De Blue Mountains

Blue Mountains

Op zaterdag 23 januari gingen wij Sydney verlaten en onze camper ophalen, spannend want wij hebben nog nooit in een dergelijk vervoermiddel gereden. Wij waren ruim op tijd bij de verhuurder en werden ook meteen geholpen. M vroeg of wij hier een grote of een kleine camper gehuurd hadden, ik gaf aan dat wij hier een middelgrote gehuurd hadden, maar groot genoeg.( M vergeet altijd dat soort dingen omdat ik dat regel en zegt dan ook vaak Sita gaat ongeorganiseerd op reis en ik georganiseerd). Veel papierwerk kwam eraan te pas en wij moesten verplicht naar een videofilmpje kijken, veel informatie in korte tijd over hoe de wc, de douche , de magnetron, de stoelen, het licht en het gas werkt , teveel om op te noemen, dus vroeg ik of wij er ook een boekje bij kregen zodat wij het nog eens na konden lezen. Dat kregen we niet, maar er was een videorecorder in de camper en we kregen een stick mee, zodat wij indien nodig de video nog een keer konden bekijken, de uitleg over de video ontbrak, maar wij vonden het inmiddels wel genoeg. Wij kregen nog mondeling uitleg over alle knopjes en zowaar van een Nederlander, dat was reuze handig wanneer het om al die technische details gaat. Hij begon éėn en ander uit te leggen en de manier waarop hij Nederlands sprak, dacht ik, hij komt vast uit Friesland, en zowaar hij woonde in Heerenveen. Hij was aan het backpacken, maar zijn geld was op en als jongere kun je overal aan het werk in Australië. Ik vond de wereld wel erg klein worden hier in Australië in een paar dagen tijd, ik dacht dat wij ver van huis waren.........
Nadat alles was uitgelegd en alle papieren waren getekend, reden wij tegen 12 uur weg, dit hele feestje had bijna 3 uur geduurd, op naar de " Blue Mountains". We waren ongeveer 10 minuten op pad en plotseling was er een vreemd geluid en er ging een rood lichtje branden op het dashboard. Wij houden niet zo van rode lampjes, het zijn vaak geen gezellige lichtjes. Het was aanleiding genoeg om rechtsomkeert te maken, overigens makkelijker gezegd dan gedaan, want het is allemaal éėn richtingverkeer en dan ben je de richting snel kwijt. We waren toch nog vrij snel weer bij de verhuurder en het bleek foute boel, er was iets mis met de waterpomp en het was heel goed dat wij teruggegaan waren, want wij waren niet ver gekomen, dat hadden wij inmiddels al ontdekt, een paar straten maar.....Wij kregen een andere Camper mee, maar alle papieren moesten opnieuw ingevuld worden, alle handtekeningen opnieuw, een stuk of 8 in totaal. Ruim een uur later gingen wij opnieuw op pad, richting de Blue Mountains, De Blauwe Bergen danken hun naam aan de zachte, blauwige nevelsluier van de etherische olie die door duizenden eucalyptusbomen wordt afgescheiden.

De familie Bouma
Onderweg vroegen wij ons af of wij nog tijd wilden nemen voor een kopje koffie bij de familie Bouma (wij hadden Trudy ontmoet in een Koreaans restaurant in Sydney), wij waren ook wel benieuwd waar zij

woonden en tenslotte had ze ons heel spontaan uitgenodigd. Wij besloten om langs Springwood te gaan. Aldaar aangekomen werden wij heel hartelijk ontvangen en zij hadden een prachtig huis aan de rand van de Blauwe Bergen en een mooie tuin met veel vogelsoorten. Wij kregen het natuurlijk ook over de vele bosbranden die Australië regelmatig teisteren en zij vertelden een bosbrand te hebben zien aankomen aan de overkant van de weg, de brand heeft hun huis
( gelukkig ) niet bereikt, maar dat was wel een spannend moment. Iedere Australiër gaat er vanuit dat 1 x in de 10 jaar een brand ontstaat in de eigen regio, dus dichtbij huis. Bosbranden horen bij Australië , het probleem is ook dat er op plaatsen huizen zijn gebouwd waar dat eigenlijk niet zou moeten, te vergelijken met onze uiterwaarden, denk ik. Hun huis lag ingeklemd tussen de snelweg en de spoorbaan, dat hebben wij 's nachts gemerkt, het hoorde en voelde alsof de goederentreinen, een paar hele lange, dwars door onze camper denderden. Het was reuze gezellig, naast koffie hebben wij heerlijk bij hen gegeten en in onze camper voor hun huis geslapen en na een gezamenlijk uitgebreid ontbijt om 11 uur vertrokken. We waren een hoop tips en apps voor het reizen door Australië rijker. Dit zijn van die ontmoetingen die reizen zo leuk maken.

Wij vertrokken op een grijze, regenachtige zondag en het zag er niet naar uit dat het beter zou worden. Op verschillende plaatsen kwamen wij langs watervallen, maar het enige dat wij zagen was mist en nog eens mist, hoe hoger we kwamen des te mistiger het werd. Het gebied kenmerkt zich door watervallen, kilometerslange canyons, steile rotsen en heel veel wandelmogelijkheden. We hebben de stoute schoenen aangetrokken en een wandeling gemaakt naar de " three sisters" , dit zijn 3 rotsen en de legende gaat dat een vader zijn 3 dochters in steen heeft veranderd omdat zij wilden trouwen met jongens van een andere stam. Hij zou dat later weer ongedaan willen maken, maar hij stierf eerder. Vanwege de mist zagen we maar één sister, en een stukje van de tweede ( zie foto) de andere anderhalf moesten wij erbij fantaseren.
De " Blue Mountains zijn voor ons de " Grey Mountains " geweest, want de mist loste niet op gedurende de dagen dat wij er waren en wij hebben dus veel van dat natuurschoon moeten missen. Wij besloten aan het einde van de derde dag richting de kust te gaan.