Bali

Maandagochtend 7 maart stond ik om half zeven op het vliegveld van Christchurch. Ik zou eerst naar Auckland vliegen, vanaf daar naar Melbourne en vanaf Melbourne naar Denpasar, Bali. Dat betekende een dagje vliegtuig en in het vliegtuig naar Melbourne zat ik naast Matthew, een jongen uit Nieuw Zeeland die ook naar Bali ging. We hebben een tijd zitten kletsen en op Melbourne airport samen een hapje gegeten. Ik had soms echt geen idee wat ie zei, want dat Nieuw Zeelands accent is soms maar moeilijk verstaanbaar. In het vliegtuig naar Denpasar zat ik naast een echtpaar uit Australië, van wie ik hun nekkussentje mocht lenen om wat comfortabeler te kunnen slapen. Echt heel chill, heb daardoor fijn een paar uur kunnen slapen en

tegen 10pm lokale tijd was ik op Bali! Er stond gelukkig keurig netjes iemand van het hostel op me te wachten, want het was echt ontzettend druk en hectisch op het vliegveld. Even later in het verkeer dacht ik even: waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen. Ik moest ontzettend wennen aan de drukte, de brommertjes, het getoeter om alles, verkeersregels die niet blijken te bestaan, iedereen die iets van je wil. Eenmaal in het hostel aangekomen zag het er op het eerste ogenblik prima uit. Ik zou hier twee nachten blijven voor wel 4 euro per nacht. Na Australië en Nieuw Zeeland vond ik dat geweldig! Na te zijn ingecheckt en m'n spullen naar m'n kamer te hebben gebracht wilde ik eigenlijk zo snel mogelijk slapen. De badkamer op mijn verdieping was bezet, dus ik ging naar de volgende. Nou, wat ik daar zag.. Laat ik het er maar op houden dat het echt heel heel smerig was. Ik heb na lang nadenken toch maar een plasje gepleegd heb en het tandenpoetsen heb ik maar gelaten. Daarna m'n bed in, vies lakentje, kussen van beton en een airco boven m'n hoofd. Ik heb echt elk uur van de klok gezien die nacht en besloten om hier niet nog een tweede nacht te blijven. Half 7 vond ik een schappelijke tijd om eruit te gaan en na m'n telefoon te hebben laten vallen vanaf het stapelbed (gelukkig nog heel!), besloot ik om maar gelijk al m'n spullen te pakken om niet iedereen wakker te blijven maken. Daarna kwam missie toilet en na dat overleefd te hebben ben ik naar beneden gegaan om een taxi te regelen. M'n volgende bestemming zou Sanur worden, een badplaats ten zuidoosten van Denpasar. Gelukkig was de taxi er snel en kon ik Denpasar verlaten. In Sanur had ik een dormroom in een homestay geboekt. Daar aangekomen bleek de eigenaar niet thuis te zijn en heb ik een paar uur moeten wachten voordat ik kon inchecken. Helemaal niet erg, ik wist dat ik vroeg was en heb me prima vermaakt. Toen meneer Suwardika er eenmaal was kon ik inchecken en bleek dat ik een kamer voor mezelf had! Het was er echt super super schoon, met een eigen badkamer, heerlijk ruikende handdoek, glimmende tegelvloeren en een lekker groot bed! Ik was echt even helemaal in m'n nopjes, zeker na dat eerste hostel! Daarna heb ik diep in m'n backpack moeten graven naar m'n bikini, tijd voor het strand! Meneer Suwardika is echt een mega lieve man, die me met alles wilde helpen en had allerlei tips voor me. Zo kwam ik terecht op een strand waar echt helemaal niemand was. Sanur is mega toeristisch en om dan alleen op het strand te kunnen liggen is echt heerlijk. Daarna ben ik wel de drukte ingelopen om Sanur te leren kennen. De Balinezen zeggen altijd gedag met een glimlach en willen altijd wel een praatje maken. Helaas hebben ze er soms bijbedoelingen bij en daardoor stond ik na een praatje ineens in een winkel waar er verwacht werd dat ik iets zou kopen. Omdat het de volgende dag Nyepi was op Bali, moest ik die dag voor m'n eigen eten zorgen. Nyepi is het begin van het nieuwe Hindujaar (ze leven hier nu in 1938) en is traditioneel een complete stiltedag. Het vliegveld is gesloten, je mag niet op straat komen, elektriciteit is niet toegestaan enzovoort. De avond voorafgaand aan Nyepi wordt er in de straten van Bali het Ogoh Ogoh Festival gehouden. Door de jeugdcommunities van alle dorpen worden er grote poppen gemaakt, die de boze geesten bang moeten maken. In de avond is iedereen op straat te vinden en wordt er luide muziek gespeeld en de poppen komen 'tot leven'. De Balinezen die meelopen aan de optocht zijn verkleed en geschminkt en hebben prachtige klederdracht aan. Ook al duurde het heel lang voordat het allemaal begon en was het echt drukkend warm, vond ik het echt heel tof om mee te maken. Erg bijzonder om zo'n traditioneel festival mee te kunnen maken hier. De volgende dag was het dus Nyepi. Ik had inmiddels een kamergenootje gekregen en we hebben allebei eigenlijk vooral in bed gelegen die dag, beetje series gekeken, boekje gelezen, uitgerust. Heb me erover verbaasd hoe snel zo'n dag eigenlijk voorbij kan gaan. En vond het verontrustend dat het me weinig moeite kostte om een hele dag non-actief in bed door te brengen. Daar wil ik géén gewoonte van maken!

