Dingo Woop Woop

Eigenlijk is het onmogelijk te beschrijven hoe de afgelopen tien dagen waren. Ik ga een poging wagen om jullie zoveel mogelijk mee te nemen in misschien wel het mooiste avontuur van mijn hele reis in de outback, ook wel Dingo Woop Woop genaamd.

Maandagochtend 18 januari zat ik om half zeven 's ochtends voor het hostel klaar om opgehaald te worden door Heading Bush Adventures. Tien dagen een tour door de outback van Australië, met hoogtepunten als Uluru en de Kings Canyon. Geen idee wat ik precies kon verwachten, maar wel een avontuur waar ik al weken dan niet maanden naar uit keek. Tegen zeven uur kwam de Heading Bush

truck, ook wel liefkozend Cobb genaamd, me ophalen en maakte ik als eerste kennis met Corbin (Corbs), onze tourguide voor de komende tien dagen. De groep bestond uit Mandy, Ayleen, Gijs, Maaike, Julie, Nikki, Emma, Narda, Martin, Eelco en Andrea. Tien Nederlanders en twee Zwitsers, dus na twee/drie weken heerlijk Engels te hebben kunnen praten was het nu ineens weer veel Nederlands.
Na een tijdje rijden hebben we in de middag onze eerste kleine hike gedaan om te wennen aan de hitte, bij Mount Remarkable. Hier onze eerste kangaroos gespot en de groep leren kennen. In de avond het bushcamp opgezet bij Warren Gorge. We kregen stretchers om op te slapen omdat het slangenseizoen was, samen met een swag. Dat is een soort dikke canvas slaapzak met een matrasje erin. Kussen gefabriceerd van een vest en mijn bedje in de open lucht was klaar. We sliepen tussen de rotsen en de kangaroos zaten op een paar meter afstand naar ons te kijken, echt super leuk. Corbs heeft die avond voor ons héérlijk gekookt, een groene curry met heel veel groenten en kip. Ik had ergens verwacht dat ik deze tien dagen op soort van rantsoen ging, karig voedsel, geen tussendoortjes en weinig groenten en fruit. Niet dus, Corbs vindt goed eten heel belangrijk en hij kookt heel graag. Daar werd ik dus heel blij van! 's Avonds hebben we elkaar door middel van een voorstelrondje met een verhaal over jezelf elkaar nog wat beter leren kennen.
De tweede dag ging om half zes de wekker. Corbs had ons verteld dat hij iedere ochtend twee nummers laat horen om te ontwaken en als het tweede nummer afgelopen is en je bent nog niet uit bed, draait ie je met swag en al om. Dat is niemand overkomen, iedereen was steeds keurig op tijd uit bed. Dankzij Corbs hebben we kennis gemaakt met o.a. Xavier Rudd. Zijn nummer Follow The Sun was het eerste ontwaakliedje en is momenteel ook mijn favoriete nummer van dit moment. Wie het liedje niet kent, zoek het even op, leun achterover, sluit je ogen en geniet. Heerlijk wakker worden met dat nummer na een nachtje onder de sterren. Ook al was het zo vroeg, ik was op dat moment een heel gelukkig mens. Na het opstaan m'n stretcher en swag opgeruimd en lekker ontbeten. Daarna weer de truck in en hebben we o.a. een ruïne bezocht. Onderweg trapte Corbs op z'n rem, ging de auto uit en kwam even later weer terug om de truck een stuk achteruit te rijden. Er lag namelijk een niet zo'n vrolijke Blue tong Lizard op de weg. Deze acties zijn typisch Corbs, iets zien onderweg, de auto uitspringen of omkeren en ons daarna iets laten zien. In de middag hebben we een wandeling door Wilpena Pound gemaakt, een soort krater begroeid met bomen waar we emoes en verschillende soorten vogels hebben gezien. Onderweg vertelt Corbs veel over de cultuur en geschiedenis van de aboriginals, leert ons woordjes en vertelt eeuwenoude verhalen over de aboriginals. Tijdens de lunch die dag hebben we gezelschap gehad van een paar kangaroos die het wel gezellig vonden dat we daar kwamen lunchen, ze bleven namelijk lekker zitten waar ze zaten en waren erg nieuwsgierig naar het eten. Deze zijn te vaak gevoerd door mensen, waardoor ze niet echt meer wild zijn. In de avond ons bushcamp opgezet op een plek tegen de rotsen en bij een kleine kreek. Kampvuur aangemaakt, stretchers en swags klaar gezet en daarna maakte Corbs het diner op het kampvuur. Lekkere salade, kangoeroesteak en gepofte aardappel. Bij het vuur spelletje Hey Harry, Yes Harry, Tell Harry gespeeld, totdat het begon te regenen. Eerst viel het nog wel mee, maar het begon steeds harder te regenen en ook begon het te onweren. Dus met z'n allen in het donker heel het kamp opgeruimd, swags half opgerold in de truck gegooid en snel weggereden. Wat een ervaring, had niet verwacht dat ik in de zomer in de outback met zo'n regenbui te maken zou krijgen! Corbs had geen idee waar we heen gingen rijden, het onweer en de regen bleven namelijk maar doorgaan. Uiteindelijk heeft Corbs de truck ergens naast een rustig zijweggetje neergezet en hebben we daar in onze swags geslapen onder echt een mooie sterrenhemel met

