Carmel

Na de verwondering over de rijkdom van Hearst Castle en de baltsende walrussen, trokken we verder naar het noorden richting Monterey. De mist klaarde niet op helaas, dus vooralsnog bleef Big Sur in nevelen gehuld.

We werden ons er steeds meer van bewust dat we in een gespannen deel van het land terecht kwamen. Bosbranden teisterden de omgeving. Wegen die het binnenland inleidden, waren afgesloten met aan het begin van de weg een actief patrouillerende 'cop'. Overal langs de weg stonden diepladers waarop, wat we veronderstelden, graafmachines hadden gestaan die nu de brand aan het bestrijden waren.
Dikke rode lucht botste tegen de rollende mist aan. Dat gaf een luguber schouwspel. Af en toe roken we een zweem van rook. Gelukkig waren er hier en daar heldere momenten en dus stopten we om foto's te maken. Maar goed, van de fenomenale Big Sur hebben we weinig meegekregen.

's Avonds rond 20.00 uur arriveerden we in Monterey. Na een lange belronde was de conclusie dat recepties of dicht waren, of geen plek meer hadden. Even een stressvol moment. Toen ik naar een site in Carmel belde, kreeg ik een antwoordapparaat met daarop de mededeling dat als je niet gereserveerd had en een 'late check-inn' zou zijn, dat er dan informatie op 'de plank' zou liggen.
Het was een gok, maar we waagden het erop. Een kleine 20 minuten later reden we door de donkere heuvels van Carmel, de parkeerplaats op van de campground.
Gelukkig, er lagen twee enveloppes op de plank met plekken geschikt voor onze RV.
Er werd ingeparkeerd en gelijk gedoucht en naar bed gegaan. Wat was het hier koud!

De volgende ochtend zag er veelbelovend uit, maar binnen een half uur na opstaan, trok de lucht dicht met rook. De zon werd zo verduisterd door de rook, dat je, zonder je ogen te verbranden, in de zon kon kijken. Een unicum, maar wel een sombere oorzaak hebbend.

Bij de balie zei de receptioniste dat ze met de brandweer gesproken

had, maar dat de gasten op de camping zich geen zorgen hoefden te maken.
En toen, regende het as. Kleine witte, lichte deeltjes dwarrelden naar beneden. Tijd om te gaan. De gereserveerde twee nachten werden ingetrokken en, gelukkig, terugbetaald en na een bezoek aan de Walmart, trokken we het binnenland in, weg van de ellende. Hoe sneu ook voor de betrokken inwoners, wij hadden gelukkig de keus om weg te gaan.

En zo reden we richting Yosemite National Park!