Australië

Inpakken en wegwezen

Wat is dat pakken toch altijd een gedoe, wat neem ik nu weer mee en wat niet, je moet het tenslotte steeds weer met je meesjouwen. Welke kleren wel en niet, uit ervaring weet ik dat zodra ik op de plaats van bestemming ben, ik vaak aantrek wat mij het lekkerste zit, maar ik kan nu nog niet bij dat gevoel, dus zal ik wel teveel meenemen en wat zit mij daar straks het lekkerst? We hebben meerdere vakantielijstjes, één voor reizen met rugzak, één voor reizen met koffers en vliegtuig, één voor reizen met de auto. Op alle lijstjes staan opladers voor..... en ja dan begint het, voor de telefoons, iPads, e-readers, tandenborstels,

navigatie, fototoestellen, een toilettas vol, kon je vroeger zeker 2 boeken voor meenemen. We gaan wel naar het andere eind van de wereld maar wil je de verbinding met de eigen wereld niet verliezen, dan ontkom je niet aan opladers. Het is weer gelukt, de koffers konden met gemak dicht, een gezamenlijk gewicht van 32 kilo,( bleek op Schiphol) valt toch weer reuze mee. Ik had nu ook meer tijd om te pakken dan alle voorgaande jaren en het leek wel of ik er nu ook langer mee bezig was. Zo stelde ik het reserveren van de stoelen ook steeds uit tot morgen, want we vliegen in totaal in 7 toestellen ( 5 vluchten) dus 7 maal stoelen reserveren. Het uitstel had tot consequentie dat M en ik nu niet naast elkaar zouden zitten op de heenreis (van Dubai naar Sydney), erg ongezellig. M in de voorste helft en ik helemaal achterin, een vervelende plek, vlak voor de toiletten. In Amsterdam zei men dat het vliegtuig volledig volgeboekt was, er was dus weinig kans dat wij naast elkaar zouden kunnen zitten. In Dubai aangekomen hadden wij twee uur de tijd om over te

stappen, dat leek ons ruim voldoende. Toch hadden we meer dan een uur nodig om van de ene gate naar de andere te gaan, in grote drommen mensen liepen wij door lange gangen, waar mannen stonden te wijzen dat we rechtdoor moesten lopen, volkomen overbodig volgens mij, want we konden letterlijk geen andere kant op. We moesten nog een stukje met een metro en bleven gewoon de bordjes volgen en uiteindelijk waren we bij gate 24. Toch sta ik er elke keer weer versteld van hoeveel mensen er dan op zo'n vliegveld, nu ook nog midden in de nacht, rondlopen. Bij gate 24 bleek de crew heel behulpzaam om ervoor te zorgen dat wij naast elkaar naar Sydney konden reizen, men ging op zoek en het lukte , er was een meneer die zijn stoel wel met mij wou ruilen. De reis viel mee, het werd een aantal keren donker en weer licht, veel hebben we niet geslapen. Om ruim 6 uur s'ochtends landen wij in Sydney en in het vliegtuig zagen wij een prachtige zonsopgang, het was een mooie start van de dag.

Sydney

Wanneer je door Australië reist moet je toch zeker Sydney aandoen, een stad met een oppervlakte gelijk aan Utrecht en Zuid-Holland samen. Vanochtend vroeg reden we met een shuttlebus deze miljoenenstad binnen, het was 7 uur s'ochtends en al 22 graden. Onze chauffeur zei met een big smile " you are lucky, it becomes bloody hot today" . Dat hebben wij gemerkt. In de hitte, waar we nog wel even aan moeten wennen, door de stad gelopen richting haven, het water opgezocht. Het was daar een gezellige drukte met terrassen, eettentjes en bootjes die af en aanvoeren. Er waren ook weer, zoals overal ter wereld, volop fotograferende Japanners en Chinezen,die nu druk in de weer waren met selfiesticks, waardoor wij ze nu minder vaak op de foto hoefden te zetten. De skyline van Sydney wordt gedomineerd

door wolkenkrabbers en natuurlijk het indrukwekkende "Sydney Opera House" aan het water, een theater vol " bolstaande zeilen" gesitueerd op een prachtige plek. Vanwege de hitte een boottocht gemaakt naar het noordelijk gelegen badplaatsje Manly, het was een prachtige tocht met een veerboot, er stond een heerlijk briesje dat kwam ons goed van pas. Het " Sydney Opera House" konden we vanaf het water van alle kanten bewonderen.

Sydney bleef warm en drukkend de dagen die wij er hebben doorgebracht, dit betekende ook enorme plensbuien met onweer, waarna het heerlijk was opgefrist. We hebben de wandeling over de harbourbridge gemaakt, behoorlijke klim via trappen, je kunt dan ook nog verder naar de hoogste boog klimmen. Je wordt dan tijdens deze klimpartij naar het hoogste punt vastgeketend aan de rand van de brug, wij hebben dit niet gedaan het was wel erg hoog en stijl. Het is een bruisende stad, mensen lijken net zo gehaast als in Europa, drinken veel "take away coffee". Ze zijn overigens wel vriendelijk en behulpzaam.

Er vliegen hier ook exotische vogels rond, veel van die vogels zitten bij ons in een kooi of in een volière. Prachtige parkieten, ik heb ze wel op de foto gezet , maar dat zijn dan van die foto's waarbij je moet zeggen:

" kijk daar zit een parkiet" ( ik loop namelijk niet met mijn telelens door de stad ) op de bijgevoegde foto is overstekend "wild " te zien, deze lopen je voor de voeten in de parken in Sydney.

We hadden nog een leuke ontmoeting in een klein Chinees restaurant, waar we overigens heerlijk gegeten hebben. Naast ons aan tafel zaten twee druk met elkaar in gesprek zijnde vrouwen, toch was hen iets aan ons opgevallen, want ze vroegen na een tijdje aan ons: " Are you from the Netherlands?" , toen wij deze vraag bevestigend beantwoordden, vroegen ze uit welke stad? Als antwoord op dit soort vragen antwoorden wij meestal standaard uit het Noorden, zo ook nu. In het buitenland denkt bijna iedereen dat wanneer je uit Nederland komt dat het dan Amsterdam of Rotterdam moet zijn, verder gaat hun kennis vaak niet over Nederland, een enkeling weet Utrecht te noemen maar dan houdt het meestal op. Deze vrouwen bleven aanhouden en wilden weten uit welke stad, wij noemden Leeuwarden ( niet geheel waarheidsgetrouw, maar om veel uitleg te voorkomen). De vrouwen raakten helemaal opgetogen, de ene was namelijk geboren in Harlingen en de andere was getrouwd met een Fries uit Franeker. We raakten in gesprek, zij vertelden over hun Hollandse familie en vroegen naar onze reis door Australië.
Wij vertelden dat wij na Sydney het plan hebben om met de Camper naar de Blue Mountains te gaan, dat was geweldig, een prachtig

gebied en wij moesten beslist langs komen voor een kop koffie, want zei ze " coffee is really important for the Dutch people" . De vrouw getrouwd met een Fries uit Franeker ,( Tjalke Bouma, frieser kan het bijna niet ) woont namelijk in de Blue Mountains, in Springwood en heeft lekkere koffie volgens eigen zeggen en bovendien rijden we bijna bij haar huis langs. We kregen het adres en haar man Tjalke zou het ook erg op prijs stellen, kon hij namelijk weer even " Franekers" praten. We moeten het op onze reis door de Blue Mountains maar even bekijken of wij koffie gaan drinken bij de familie Bouma.

Morgen halen wij onze eerste camper op en gaan wij richting de Blue Mountains.