bliksemschichten in de verte, heel gaaf! In de ochtend mooie zonsopkomst kunnen kijken vanuit m'n bedje. Na het ontbijt zijn we naar Lindhurst gereden en zijn we bij het atelier van Talc Alf op bezoek geweest, hij was helaas zelf niet thuis. Hij maakt kunst van talkpoeder, vandaar zijn naam, en zijn huis en atelier heeft hij gemaakt van alleen maar spullen die hij heeft gevonden. Plafond van oude treinrails, zuilen van stenen enzovoort. Aparte belevenis vond ik. Die dag zijn we voorbij het langste hek van de wereld gereden, namelijk een Dingofence van zo'n 5525km lang. Deze moet de dingo's (wilde honden) gescheiden houden van de veedieren. Naast het hek lagen botten van een kangoeroe, dat vond ik veel interessanter om te zien!
Corbs vertelde ons dat door de regen de afgelopen tijd er water stond in Lake Eyre, ook wel Kati Thunda genoemd. Dit schijnt echt héél uitzonderlijk te zijn en mensen zijn bereid om 6000 dollar te betalen voor een tour om dit te zien. Toen wij langs Lake Eyre reden, zagen we het ook regenen boven het meer. Door een of andere bacterie kleurt het water roze en dat ziet er heel gaaf uit. Nadat Corbs de truck had geparkeerd zijn we naar het meer gelopen, dat ging op het begin nog heel makkelijk maar de grond werd steeds modderiger waardoor je schoen soms echt vast stond in de modder. Daarna geluncht, maar echt met duizenden vliegen. Ik had er eerder nog niet echt zo'n last van gehad, maar dit was echt te erg. Daarom snel lunch klaargemaakt en daarna met z'n allen in de truck gegeten. Verder hebben we deze dag heel veel gereden en zijn we nu echt in de desert beland. Droogstaande rivieren, veel minder wildlife. We hebben wel twee Wedge Tailed Eagles zien vliegen en ook een dode naast de weg zien liggen. Een veer schijnt geluk te brengen dus ik heb een mooie uitgezocht.
De volgende ochtend gingen een paar mensen uit onze groep met een vliegtuigje Lake Eyre van boven bekijken en konden wij lekker rustig aan doen. Helaas was van een rustig ontbijtje dan weer geen sprake, omdat er weer zó ontzettend veel vliegen waren die in je oren zoemen en in je ogen en neus willen kruipen. Die ochtend hebben we 160km naar Coober Pedy gereden, de stad van de Opal. Tour door ondergronds museum en huis gehad en veel geleerd over opal. De meeste mensen wonen hier onder de grond omdat het zomers wel 50 graden kan worden en onder de grond is het altijd zo'n 20/25 graden. In Coober Pedy hebben we ook Josephines art Gallery bezocht en hier het verschil tussen echte en neppe didgeridoos gehoord. Hoogtepunt was het voeren van de kangoeroes en het ontmoeten van Nena, een kleine kangaroo Joey. Echt super schattig zo'n baby, werd gevoerd met een flesje en zat lekker in een warme draagzak. Na Coober Pedy hebben we een heel lang stuk gereden en zijn we nu echt in Dingo Woop Woop, the middle of nowhere. Waar je ook keek, er was niks in de omgeving. Dit is precies waarom ik deze tour geboekt heb en met hakuna matata op de achtergrond was ik echt intens gelukkig. Ook mijn eerste fata morgana ervaring gehad, ik dacht dat ik gek werd

