Paradise

In Ubud heb ik weer de Perama bus naar Lovina gepakt. Tocht van zo'n drie uur denk ik, met allerlei slingerende bergwegen. Tel daar de rijstijl van de Balinezen bij op en dan kun je je voorstellen dat ik heel blij was toen we eindelijk in Lovina waren. Daar kregen we een gratis lunch bij de Perama en daarna de shuttle naar het hostel. De ontvangst daar was een klein beetje apart. Anne en ik kwamen binnen en er kwam een vrouw op ons af met een baby aan d'r borst hangend. Zij bleek de eigenaresse te zijn en heeft ons al borstvoedend ingecheckt. Daarna werden we verrast met een glas koude ijsthee, bakje met vers fruit en kokoswater en een voetenbadje en -massage! Wat een geweldige ontvangst bij nader inzien! Het hostel was heel klein, waardoor iedereen met elkaar kletste en dingen ondernamen met elkaar. Erg gezellig! Wat je hier in Bali overal kunt krijgen zijn (banana)pancakes. Sowieso maken ze hier vanalles met banaan. Omdat de gratis lunch nogal klein was, heb ik in het hostel van een bananapancake genoten en een hele tijd zitten kletsen met een Amerikaans meisje, ik ben echt heel slecht met namen merk ik haha. We hebben het echt over van alles gehad, van leven in New York tot wat we willen doen met ons leven. Fijn om zulke gesprekken met iemand te hebben die je pas net kent.
In het hostel woonden ook twee honden, Yin en Yang (de namen geven je wel een beetje een indruk van het hippiegehalte) en een geniale pratende vogel. Zijn repertoire ging van morning, naar hello Santhika (naam van het hostel) tot aan een huilende baby. En vanalles ertussenin wat ik niet meteen thuis kon brengen. De honden waren echt superlief, behalve het feit dat ze het tof vonden om 's nachts te blaffen. Samen met het kippenconcert van de buurman om 4u 's ochtends was slapen daar niet echt super chill. Lovina is een stuk rustiger dan Zuid Bali. Geen mensen die je elke twee meter transport of massage aanbieden en dat was wel heel erg verademend! Daarentegen was er ook niet zoveel te beleven in Lovina, de zee bleek heel smerig te zijn en alles draait daar om de dolfijnen. Helaas wordt er niet om het welzijn van deze dieren gedacht en daarom wilde ik ook geen dolfijnentour doen, wat eerst wel op de planning stond. Tegen half acht 's avonds zijn we naar een boekingskantoor gegaan en daar hebben we voor flink wat korting de Mount Batur trekking geregeld voor die avond nog. Voor vier tientjes heb ik samen met Laia uit Spanje en Anne uit Duitsland een trekking met guide, vervoer van Lovina naar Batur en heb ik vervoer van Batur naar Sidemen, aan de andere kant van Bali. Goede deal dacht ik zo! Daarna zijn we met een groepje wat gaan eten bij een tentje met livemuziek en na het eten ben ik snel teruggegaan naar het hostel. Ik had er namelijk niet op gerekend die avond al uit te checken en om 2u 's nachts te worden opgehaald. En na m'n vorige nacht kon ik wel wat slaap gebruiken.. Ik heb snel m'n backpack ingepakt, gezorgd dat ik alles klaar had om te vertrekken en na een douche m'n bed ingedoken. Waar ik natuurlijk de slaap niet kon vatten. Top. Gelukkig ben ik toch nog even in slaap gedommeld voordat om half twee de wekker ging. Al snel stond de taxi op de oprit en konden we vertrekken naar Mount

Batur! We hoopten nog wat te kunnen slapen in de auto, maar wederom lieten de Balinese rijkunsten dit afweten. Ongeveer twee uur later arriveerden we bij het begin van Mount Batur waar onze guide Wayan op ons stond te wachten. We kregen een zaklamp en een stok en we waren klaar om te gaan! Met je zaklamp voor je voeten uitschijnend trek je dus een berg op, met een prachtige sterrenhemel boven je. We zijn dus ook een aantal keer gestopt om daarvan te kunnen genieten en om ook even een klein beetje uit te rusten. Ook al is het 3/4uur 's nachts en kunnen de meeste mensen