Off the beaten track

Vrijdagavond 12 februari kwam ik na een vertraging van een uur aan op Christchurch Airport. Daarna snel met de bus naar mijn hostel waar ik aan de receptie geholpen werd door een jongen van een jaar of 12/14. Het was al tegen elf uur dat ik arriveerde, en hij werd door zijn vader opgetrommeld om mij te helpen. Toen ik later mijn kamergenoten sprak, bleek hij hen ook zo laat op de avond geholpen te hebben. Vlug ingecheckt en daarna naar m'n kamer waar ik snel in bed ben gedoken. Ontzettende piep en kraak bedden, waardoor ik niet zo chill heb geslapen omdat ik bang was iedereen wakker te maken als ik ook maar íets bewoog. In de ochtend kon ik wel lekker lang blijven liggen, want ik had behalve boodschappen doen geen

plannen die dag. Na mijn verschrikkelijk vieze laatste hostel in Auckland, was dit hostel echt een verademing. Heerlijk schone kamers met lekkere dekbedden met aangrenzende keuken en badkamer en niet te vergeten hele leuke kamergenotes. Twee Maori vrouwen van ongeveer 40 jaar die op het Noordereiland wonen. De zoon van de een en de dochter van de ander deden beiden mee aan een groot landelijk rugbytoernooi in Christchurch. Ze hebben me het een en ander vertelt over de Maori-cultuur, de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland en we hebben over vanalles en nog wat gekletst. Ze vonden het in ieder geval heel wat dat ik alleen op reis was. Maar ze dachten dan ook dat ik een jaar of 18 was :') Sinds de outback draag ik eigenlijk geen mascara of oogpotlood meer, misschien dat ik dat toch wel weer moet gaan doen haha. In de avond hoorden we ergens harde knallen die we niet konden plaatsen. Ons gespreksonderwerp ging vanaf toen over aardbevingen en ze vonden het eigenlijk allebei niks om in Christchurch te zijn in verband met die bevingen. Eentje zei gekscherend: 'zo'n knal veroorzaakt nog een aardbeving!' Twee dagen later werd Christchurch inderdaad weer opgeschrikt door een aardbeving, en een paar dagen later nog een. Ik was toen net Christchurch uit en heb er niks van gevoeld, maar vraag me nu heel erg af hoe zij het hebben ervaren.
Die dag ben ik naar het centum van de stad gelopen en is mij de impact van een aardbeving pas flink duidelijk geworden. De meeste huizen zijn in tegenstelling tot de rest van Nieuw Zeeland en Australië heel erg modern en netjes, omdat het allemaal herbouwde huizen zijn na de grote aardbeving van 2011. Er wordt ontzettend veel gebouwd in de stad en ik denk dat meer dan de helft nog niet is zoals het vroeger was. Ik vind het heel erg om te zien dat het zo lang duurt voordat een welvarende stad weer is opgebouwd, hoe lang duurt het dan wel niet voordat een land in armoede is hersteld van een aardbeving. Het winkelcentrum van Christchurch bestaat nu uit containers waar de winkels in zitten, met soort van foodtrucks ernaast die het centrum op een soort festivalterrein doet lijken vond ik. Ik heb hier een heerlijk warm fleecevest gekocht, ja dat is nodig hier helaas, en bij de supermarkt heb ik lekker boodschappen gedaan. Er was een heel Nederlands vak in deze supermarkt, met amandelstaven, beschuit, stroopwafels, Fries roggebrood, vanalles! Ik heb me kunnen beheersen, want het is allemaal hartstikke duur. Ik heb besloten om te gaan mealpreppen hier, dus één avond een grote maaltijd koken en dat in bakjes doen zodat ik avondeten voor drie avonden heb. Vanavond ga ik couscous met paprika, tomaat, courgette en kikkererwten maken. Twee vliegen in een klap, lekker gezond eten en nog goedkoop ook!

Op zondagochtend moest ik om half tien op het vliegveld zijn om opgehaald te worden met de Stray bus. Hiermee kun je dus uitstappen en ergens langer blijven wanneer je wilt waarbij de buschauffeur tevens een soort van reisleider is die vanalles verteld tijdens de busreis, tours en activiteiten voor je regelt en ook je hostel. Ik heb een pas voor het zuidereiland gekocht, dus ik heb een route die me langs alle hoogtepunten leidt en op sommige plekken blijf ik wat langer. Mijn eerste buschauffeur was Skins, een hele leuke enthousiaste man. Onderweg deden we het spelletje Digger, wie de meeste graafmachines onderweg tegenkomt, wint een kleine prijs.