haha, super raar is dat! Vlak bij onze campground hebben we gezwommen in een waterbassin met een heerlijk uitzicht. Daarna kamp opgezet en heerlijke honey soy chicken van het kampvuur gegeten. Als we doen bushcampen wordt er een bushdunnie ergens achter een dikke boom neergezet om als toilet te dienen. We hadden gegeten, afgewassen en ik kwam net van de bushdunnie af toen er ineens een flinke wind op kwam zetten. Toen we terug naar het kamp liepen bleken we in een duststorm te zitten en waren er al slaapzakken weggewaaid. Ook kwam een stretcher door een windvlaag omhoog en die vloog tegen Julie's hoofd aan, waardoor zij met een flinke hoofdpijn zat. Ayleen's slaapzak was weggewaaid en ik ben op mijn stretcher gaan zitten met allerlei spullen van anderen zodat die niet weg zouden waaien. Iedereen heeft weer hard gewerkt om alles weer zo snel mogelijk op te ruimen ook al waaide het zand overal en kwam ook de bliksem angstig dichtbij. Vlug weer alles in de truck en wegrijden van het bushcamp. Na de regen weer midden in de nacht in de auto gezeten om naar een andere plek te rijden. Het werd een camping in Oodnadatta, waar we tenten op hebben gezet omdat het regende. Hier zaten geen vliegen, maar echt duizenden muggen. Iedereen is echt volledig lek gestoken. Die nacht heb ik heel slecht geslapen omdat het veel te heet was in de tent.
Wakker worden met zoemende muggen om je heen is nog veel erger dan vliegen in je ogen. Snel de tenten afgebroken, ontbijt gemaakt en in de truck gegeten en daarna een tijdje met de truck door Oodnadatta gedwaald. Corbs moest namelijk tanken, maar het tankstation ging pas om negen uur open. Doordat we nu al twee nachten 's nachts een stuk hebben gereden is de planning helemaal veranderd. Helaas gaan we geen zonsopkomst zien in de Painted Desert en moeten we een stuk over de highway omdat sommige wegen gesloten zijn.
Vandaag hebben we in totaal zo'n 840km gereden en waren we net op tijd in Yulara om de zonsondergang te zien bij Uluru en Kata Tjuta.

Echt prachtige kleuren in de lucht. In de auto onderweg naar Yulara deden we een spelletje wie het eerste Uluru zag. Narda dacht het te zien, maar uiteindelijk ging Eelco er met de prijs vandoor. Narda zag namelijk Fuluru, een berg die van ver af veel lijkt op Uluru. Uluru vanuit de auto was echt al heel bijzonder en prachtig en na een paar korte nachten werd ik zelfs een beetje emotioneel bij zoiets moois. Dat ik dit allemaal mee mag maken, erg bijzonder.
Op dag 6 ging de wekker om half vijf om de zonsopkomst bij Uluru te zien. Snel de auto in en bij Uluru hebben we ontbeten. Na de zonsopkomst zijn we naar Uluru gereden en hebben we de Mala en Base Walk rondom Uluru gelopen. De Mala Walk was in de schaduw en bij Kantju Gorge hebben we tussen de rotsen op de grond gelegen om van deze plek te genieten in stilte. Daarna rond the Rock gewandeld, in totaal zo'n 14km afgelegd. Uluru is heel belangrijk voor de Aboriginee en op sommige plekken is het verboden foto's te maken. Daar kan vroeger iets gebeurd zijn waardoor het een gevoelige plek voor de aboriginals is. De rots heeft verschillende delen, een Men's business, een Women's business, een keuken, een schooltje en ook heeft elk gat in de rots een betekenis.
's Middags lekker een duik genomen in het zwembad op de camping

in Yulara en daarna hebben we de zonsondergang bij Uluru gekeken. Cobb was intussen door alle modder goed smerig en viel extra op naast alle witte touringcars op de parkeerplaats. Het was super druk daar, en alle andere mensen hadden tafels met tafellinnen, champagne in echte glazen, lederen stoeltjes, erg decadent allemaal. Om er toch een beetje bij te horen, hadden wij ook champagne maar dan lekker in onze koffiemokken en kaas en crackertjes op tafel. We hadden echt de grootste lol met z'n allen en hadden geen strak tijdschema, want zodra de zon bijna onder was verdwenen alle touringcars echt meteen. Wij hebben nog lekker een tijdje muziek geluisterd en gekletst met z'n allen.
Op dag 7 ging de wekker om 4u 's ochtends om alles in te pakken en naar een nieuwe zonsopkomst te gaan kijken bij Uluru en Kata Tjuta. Hierna zijn we naar Kata Tjuta gereden voor de Valley of the Winds hike, zo'n 8km. De track bleek gesloten te zijn, maar we zijn uiteindelijk toch gegaan. Wandeling ging vooral over rotsen en losse stenen en dat was echt heel erg leuk! Veel leuker dan de wandeling rondom Uluru, die alleen maar vlak was. Tussendoor pauze met een appel en wat bickies (koekjes) en een kleine groepsfoto. Daarna zijn we weer teruggereden naar Yulara en stond er in de middag een drie uur durende rit naar Kings Canyon op het programma. Het weer was

