels kon kerven. Zo laten we toch nog een stukje van onszelf achter in the Happy School :-).
In de middag kwam Charles, de nachtwaker, ons ophalen aan de lodge. Vandaag zouden we hem en zijn familie bezoeken. Na tien minuutjes wandelen arriveerden we bij zijn thuis en maakten kennis met zijn vrouw, schoondochters, kinderen en kleinkinderen. Charles vertelde ons dat er 18 personen in dit huis wonen (wat???!!!). Het huis heeft een living en drie kamers. Over heel het huis staan drie zetels en drie bedden. We vroegen ons af waar iedereen sliep. Als antwoord kregen we dat de meesten onder hen gewoon op de grond sliepen. Ik was sprakeloos. Na de rondleiding kregen we (natuurlijk) nog iets te eten. De vrouw van Charles had rijst met een lekker slaatje klaargemaakt voor ons. Het smaakte zeker!
Na het gezellige bezoek keerden we terug naar de lodge. Atupele liet enkele dagen geleden weten dat ze graag een fotoshoot wilde doen met ons. Hier maakten Silke en ik graag tijd voor! Ze had zelfs een paar verschillende outfits bij, zodat ze zich na enkele foto’s kon omkleden. Het is een echte diva ;-).
’s Avonds kwam Hariette voor ons koken. Samen met Tapiwa (haar kleindochter) kwam ze om 18u aan in onze lodge. Terwijl Marlies en Hariette voor het eten zorgden, ontfermde ik me over Tapiwa. Het is een heel lief, guitig meisje van zes jaar uit standard 2. Eerst liet ik ze kleuren. Nadien was het tijd om al wat didactisch materiaal uit te testen met haar, namelijk de plus- en minkaartjes. Ze vond deze werkwijze geweldig en kon er maar geen genoeg van krijgen. Een groot succes dus!

Day 66
Opnieuw werkten Silke en ik op school aan het didactisch materiaal. In de namiddag wilden we graag deelnemen aan sports. Jammer genoeg bleek dit vandaag niet door te gaan :-(. Geen sports meer voor ons dus.
We werkten dan maar verder aan het didactisch materiaal. Opeens merkten we dat de kleurinkt van de printer op was. Verdorie! Opnieuw een uitstapje naar Uliwa dus. Hier vonden we geen inkt meer. Voortaan zal er dus enkel met zwarte inkt geprint kunnen worden… Spijtig.
’s Avonds aten we voor een laatste keer in la Rondavelle, het restaurantje van het Belgisch koppel. Deze keer moesten we niet drie kwartier wandelen, want we zagen hun jeep in het dorp staan. We konden dus gewoon meerijden met hen, joepieee! We aten alle vier vol-au-vent. Jammieee, Belgisch eten!!! Toch bleek dit nog ietsje anders klaargemaakt te zijn dan in ons belgenlandje. Silke vond namelijk een volledige kippenpoot in haar sausje. Jakkie! Tijdens het eten begon het hevig te onweren, waardoor de elektriciteit continu uitviel. Al bij al was het een heel geslaagde laatste avondmaal ;-).