Na Sanur stond Ubud op het programma. Ik ben hier met een touristbus, de Perama, naartoe gegaan. De bus beviel me prima en in Ubud heb ik voor de eerste keer gebruik gemaakt van de scootertaxi (ojek). Met m'n backpack bij iemand achterop z'n scootertje door de straten van Ubud scheuren was een hele nieuwe ervaring. Gelukkig heelhuids bij m'n hostel afgezet, de chauffeur een euro betaald en ik kon inchecken. Het hostel bleek een heerlijk zwembad te hebben en daar ben ik dan ook vrij snel ingedoken. Ik deelde een kamer met Jochem oet Enschede en 's avonds hebben we in het centrum samen een hapje gegeten en even de stad verkend. Ik was die middag naar het Monkey Forest geweest, maar nadat ik een kaartje had gekocht en in het park was herinnerde ik me opeens dat ik die apen verschrikkelijk vind. Ze zijn zo agressief en nadat ik een klein rondje had gelopen en twee mensen met bijtwonden tegen was gekomen ben ik heel snel weer naar de uitgang gelopen.
De volgende dag ben ik vroeg in de ochtend de Campuhan Ridge Walk gaan doen op aanraden van Jochem. Dit is een korte wandeling even buiten de drukte van Ubud waar je door de natuur en rijstvelden trekt. Zelfs om negen uur 's ochtends was het al bloedheet, het zweet liep werkelijk in straaltjes van m'n lijf af. De wandeling zelf was echt prachtig, heerlijk rustig en omringd door echt prachtige groene natuur.
Verder ben ik die dag nog naar het Ubud Palace geweest en naar de lokale markt. Ubud Palace stelde niks voor, was echt heel lelijk en klein en gewoon niet zoveel aan. De markt was interessant, maar echt alle kraampjes verkochten dezelfde (lelijke) dingen en nadat ik had geschuild voor een stortbui ben ik terug naar het hostel gegaan. 's Avonds weer met Jochem gegeten, waar we twee hoofdgerechten hebben besteld, omdat de mie goreng gewoon zo klein was dat we allebei niet voldaan waren.
Op zondag hebben we 's ochtends aan het zwembad gelegen en om 12 uur werden we opgehaald door Ngurah, onze privéchauffeur voor de

rest van de dag. Hij bracht ons eerst naar de Tegagellang rijstvelden, waar we hebben geluncht met uitzicht op echt prachtige rijstvelden. Typisch Bali, als je een foto van de boer maakte kwam hij daar geld voor vragen. Dat hebben we dus maar mooi niet gedaan. Verder hebben we een koffieplantage bezocht en twee tempels, de Gunung Kawi en de Tirtu Empul.
Heel veel lol onderweg met Ngurah gehad en hij vertelde ons dat de Indonesische taal nog zo'n 15.000-20.000 Nederlandse woorden telt. Bijvoorbeeld notaris, kantoor, gratis, koelkast, plafond, koffer, spandoek, rekening en tekenen. En het schijnt dat het Balinese verkeer wel regels kent, maar dat iedereen gewoon op z'n gevoel rijdt en dat ongelukken vrij weinig voorkomen. Ongelooflijk, als de mensen in Nederland zouden rijden zoals hier zouden er echt ontzettend veel ongelukken gebeuren. En iedereen zou op elkaar aan het schelden zijn in het verkeer haha.
Eenmaal terug in Ubud kon Jochem zich nog even opfrissen in het hostel voordat hij terug naar huis zou vliegen. Na hem uitgezwaaid te hebben ben ik pizza gaan eten iets verderop in de straat. Hier kun je namelijk een grote pizza voor 30.000 rupiah krijgen, dat is omgerekend zo'n 2 euro. Terug in het hostel heb ik nog even beneden bij de WiFi gezeten en daar kennis gemaakt met Harris. Even later kwam een Amerikaanse jongen, waarvan ik z'n naam vergeten ben, ons vragen om plekken om te eten en omdat we in gesprek raakten zijn Harris en ik meegegaan naar het centrum. Eenmaal terug in het hostel waren er nieuwe mensen gearriveerd die op het balkon muziek met elkaar aan het maken waren. Iedereen was mee aan het zingen en de sfeer was echt super. Waar een gitaar en iemand die kan zingen wel niet goed voor zijn! Al met al dus een super leuke dag waar ik ontzettend van heb genoten. Vind het heerlijk om hier in Bali te zijn en echt iedereen die ik ontmoet is super. Op de een of andere manier lijkt de sfeer hier gewoon wat beter te zijn ofzo, weet niet precies hoe ik het moet uitleggen.