nu wel goed, alleen hadden we nu problemen met de auto. Er was iets mis met de differentieel (jaja) waardoor we geen lange rit konden maken. Flinke domper, vooral voor Corbs, maar iedereen uit de groep pakte het goed op. Gewoon nog een nachtje camping, morgenochtend de truck naar de automonteur en dan zien we wel weer verder. Ik heb die middag met Gijs, Maaike en Martin lekker de hele middag in het zwembad gelegen.
Een ochtend zonder druk ochtendprogramma! Dat was nieuw voor ons. De bedoeling was om voor zonsopkomst op te staan en dan naar een plek te rijden voor zonsopkomst en daar te ontbijten. Helaas werd Corbs te laat wakker en wij dus ook, waardoor we uiteindelijk nog een stuk zonsopkomst hebben meegepakt bij een uitkijkpunt op de camping, dit was rond 6 uur. Corbs heeft ontbijt voor ons gemaakt, een toad in the hole, ei in een boterham. Daarna is Corbs met Cobb naar de monteur gegaan en hadden wij een relaxt ochtendje. De truck bleek gelukkig nog goed genoeg om Alice Springs te halen en nadat we alles hadden opgeruimd zijn we dan op weg gegaan naar Kings Canyon! Onderweg kamelen en wilde paarden gespot en ook lekker even liggen dutten. Aangekomen bij Kings Canyon was het te laat voor de lange wandeling en hebben we twee kleinere gedaan, ook erg mooi! Bij de eerste liepen we door een soort van ravijn van Kings Canyon. De rotsen zijn van rood zandsteen, dus eigenlijk heel erg zacht. Het geeft een hele mooie kleur met de zon erop. Als je zo'n steen doormidden breekt, is de binnenkant gewoon

wit. Omdat het zandsteen is, kun je niet op de randen gaan staan want er is kans dat de rotsen zomaar afbreken. Door erosie zien de rotsen er spectaculair uit. Deze avond hadden we met ons bushcamp een prachtig uitzicht op de Kings Canyon. Corbs had eigenlijk een andere plek in gedachten, maar toen we daar aankwamen bleek dat er meer mensen gekampeerd hadden. Volgens Corbs is het dan geen bushcamp meer maar een camping dus hebben we iets verderop een nieuw bushcamp gemaakt. We sliepen naast het kampvuur onder het licht van de volle maan, met mooie heldere sterren.
We werden weer ontwaakt door Follow The Sun om een lange Kings Canyon hike te doen. We hebben bij het kampvuur ontbeten en tijdens het rijden naar de Kings Canyon kwam de zon achter ons op. Rond een uur of zes begonnen we aan de wandeling en als eerste moesten we een hele steile berg beklimmen om op het hoogste punt van de Canyon te komen. We hebben zo'n 4 uur gewandeld over rotsen met prachtige kleuren, vormen, lagen, gesteentes, ghost oaks, diepe ravijnen, meertjes. Echt zo super mooi gewoon. Een van mijn hoogtepunten dit. Na deze hike hebben we geluncht en gedoucht en heb ik voor het eerst hier een giftige spin gezien. Na de lunch gingen we de drie uur durende Mereenie loop rijden, een 4x4 track. Ik was heel moe, maar de weg was zo cool om te rijden dat ik per sé wakker wilde blijven. We zijn onderweg gestopt bij Njurala, ook wel Gornetts Buff. Dit is een meteorietkrater, waar weer een apart aboriginal verhaal bij hoorde. Daarna zijn we het MacDonnell Nationaal Park in gereden waar we hebben gezwommen bij Glen Helen tussen weer zo'n mooie rotsen. Bushcamp was iets verderop, bij de oudste rivier ter wereld en we sliepen op een soort zandstrand. Weer heerlijk gegeten, roast kip met pompoen en kaneel en zoete aardappel, kikkererwten en wortel. Heel erg lekker! Laatste nacht vanavond en we konden vannacht slapen onder de mooiste sterren van de hele trip, echt een hele mooie afsluiting!
De laatste dag geen wekker, maar langzaam wakker worden en

genieten van het uitzicht. Daarna ontbijtje gemaakt op het kampvuur, weer toad in the hole, en toen was het tijd om alles schoon te maken en op te ruimen. Dag tien bestond uit heel veel zwemmen! We hebben in verschillende gorges gezwommen, echt heel gaaf om zo te kunnen zwemmen! Uiteindelijk tegen vijf uur 's avonds in Alice Springs aangenomen, weer in de beschaving. We hebben Corbs door middel van een fles wijn, Nederlandse biertjes en Zwitserse chocolade bedankt voor alles en we zijn nog met z'n allen uit eten geweest. Die nacht geslapen in het hostel, maar ik vond het verschrikkelijk. Kon niet in slaap komen en als ik m'n ogen opende zag ik in plaats van een mooie sterrenhemel een plafond. Daar moet ik dus nog even aan gaan wennen.
Op 29 januari vlieg ik naar Nieuw Zeeland om daar zo'n vijf weken te reizen. Heb heel veel goede verhalen gehoord en tips gekregen dus ik verwacht heel veel mooie dingen te gaan zien daar!