Day 67
Vandaag was het tijd om wat spelletjes te introduceren in enkele klassen. Silke en ik speelden met standard 1 tot en met standard 4 ‘hangman’, beter bekend als galgje. Dit is een speelse, maar leerrijke manier om bezig te zijn met taal/spelling. In standard 1 verliep het goed, maar eerder moeizaam. In standard 2 tot en met 4 verliep het heel goed. Zowel de leerlingen als de leerkrachten waren fan van dit spel (en wij ook natuurlijk ;-) ).
Na het lesgeven werkten we opnieuw aan het didactisch materiaal. Daarna was het tijd om Meza en zijn familie te bezoeken. Meza woont op een dik kwartier rijden van Chilumba. Om 14 uur pikte Chimbaya ons op en vertrokken we daarnaartoe. Na door elkaar geschud te worden in de auto door de hobbelige weg, arriveerden we bij Meza thuis. Hij stond ons met een grote glimlach op te wachten.
Hij stelde ons voor aan zijn vrouw en kinderen. Daarna kregen we een rondleiding. Op het terrein stond een piepklein lemen huisje. Hier woonde hij vroeger met zijn kinderen, tot dit te klein werd. Nu woont zijn oudste zoon en schoondochter hierin. Naast het piepkleine huisje, staat een iets groter huisje. Samen met zijn vrouw en twee dochters woont hij nu hier. Beide huizen heeft Meza zelf gebouwd. Het is al een iets grotere woning, maar nog steeds enorm klein. Van de huizen die we tot nu toe bezochten, waren deze twee in de slechtste staat. Naast deze woning, wordt er nog een grotere woning gebouwd, maar deze keer door een opgeleide bouwvakker. Dit kost veel geld, dus het gaat nog even duren voor deze woning klaar is.
Na de rondleiding kregen we opnieuw een lekkere maaltijd aangeboden. Pasta met een verfrissend slaatje. Hmmm!
Rond 18 uur kwamen we terug aan in onze lodge. Normaal zouden onze houten boxen nu klaar moeten zijn, maar deze waren nergens te bespeuren. Silke en ik besloten om langs Philip te gaan, maar die bleek niet thuis te zijn. Gelukkig bracht zijn zoon ons naar hem toe. Een halfuur later konden we dus eindelijk het probleem aan Philip vertellen. Omdat we de boxen echt wel nodig hadden, besloot Philip om de carpenter te bellen… die natuurlijk niet opnam… De enige manier om de boxen te krijgen, is dus om naar zijn huis te wandelen.
We besloten om Marlies, Treesje en Meza erbij te halen. Met zes vertrokken we aan onze wandeltocht naar de carpenter. Hij woont dichtbij La Rondavelle. Drie kwartier bergop wandelen dus…
Eens we bij de carpenter waren, kregen we te horen (en te zien) dat er nog geen enkele houten box klaar was. Nu wordt ons geduld wel echt getest, dacht ik. We spraken af dat de boxen ten laatste morgen moesten klaar. Vervolgens keerden we terug naar de lodge, met lege handen…
Wat we wel kregen was een gigantische regenbui! Doorweekt, maar met een grappig verhaal rijker arriveerden we terug in de lodge. Laten we ons dan maar snel even afspoelen dachten we, maar dit bleek te mooi om waar te zijn. Silke stond nog maar amper twee minuten onder de douche of het water was al op. Rustig koken was ook geen optie, want ook de elektriciteit wilde niet meewerken.
Ik denk dat Chilumba ons deze avond voor een laatste keer de volledige Afrikaanse ervaring wou schenken, waarvoor (niet) bedankt!

Day 68
Onze laatste schooldag in the Happy School is aangebroken. Met een vreemd gevoel vertrokken we naar school. Daar stonden de leerkrachten en leerlingen ons op te wachten. Voor een laatste keer maakten we the assembly mee. Deze werd speciaal georganiseerd voor ons afscheid.
Enkele leerkrachten gaven een speech. Ook wij gaven afzonderlijk allemaal een speech. Zowel ik, de andere meisjes als enkele kinderen hielden het niet droog. Het besef dat dit avontuur tot z’n einde kwam, werd ineens heel groot.
We sloten the assembly zingend en dansend af. Natuurlijk zongen we ‘the lion sleeps tonight’. De kabouterdans, macarena en iyo werden enthousiast meegedanst. Het was een mooi afscheid!
Nadien gingen Silke en ik langs bij iedere leerkracht. Onze houten boxen waren nog steeds niet klaar, dus besloten we om het didactisch materiaal zonder dat ze in de boxen zaten voor te stellen. Toen we in standard 1 kwamen, zagen we dat Sylvia al ‘hangman’ speelde met haar leerlingen. Dit was super leuk om te zien!!! Vervolgens werden de verschillende materialen en spelletjes vol enthousiasme uitgelegd. Ik hoop oprecht dat ze hier iets aan hebben en dat alle leerkrachten

dit materiaal gaan inzetten tijdens de lessen.
In de namiddag pakten we onze valiezen in. Ik kwam tot het besef dat ik zo’n 10 kilogram aan souvenirs terug naar huis moet nemen. Wish me luck…
Na het inpakken speelden we nog met wat kinderen in onze tuin. ’s Avonds maakten we het laatste didactisch materiaal af.