niet aan eten denken, ik had onwijs honger. Bewijst maar weer dat ik zodra ik wakker word, eten nodig heb:') Gelukkig had ik nog een pak mariakoekjes in m'n tas zitten en die hielpen me vooruit. Na ongeveer 1,5/2 uur klimmen, soms in het losse zand of op los vulkanisch gesteente, bereikten we de top! Daar was het veel drukker dan op de weg naar de summit! Wayan had ons onderweg al heel wat uitgelegd en nu liet hij ons zien hoe ons ontbijt gemaakt ging worden. In een soort gat in de vulkaan waar stoom uit komt, legde hij eieren en bananen en na een tijdje zouden deze door de warme stoom klaar zijn om te eten! In de tussentijd hebben wij op een bankje van de zonsopkomst genoten, de zon kwam op achter Mount Agung, de hoogste berg van Bali. Echt héél erg mooi, helaas wel veel wolken, maar ook dat gaf iets magisch. Daarna kwam Wayan met ons ontbijt, gestoomde bananensandwich en gestoomd ei! Smaakte heerlijk! Daarna volgde de klim naar beneden en hebben we Indonesisch geleerd van Wayan en heeft ie nog veel uitgelegd over de vulkaan. Bij het beginpunt van de trip heb ik nog bijna m'n wandelschoenen verkocht aan een Balinees, maar ik vond ze toch net iets meer waard dan de 30euro die hij ervoor over had. Dus sjouw ik ze maar weer mee in m'n backpack, waar op dit moment drie paar schoenen inzitten aangezien ik alleen maar op teenslippers loop hier haha. Na afscheid te hebben genomen van Laia en Anne kon ik m'n rit vervolgen naar Sidemen. M'n taxi-chauffeur reed eindelijk gewoon een beetje normaal en na het oppikken van een vriend van hem en een tussenstop zodat ie wat kon eten, kwam ik tegen de middag aan bij m'n hotel in Sidemen. Sidemen is een rustig, non-toeristisch plaatsje in het zuidoosten van Bali, met prachtige rijstvelden. Ik zou hier drie nachten blijven en omdat ik wist dat er niet superveel te beleven was, wilde ik persé iets met een zwembad. Daarom heb ik mezelf verwend met een luxe villa/hotel, met ontbijt en infinity pool. En niet te vergeten, een privékamer! Geen dorm, geen gedeelde badkamer, alles voor mezelf! Wat een heerlijkheid. Ik werd ontzettend hartelijk ontvangen en m'n kamer was echt geweldig. Groot tweepersoonsbed, duizend kussens, bloemetjes op de kamer, korting op een Balinese massage, badjas, regendouche, openslaande deuren naar het balkon met prachtig uitzicht op rijstvelden, bergen en de zee. Als ik 's ochtends beneden kwam was de tafel voor me gedekt, kreeg ik een bordje fruit, daarna Balinese koekjes, een

ananassapje, water en toast met eitjes. Goed begin van de dag! Meer dan aan en in het zwembad liggen, door de rijstvelden wandelen, uit eten gaan, spelen met de honden en genieten heb ik in die paar dagen ook niet gedaan. Ik was de enige gast die tijd in het hotel, dus ik had echt alles voor mezelf. Heb echt duizend keer per dag tegen mezelf gezegd hoe heerlijk dit is. Na deze drie dagen met mezelf stond op zaterdag de taxi klaar om me naar Padangbai te brengen, waar ik de boot zou nemen naar Gili Trawangan, een paradijselijk eiland voor de kust van Lombok. De Gili's bestaan naast Gili T ook nog uit Gili Meno en Gili Air. Het eiland waar ik naartoe zou gaan staat bekend als party-eiland dus dat zou een complete omschakeling worden na Sidemen. Toen ik van de boot afkwam in Gili T kwam ik meteen weer in de drukte terecht. Het grote voordeel van de Gili's is dat er geen gemotoriseerd vervoer is. Geen miljoenen scootertjes door de straten dus! Ze werken hier nog met paard en wagen, waarmee ze mensen vervoeren of ze dienen als vrachtwagen. Echt super zielig. De

paardjes zijn heel klein en krijgen telkens klappen te verduren als iemand instapt of als ze vracht in de bakkies gooien. Ik heb ze ook nooit water zien drinken overdag of iets zien eten. En een paard achteruit zien inparkeren ziet er pas echt zielig uit.
