Pretty, pretty New Zealand

Na het mooie Abel Tasman vervolgden we onze weg richting de Westcoast van Nieuw Zeeland. Ik ben die ochtend wat vroeger opgestaan om samen met de buschauffeur Papa-G en twee anderen onze dag sportief te beginnen. Papa-G's bootcamp stond op het programma, in feite een app op zijn telefoon met een workout van zo'n 10 minuten. Daarna lekker fit de bus in voor onze rit richting Westport. Helaas regende het vandaag weer heel veel en hebben we een beetje tussen de buien door wat wandelingen gemaakt langs de kust. Eenmaal in Westport aangekomen gingen er een aantal een bierproeverij doen en heb ik een prima magnetron maaltijd gegeten, namelijk Thaise green curry. Heb natuurlijk wel eens lekkerder gegeten, maar koken paste niet echt in het schema. Daarna kon ik eindelijk mama bellen om haar te feliciteren met d'r verjaardag! Omdat het hier 12 uur eerder is, was het bij mij al de hele dag 19 februari en ik voelde me heel rot dat ik niks had laten horen. Ik wist dat ze mijn Nieuw Zeelandse nummer thuis niet kenden, dus toen ik belde was ze echt heel verrast om mijn stem te horen. Missie geslaagd! Daarna een rustig avondje gehad en lekker op tijd naar bed. De volgende dag zouden we namelijk al om zeven uur 's ochtends met de bus vertrekken en er stond een lange reisdag voor de boeg met aansluitend een beach party. Onze eerste stop was in Punakaiki bij de Pancake Rocks. Nadat sommigen van een pancake breakfast hebben genoten zijn we een wandeling door de Pancake Rocks gaan maken. Deze rotsformaties aan zee worden zo genoemd, omdat ze door erosie zo zijn uitgeslepen dat het net op elkaar gestapelde pannenkoeken zijn. Met een beetje fantasie dan. We waren gelukkig net op tijd weer bij het pannenkoekenhuis voordat de regen uit de lucht kwam vallen. Onze lunchstop was in Greymouth waar we gelijk ook boodschappen hebben kunnen doen voor de komende drie dagen. We verblijven dan in Franz Josef waar geen grote supermarkt zit. Na een middagje rijden met nog wat stops tussendoor kwamen we tegen de avond aan in ons hostel in Franz Josef. Normaal verblijft Stray in een ander hostel, maar aangezien dat volgeboekt was zouden we hier slapen. Ik denk dat dit hostel het niet gewend was om een grote groep te moeten inchecken, want het was hartstikke chaotisch en niet goed geregeld. Nadat uiteindelijk iedereen ingecheckt was, wilde iedereen meteen eten maken in de iets te kleine keukens om op tijd te zijn voor het feestje van die avond. Met botte messen, kapotte gaspitten en teveel mensen in de keuken is het echt niet chill koken. Dus nadat ik daar eindelijk vanaf was en gegeten had kon ik gaan douchen en me

klaarmaken voor de beach party. Ik deelde m'n dorm o.a. met George en Sandy, twee Engelse kerels die wel van een feestje houden en geheel in beach-stijl verkleed waren. Voordat het feestje begon hadden we een preparty in een 4-persoons dormroom, waar we uiteindelijk met een stuk of tien mensen opgepropt zaten. De stemming zat er in ieder geval al heel goed in die avond! Daarna met z'n allen naar de lokale bar gegaan, Monsoon. Eindelijk eens een feestje zonder gekke drankspelletjes, maar met leuke muziek en leuke mensen waardoor ik echt een super leuke avond heb gehad! Toen het afgelopen was heb ik nog de grootste lol gehad met Sandy en George in het hostel, waar Sandy begon te knorren van het lachen (en hard ook) waardoor wij ook de slappe lach kregen. Blijkbaar hebben Sandy en ik daarna in onze slaap nog met elkaar liggen kletsen, maar daar weten we beiden niks meer van. De volgende dag had zo ongeveer iedereen een (lichte) kater en het duurde een tijdje voor iedereen op