Die dag zouden we naar Kaikoura rijden, een plaatsje dat bekend staat om de walvissen, dolfijnen en zeehonden daar. Ik ben 's middags walvissen gaan spotten op zee, echt super leuk! We hebben uiteindelijk drie grote potvissen gezien, dusky dolphines, hector's dolphines en heel veel zeehonden. Het zien van drie potvissen is echt heel erg veel geluk geweest, normaal zien ze er een of twee tijdens een tour.
Die avond m'n Tupperware avondmaaltijd gehad en geslapen in een hostel in Kaikoura. De volgende dag zijn we om negen uur vertrokken naar Picton, een plaatsje in het noorden van het Zuidereiland waar de ferry vanaf Wellington aankomt. Hier heb ik 's middags een wandeling naar Bob's Bay gemaakt samen met Ashley, Jan, Kevin en Ajoub, die ook allemaal in de Stray bus zitten. De heenweg zijn we verkeerd gelopen waardoor we iets langer onderweg waren dan gedacht. In Bob's Bay heerlijk uitgerust en genoten van het uitzicht. Daarna via de korte route langs de kust terug naar het hostel gelopen. Ik heb daarna gegeten en daarna de hele avond in de whirlpool zonder bubbels gezeten. Die zat op een gegeven moment zo vol dat 'ie overliep haha. Leuke mensen leren kennen daar en echt super gezellig gekletst. Bont gezelschap van nationaliteiten, Canadees, Chileen, Finnen, Duitsers (natuurlijk), Belg, Denen en ik als enige Nederlandse.
De volgende ochtend had ik het plan om te gaan hardlopen. Kleren aan, schoenen aan, ontbijt naar binnen, klaar om te gaan. Kom ik buiten, regent het echt pijpenstelen. Toch maar besloten weer terug naar binnen te gaan en toen het een uur later droog was ben ik snel gegaan. Ben naar Bob's Bay gerend, maar dan wel via de normale route. Ben nog steeds niet gewend aan al die heuvels hier, en met m'n conditie die wat slechter is geworden had ik het best zwaar op sommige stukken. Wel een heel leuk stuk om te rennen en ik vond het heerlijk om eindelijk weer actief bezig te kunnen zijn. Tijdens het rennen ook wat goede voornemens met mezelf afgesproken, want ik mis het sporten echt.
Die dag zouden de meesten van mijn bus verdergaan naar Nelson en Abel Tasman en ik zou nog een extra nachtje in Picton blijven. Tegen de middag dus afscheid van iedereen genomen en ik heb 's middags nieuwe boodschappen gedaan en aan m'n vorige blog gewerkt. 's Avonds m'n nieuwe mealprep maaltijd gekookt, bruine rijst met boontjes, paprika, tomaat en courgette en Indian Tikka Masala saus. En ik had mezelf op kip getrakteerd die avond! Nomnomnom. Oh, tomaat en courgette zijn zo'n beetje de makkelijkste en goedkoopste groente hier en samen met paprika ook gewoon de lekkerste haha.

De volgende dag werd ik bij het hostel opgehaald door een nieuwe bus en een nieuwe buschauffeur genaamd Papa G. De meest chauffeurs hier hebben een bijnaam. Ook van hem heb ik een hele goede eerste indruk en hij speelt onderweg het spelletje Boat, Float and Goat. Degene die als eerste al deze heeft gezien heeft de eer gewonnen. Hij had voor die avond een barbecue en wijnproeverij georganiseerd en voor de dag erop kun je burgers eten bij een restaurant in de buurt van het hostel. Ook verzorgt hij 's ochtends een bootcamp! Score! Dat is veel beter dan een barbecue en burgers haha. We zijn inmiddels in Abel Tasman gearriveerd, na een lange middag in de bus. Abel Tasman is een Nationaal Park, vernoemd naar de Nederlander Abel Tasman die als eerste met zijn schip Nieuw Zeeland heeft ontdekt. Hij heeft echter nooit voet aan wal kunnen zetten omdat hij ruzie kreeg met de Maori. Het heeft vandaag alleen maar geregend en het werd steeds erger. Heel veel regen, harde wind, boom op de weg. Normaal is net water hier super mooi lichtblauw en rustig, nu was het hartstikke wild en grijs. Heel erg jammer dus, maar de vooruitzichten van morgen zijn beter.

Waar we gingen slapen met storm, werden we wakker met een stralend blauwe lucht, zon en warmte. Heerlijk! Ik ga om twaalf uur paddleboarden dus ik heb van de ochtend gebruik gemaakt om te gaan wandelen in het Nationaal Park. Nu het weer zoveel beter is, is de omgeving ook zoveel mooier! Abel Tasman is een prachtig natuurgebied met prachtige natuur aan de ene kant en helderblauw water met gouden stranden aan de andere kant. Heb uiteindelijk zo'n 10km afgelegd omdat ik persé de Apple Tree Bay wilde zien dus daarna moest ik een beetje haasten om op tijd terug te zijn voor het paddleboarden. De terugweg heb ik dus afwisselend gerend en gewandeld haha. Daarna paddleboarden, had het nog nooit gedaan maar leek me wel heel tof! Je staat hierbij op een mega surfboard en met je peddel kun je staand surfen. Helaas was de wind nog steeds zo sterk dat een beetje relax paddleboarden onmogelijk was. Het was dus best wel zwaar omdat ook de golven vrij sterk waren en ik ben een paar keer flink hard van die plank gevallen. Maar wel ontzettend leuk om in die mooie natuur daar actief bezig te zijn of om lekker te chillen op het surfboard.