Die avond had ik afgesproken met Laia en Anne om de zonsondergang te kijken op het strand en daarna hebben we Indiaas gegeten en een drankje gedaan bij een barretje. De hoeveelheid party viel me ontzettend mee. Elke avond is er een bar/club op Gili T die het feestje organiseert en daar is dan iedereen te vinden, de rest van de straat is rustig. Wij hebben het feestje die avond overgeslagen en zijn op tijd naar bed gegaan, moe van de bootreis. Hoewel m'n hostel splinternieuw en heel mooi was, ben ik de volgende dag op zoek gegaan naar iets anders. Ik miste sfeer en het onderlinge contact tussen de backpackers en had goede verhalen op internet gelezen over een ander hostel. Daar was gelukkig nog plek en ben ik naartoe verhuisd. Kreeg gelijk een paar pannenkoeken aangeboden, dus ik was gelukkig. Na m'n spullen in m'n kamer te hebben gezet ben ik naar het strand gegaan waar ik heerlijk heb genoten van een verlaten strand, met een prachtige lichtblauwe zee en mooi uitzicht. De rest van m'n dagen op Gili T bestonden uit ongeveer hetzelfde ritueel: strand, ergens een hapje eten, chillen aan het zwembad en in het hostel. Daar had ik intussen Linda en Angela uit Nederland leren kennen, Russell uit Canada en Stefan uit Duitsland. Samen met hen heb ik een dag fietsen gehuurd en zijn we het eiland rond wezen fietsen. Flink wat tussenstops om te zwemmen, een drankje ergens, hapje eten, de befaamde Gili T schommelfoto in de zee maken, en vooral heel veel lol met elkaar hebben. Het eiland is niet zo groot, dus we waren sneller rond dan we dachten en hebben die avond gegeten op de Night Market. Echt héérlijk goedkoop Indonesisch eten, waar ze het niet zo nauw nemen met (als ze hier al bestaan) hygiënerichtlijnen.
Op donderdag ben ik meegegaan op een snorkeltour en zou ik afgezet

worden op Gili Air om daar ook nog een paar nachten te blijven. Het snorkelen was super druk en chaotisch, maar ik heb wel drie schildpadden gezien! Daarna ben ik gedropt op Gili Air tijdens de lunchstop en na het hele eiland over te zijn gewandeld (met zware backpack) kwam ik terecht bij het hostel. Helaas begon het steeds harder te regenen. Daardoor heb ik de rest van de dag bij het hostel gezeten met andere backpackers en hebben we het super gezellig gehad met z'n allen. Toen het droog was zijn we aan het strand gaan eten en nog een stukje zonsondergang gezien. Helaas bleek er net het weekend dat ik wilde genieten van de rust op Air een house/technofestival te zijn. Dat had dus ook tot gevolg dat ik maar één nachtje in m'n hostel kon blijven omdat de volgende nachten volgeboekt waren. De volgende dag moest ik dus uitchecken en toen bleek dat er nog een bed vrij was in m'n hostel op Gili T besloot ik weer terug daarheen te gaan. Dus weer op de boot naar Gili T en toen was ik weer lekker op m'n vertrouwde stekkie. Russell was inmiddels terug naar Bali gegaan, maar Linda en Angela waren er gelukkig nog. Angela was inmiddels gestart om haar PADI duikbrevet te halen en daarom zijn Linda en ik de volgende dag met z'n tweetjes naar het strand geweest en hebben we geluncht bij Le Pirate, een coole beachclub. Na onze lunch het zwembad daar ingedoken en toen begon het te regenen! We lagen opzich wel prima in het water, maar toen de regen ophield zijn we eruit gegaan en terug naar het hostel gelopen.