gang was. In de middag hebben we met een hele groep de Franz Josef Glacier Walk gedaan. Lange wandeling van zo'n drie à vier uur, met als hoogtepunt de Glacier. Héél veel jaren terug was dat gebied helemaal bedekt met ijs, maar nu is het bedekt met rotsen en stroomt er een gletsjer rivier. De terugweg hebben we nog een kleine detour gemaakt en uiteindelijk met wat geluk de goede weg weer teruggevonden.
Op maandag ging de rest van mijn bus alweer verder reizen naar de volgende bestemming, maar ik zou nog een nachtje langer blijven. 's Ochtends in de kou de bus uitgezwaaid en toen ben ik snel m'n warme bedje weer ingedoken en van de rust van de bijna lege dormroom genoten. Franz Josef is maar een klein dorpje waar alles in het teken staat van de Glacier, dus er waren niet zoveel andere dingen te doen daar zodat ik een heel rustig dagje had.
Dinsdagochtend ben ik met een nieuwe bus, nieuwe mensen en een nieuwe chauffeur Maverick vertrokken naar Wanaka. Onderweg zijn we gestopt bij Lake Matheson, een prachtig fotogeniek meer waar je de weerspiegeling van Mount Cook en Mount Tasman kunt zien. Helaas hadden wij geen geluk die dag en was het meer maar een saaie bedoeling met de bergen in de wolken waardoor we niks konden zien. Gelukkig klaarde het weer op toen we verder reden en hebben we heerlijk in de zon op het strand kunnen lunchen. Een spot waar vaak dolfijnen gezien worden, maar ook dat geluk hadden wij niet:') Aan het einde van de dag een stop gemaakt bij een van de mooiste dingen die ik in Nieuw Zeeland heb gezien, de Blue Pools. Ik begreep later van anderen dat niet elke chauffeur daar stopt, dus eindelijk eens geluk haha! De Blue Pools lag wat verscholen in het bos, maar was het mooiste, helderste blauwe water wat ik ooit heb gezien. Wist niet dat water zó blauw kon zijn! Dus ik ging met een blij hoofd de bus weer in en al gauw waren we op onze eindbestemming, Wanaka. Hier zou ik drie nachten blijven, maar ik had wel een probleem met m'n slaapplaats. Toen ik mijn hostel wilde boeken, zat alles al volgeboekt

en heb ik uit nood een hostel 13km verderop moeten boeken. Hoe ik daar zou moeten komen, en op de vertrekdag 's ochtends op tijd bij de bus, geen idee. Eerste nacht was gelukkig geregeld door Stray, dus daar hoefde ik me niet druk om te maken. Na aankomst zijn we fish and chips aan het meer gaan eten en daarna dook iedereen vrij op tijd het bed in. De volgende ochtend bleek er gelukkig voor die avond nog een bed voor me vrij te zijn en heb ik met een smoesje het ander hostel afgebeld en gelukkig m'n geld teruggekregen. Verder heb ik veel gewandeld die dag en lekker met mn boek aan het Wanaka Lake gelegen. Die dag heb ik gelukkig ook een hostel voor m'n laatste nacht Wanaka kunnen regelen, dus geen stress meer!
De donderdag werd ik niet helemaal fit wakker, maar ik had met mezelf afgesproken te gaan hardlopen langs het meer dus ik ben toch gegaan. Het was echt een stralende ochtend, met mooie regenboog achter de bergen, maar het hardlopen kostte me ontzettend veel moeite. Die middag had ik met Youri en Niels afgesproken om naar de summit van Mount Iron te wandelen. Zou een gemakkelijke tocht moeten zijn, maar we vonden het toch wel heel steil en soms zelfs best zwaar! Het uitzicht op de top was dan wel weer alles waard! Helaas was dat ook iets teveel van het goede voor mij, want daarna ben ik in bed gekropen waar ik de rest van de dag ook niet meer ben uitgekomen. Ook vrijdag voelde ik me nog steeds beroerd en nadat we in Queenstown aangekomen waren, ben ik ook hier meteen in bed gaan liggen. Queenstown staat bekend als Activity Capital en om het uitgaansleven en baalde echt heel erg dat ik het stappen moest missen. Mijn Canyon Swing had ik uit voorzorg al op mijn laatste dag Queenstown gepland in de hoop dat ik me dan beter zou voelen.
Ik kan dus geen spannende verhalen over Queenstown vertellen, omdat ik echt zo ongeveer hele weekend in bed heb doorgebracht. Gelukkig had ik echt superlieve mensen op m'n kamer, waardoor ik het wel leuk heb gehad daar. Op maandag moest en zou ik beter zijn, want om half zes 's middags zou ik gaan canyon swingen! Geen idee waar ik dit voor de eerste keer heb gezien, maar het leek me meteen zo vet dat ik dat ook wilde doen. Ik vond het helemaal niet zo eng om van dat platform af te springen, op de kop met een handstand zelfs haha, maar toen ik die vrije val maakte naar beneden leek het net of ik nergens aan vast zat! Samen met het moment dat ik geen idee had wat er gebeurde vond ik eventjes eng, maar zodra ik in de swing zat en om me heen keek was het zo ontzettend gaaf! Dit was echt het vetste wat ik hier in Nieuw Zeeland heb gedaan en zou het zo weer willen doen!