Day 69
We vertrokken naar onze laatste Happy Day. Voordat we speelden met de kinderen, hingen Silke en ik in elke klas wasdraad aan het plafond. In iedere houten box zit didactisch materiaal dat de leerkracht in de klas kan ophangen. We zorgen er dus voor dat dit ook degelijk kon.
Na dit (best vermoeiend) karweitje, waren we helemaal klaar om ons uit te leven tijdens de Happy Day. We speelden tiktakboem en natuurlijk werden we opnieuw beloond door de fantastische dansmoves van alle kinderen hier. Na de Happy Day namen we opnieuw afscheid van de kinderen. Ook deze keer hield ik het niet droog, oeps.
In de namiddag pakten we verder in en maakten we wat afscheidsverrassingen voor enkele belangrijke mensen die we afgelopen drie maanden leerden kennen. Vervolgens gaven Silke en ik nog enkele spullen af in het ziekenhuis die wij niet meer nodig hebben. Daarna was het tijd om al wat verrassingen rond te brengen. We gaven een verrassing aan Hope, Dominic en Neria. Onze drie vaste bijleskindjes waar we alletwee een goede band mee hebben opgebouwd. Ook Callister (de zus van Dominic) kreeg iets klein. Het was heel leuk om op deze manier van hen afscheid te nemen! Ze waren allemaal super dankbaar :-).
’s Avonds aten we voor een laatste keer in het lokaal restaurantje, Ebenezers. Ik sloot de avond af met bao. In mijn competitie met Charles, sta ik nog steeds aan de leiding, joepie!!!

Day 70
De allerlaatste dag is nu aangebroken. De laatste spulletjes werden ingepakt. Sylvia, de juf uit standard 1, kwam een laatste keer afscheid nemen. Silke en ik maakten nog een wandeling door het dorp. Dit was onze manier om even afscheid te nemen van deze bijzondere plek. Een plek die we nu toch wel ons tweede thuis kunnen noemen ;-). Tijdens de wandeling kwamen we granny tegen. Ze was aan het meer haar kleren aan het wassen. Ook van haar namen we afscheid.
In de namiddag maakten Atupele, Silke en ik verse samosa’s (met heel veel hulp van Atupele). Na drie uur waren we klaar! Daarna brachten Silke, Nelson, Chimbaya en ik de houten boxen (die nu pas klaar waren) met het didactisch materiaal in naar school. Daar stond Stanley ons op te wachten. Hij bedankte ons voor al ons werk. Ook wij bedankte hem voor alles wat hij hier voor ons deed. Hij liet ons vanaf dag één thuis voelen op de Happy School. Daarna namen we (opnieuw) afscheid.
’s Avonds gaven we onze afscheidsverrassingen aan Atupele, Charles, Meza en Harriette. Samen aten we van onze lekkere samosa’s. Ik ronde mijn bao competitie met Charles af, en... hij won... Verdorie! ;-) Daarna was het tijd om naar de Ilala (de boot) te vertrekken. Het moment brak aan waar we écht afscheid moesten nemen. Er werd gehuild, gelachen en veel geknuffeld :-). Met de Ilala vertrokken we naar Nkhata Bay waar we een week zullen vertoeven. Tenslotte maken we nog een safari in het Liwonde National Park en zondag 17 april zullen we terug arriveren in België.

Bedankt allemaal om dit avontuur met me mee te volgen! Ik heb hier veel geleerd, maar vooral heel hard genoten. Dit zal ik komende twee weken zeker nog doen :-))))

Dikke kussen en knuffels, Noa!