Mijn volgende bestemming zou Nusa Lembongan worden, een eiland in het zuiden van Bali, omdat ik na de relaxte Gili's nog steeds niet toe was aan het drukke en hectische Bali. Nusa Lembongan zou perfect daarvoor zijn volgens iedereen, dus daar luister ik dan maar naar! Na m'n beste onderhandelskills bij elk traveloffice te hebben gebruikt heb ik uiteindelijk zo'n 3 euro van de bootprijs afgekregen. Jaja, daar doen we het voor natuurlijk. Dat is weer een maaltijd enzo (of twee van de nightmarket). Mijn resterende dagen op de Gili's heb ik zeer inactief doorgebracht, vooral veel op het strand of bij het hostel gechilld. Dineren op de nightmarket werd een vaste prik en verder heb ik heel erg genoten van de mensen in het hostel, we hebben het zo gezellig gehad!
Op dinsdag heb ik de boot gepakt naar Nusa Lembongan, nadat ik voor het laatst had geluncht bij m'n favoriete tentje. Want goed eten en Bon Jovi uit de speakers, daar maak je mij wel blij mee! Helaas had de boot een dik halfuur vertraging en duurde het uiteindelijk zo'n vijf uur voordat ik op Nusa was. Er rijden geen auto's op Nusa Lembongan, alleen scooters en een soort kleine pick-ups. Weer terug zijn op Balinees grondgebied is toch ook wel weer heel leuk. Er zijn honden ipv katten, de straten geuren heerlijk naar wierook van alle offeringen, de scooters (hoort erbij), tempeltjes, geen schetterende moskee in de straten. Eenmaal in m'n homestay aangekomen ben ik op bed geploft en ben ik alleen de deur uit geweest om even te eten. De laatste paar nachten heb ik heel veel moeite om in slaap te komen en goed te slapen en doordat ik 's ochtends wel vroeg wakker word, ben ik heel erg moe helaas. Hier op Nusa heb ik nu een kamer voor mezelf, dus hopelijk kan ik hier beter slapen.
De volgende dag ben ik, na weer een slechte nachtrust, Lembongan gaan verkennen en heb ik gewandeld langs de kust. Het uiteindelijke doel was Mushroom Bay, zo'n drie kilometer verderop. Na ergens

verkeerd te zijn gelopen kwam ik in de jungle terecht met verder echt helemaal niemand. Google Maps gaf aan dat ik nog steeds in de goede richting liep, maar heel erg chill vond ik het wandelen niet meer. Uiteindelijk kwam ik in een baai terecht, waar net een boot met Chinezen ging vertrekken druk druk, en bleek Mushroom Bay nóg verder te zijn dan ik dacht. Na een vlugge blik te hebben geworpen op de route (lees: redelijk ontoegaanbaar) besloot ik om maar terug te keren. Gelukkig nu wel de goede route gevonden en na een mooie wandeling, hadden de mensen van de Lonely Planet toch gelijk, kwam ik terug bij de haven en het strand. M'n tas op het strand gegooid en daarna de zee ingedoken om af te koelen. Die avond met een boek op het strand genoten van de zonsondergang en daarna lekkere nasi campur gegeten bij een waroeng dichtbij m'n homestay. En vroeg naar bed! Na een dikke week gezelligheid op Gili, vind ik er niks aan om hier zo alleen te zijn. Daarom heb ik voor m'n laatste dagen op Bali weer een hostel geboekt, in Canggu. Canggu schijnt vol te zitten met hippe healthy eettentjes en m'n hostel zit ook nog vlakbij Echo Beach, een surfstrand. Lekker genieten van het laatste weekend van m'n reis!