De volgende dag werd ik wakker en bleek het maar zo'n 4 graden te zijn buiten. Koud! Mezelf dik ingepakt en naar de bus gelopen waar ik met een nieuwe groep naar Mount Cook zou gaan. Mount Cook is de hoogste berg van Nieuw Zeeland, vernoemd naar Thomas Cook die als eerste voet aan wal hier heeft gezet. Onderweg zijn we gestopt bij Lake Pukaki, een meer met op de achtergrond Mount Cook met het meest turquoise blauwe water dat ik ooit in een meer heb gezien. Het was gelukkig al wat warmer geworden en samen met een stralend blauwe lucht was net net of ik midden in een ansichtkaart stond. Onwerkelijk gewoon. In Mount Cook aangekomen, zijn we bij de start van de Hooker Valley Walk gedropt door onze chauffeur om deze wandeling van zo'n 3 uur te gaan maken. Vlakke wandeling, met als eindpunt het gletsjermeer van Mount Cook. En hele mooie uitzichten op Mount Cook, de Glaciers en de bergen rondom! De volgende dag heb ik lekker uitgeslapen en ben ik daarna de Governors Bush Walk gaan doen, die nogal tegenviel, en de Red Tarns Track. Dat was een hike op Mount Sebastopol, met héél veel trappen. Ik heb nu nog spierpijn in mijn kuiten. Ook vandaag was weer een stralende dag en ik had echt prachtig uitzicht op de Valley en op Mount Cook. Op de top liggen twee alpine pools, de Red Tarns met allemaal rode plantjes in het water. Hier ook een Nieuw Zeelands echtpaar ontmoet en met hen een praatje gemaakt en even gezellig gekletst. Daarna álle trappen weer naar beneden, ik heb een poging gedaan ze te tellen maar ik raakte helaas de tel kwijt.
Vanuit Mount Cook zijn we naar Rangitata gegaan, waar ik samen met Kevin, Anne, Karin en Henrik bij iemand in huis hebben geslapen in plaats van in het hostel daarnaast. Echt súperchill, we hadden de middag vrij en ik heb daarvan gebruik gemaakt om in de hangmat in de tuin, met prachtig uitzicht over een vallei en bergen, lekker de Lonely Planet van Bali en Lombok door te lezen. Kwam al helemaal in de juiste sferen voor Bali! De volgende ochtend ging de wekker al om half zes, omdat we om half zeven zouden vertrekken met de bus naar Christchurch! Einde van het reizen met Stray is aangebroken en ik zal mijn reis op het zuidereiland eindigen waar ik ook ben begonnen. Christchurch voelt dus ook weer een beetje als thuiskomen en vind het ook wel heel lekker om weer even op mezelf te zijn. Het einde van Nieuw Zeeland komt nu echt in zicht en heb heel veel zin om maandag naar Bali te vliegen. Ik heb hier echt onwijs

mooie natuur gezien en heb ontzettend veel mensen ontmoet van over de hele wereld wat deze reis echt onvergetelijk maakt.