Dag van de terugreis....

De laatste dag van onze reis is aangebroken.

Eigenlijk is het zo dat iedereen wel zin heeft om naar huis te gaan. Er zit duidelijk een grens aan wat je aan belevenissen kunt verwerken in zo'n korte periode. Wij hebben in drieeneenhalve week zoveel prachtige dingen gezien, bijzondere indrukken opgedaan en onvergetelijke herinneringen gemaakt dat het tijd is om rustig alles te verwerken.

Er wordt verlangd naar gezond(er) eten, naar het eigen bed, kamer en naar de honden.
Thuis lonkt!

De uitchecktijd van de Sea Rock Inn is 11.00 uur en die tijd houden we aan. Kunnen we alles rustig inpakken en zorgen dat er niets vergeten wordt.
Om iets over elven verlaten we het hotel en zetten koers naar het stadion van de LA Lakers. Nadat de GPS ons eerst naar een totaal verkeerde kant van de stad stuurt, staan we uiteindelijk in down-town LA voor het Staples Stadion, thuisbasis van de Lakers. Helaas, het stadion was om twee redenen gesloten: 1. Er vindt een concert van Adele plaats en 2. In de zomer is het stadion sowieso gesloten.... Een suppoost weet ons te vertellen dat er doorgaans geen toeristen zijn die het stadion willen bezichtigen. Say what??? Het stadion staat in de Travelguide vermeld als toeristische attractie! Staan we er dus voor nop.

Niet getreurd. Na een on-amerikaanse lunch met hamburgers met avocado, spinazie en geitenkaas, zijn we onderweg naar Hollywood Boulevard en the Walk of Fame. In de verte doemen de bekende HOLLYWOOD letters op. Het is ver weg, maar even goed hebben we het met onze eigen ogen gezien! Niet lang daarna arriveren we op de beroemde boulevard. Je ziet gelijk de sterren liggen. De oude en originele tegels met voet- en handafdruk kunnen we jammer genoeg niet vinden. We lopen een stuk straat op en neer, maar, op een paar bejaarde acteurs en actrices na, zien we geen ster van een recente bekende acteur/actrice.

We passeren een jongedame met hondje. Zichtbaar moeite gedaan om onherkenbaar te zijn. Het valt zelfs op. In het zwart gekleed met sjaal om haar hoofd en dikke zonnebril. Beetje rare outfit als het buiten 30'C is..... Bronger is licht enthousiast te noemen. Volgens hem hebben we zojuist Miley Cyrus gepasseerd terwijl ze haar hondje aan het uitlaten is. Thuis even googlen of ze inderdaad een hondje heeft, wordt er geopperd.

Een laatste magneet wordt gekocht en dan is de tijd gekomen om richting vliegveld te rijden.
Ook hier verloopt het inleveren van de auto soepel. Goed aangegeven en snelle verbinding met het vliegveld. We worden voor de terminal van Norwegian Air afgezet.

De balies blijken al in te checken. Het is nog geen 16.30 uur, de tijd dat ze normaal gesproken open zouden gaan. Ingecheckt, koffers afgegeven en daarna vlot door security.
Om 17.00 uur zitten we al vlakbij de gate. Boarden begint om 18.45 uur, dus we hebben wat "time to kill".

De tijd vliegt, de laatste dollars worden opgemaakt en met een vertraging van een half uur vertrekken we uiteindelijk in een super-de-luxe groot en comfortabel vliegtuig, de Boeing 787-8. Drie rijen van drie stoelen met voldoende beenruimte. Vooral de kinderen zijn blij; zij zitten op rij nr. 7 en dat blijkt de eerste rij te zijn. De eerste rij heeft altijd veel beenruimte. Gerry en ik zitten daar schuin achter en hebben drie stoelen tot onze beschikking. De vlucht blijkt niet volgeboekt te zijn.

We vliegen van Amerika naar Canada en verlaten het continent via Groenland. Beetje turbulentie onderweg, maar verder is het een rustige en comfortabele vlucht te noemen. IJsland wordt gepasseerd en na 8 uur en 45 minuten vliegen landen we op Oslo Gardermoen Airport.

Goedemorgen!
Voor ons gevoel is het 05.45 in de vroege ochtend. De Noorse klok

zegt echter 11 augustus 14.45 uur halverwege de middag. Gaap.....

Weer wachten op een te klein vliegveld met teveel mensen. De vliegvelden in deze Noord-Europese landen lijken niet toegerust om grote hoeveelheden passagiers te ontvangen. Het is niet zo erg als in Reijkjavik, maar ik voel toch lichte uitbreekneigingen in deze mierenhoop van mensen.... Gelukkig hebben we toch een tafeltje kunnen vinden waar we met z'n vijven de wachturen rustig kunnen doorbrengen.

Jammer dat de WiFi een LieFi blijkt te zijn. Een term die ik deze vakantie voor het eerst hoorde (in je scherm staat dat je verbinding hebt met de WiFi, maar uiteindelijk werkt het niet...). Weer een woord met bijzondere betekenis rijker! Ik leer veel van de huidige generatie en dan m.n. van mijn eigen kinderen.
Zo heb ik eerst 49 jaar moeten worden en een dochter moeten krijgen,

voordat ik tot het inzicht werd gebracht dat ieder mens een 'goede' (lees: fotogenieke) kant heeft. Vandaag, op het vliegveld van Los Angeles, heb ik mijn 'goede' kant ontdekt! Jippie?!

En zo tikken de laatste uren van onze vakantie weg......

De vlucht van Oslo naar Amsterdam is kort en snel. Het wachten op de bagage duurt echter lang. Als alle koffers er zijn, lopen we naar buiten en........ Daar staan opa en oma ons op te wachten! Wat een verrassing!! Bovendien is het oma's 75e verjaardag, dus spontaan wordt er een Lang zal ze Leven ingezet.

Daarna snel naar huis en zowel de verjaardag van oma als Sieuwerd wordt gevierd met een stukje taart.

We zijn weer thuis!