USA 2016
In Las Vegas hadden we al bedacht dat we vanuit Sedona een helikoptervlucht naar de Grand Canyon zouden boeken, dat was o.a. de reden waarom we gelijk door waren gereden naar Sedona en we de afslag naar de Grand Canyon aan ons voorbij lieten gaan.
Uit informatie bleek echter dat je eerst met een bus naar het vliegveld nabij de Grand Canyon werd gebracht en dan van daaruit de vlucht zou maken. Dit maakte de de vlucht in zijn geheel $ 100,00 duurder per persoon. Oplossing simpel: zelf naar het Grand Canyon vliegveld rijden en daar in de buurt een campground zoeken.
En dus zetten we de volgende dag koers naar de Grand Canyon. Onderweg belde ik met de vliegmaatschappij Maverick en wat bleek, er was nog een vlucht beschikbaar voor 16.30 uur die middag! Geboekt, gegevens doorgegeven en opgetogen doorgereden naar het vliegveld. Joehoe!! Het plan dat we al in Nederland hadden, gingen we realiseren!!!! Onderweg passeerden we een KOA RV campground en later die middag maakten we een reservering voor 1 nacht. Het vliegveld bleek amper 1 mijl van de Grand Canyon af te liggen. We besloten door te rijden naar het plaatsje Tusayan omdat daar de ingang naar de Canyon was en een toeristeninfo centrum. Drie kwartier voordat de vlucht zou zijn, moesten we ons melden bij de balie van het vliegveld. Aangezien we flink hadden doorgereden, hadden we nog twee uur de tijd. Geneuzeld in het informatiecentrum en geluncht in en om de camper.
De tijd vloog en om 15.45 uur meldden we ons aan de balie. Persoonsgegevens gecheckt, gewicht genoteerd en toen was het wachten of het wel door zou gaan... Er werd pas betaald als de vlucht definitief door zou gaan. Het weer was bewolkt en onderweg zagen de regenwolken er dreigend uit. De dag ervoor, zo bleek, waren er 50 vluchten geboekt, waarvan er uiteindelijk maar 5 (!) doorgingen...... Duimen dus! Het begon te regenen en we zagen het somber in. Zou deze hele rit voor niks geweest zijn. Toen kwam het verlossende woord: "Zuidema party, your flight will continue, please pay at the desk".
Een zucht van verlichting. De vlucht ging door!!!
Kennis gemaakt met Patrick, onze Ierse piloot.
Een All European flight, zoals hij het noemde. Foto gemaakt voor de helikopter.
Er volgde een korte instrucie. Zwemvest om je middel, uitleg van de vijfpuntsgordel.
Daarna de stoelverdeling. Gerry en ik allebei achterin, ieder bij een raam en alle drie de kinderen voorin samen met de piloot! Koptelefoon op, headset checken, want alleen op die manier konden we met elkaar communiceren. Deuren dicht en ready for take off!! Spannend!!!
Onbeschrijfelijk is het gevoel wanneer je voor het eerst van je leven in een helikopter zit. Langzaam kwam de machine van de grond, gleed rustig naar het begin van een soort van startbaan en toen vertrokken we! We hingen een beetje voorover en scheerden over de dennenbomen onder ons. Wow, wat een ervaring!
De kinderen zaten voorin en hadden een perfect uitzicht over alles waar we overheen vlogen. Gerry en ik ook hoor, ons hoor je niet klagen.
De snelheid waarmee we vlogen was 200 mijl per uur en we merkten er niks van.
We vlogen eerst over het dennenbos richting de westkant van de Grand Canyon. Op dit punt hadden we nog niets gezien. Patrick vertelde ons wat wetenswaardigheden en vroeg toen of we klaar waren voor "the plunge". Op dat moment lieten we het dennenbos achter ons en vlogen we van het een op het andere moment boven de canyon met een diepte van 1,8 kilometer onder ons. Zo. Dat voel je wel even in je buik!
Onder ons strekte de Grand Canyon zich in al haar pracht en grilligheid uit. De prachtige rotsformaties aan weerszijden van de helikopter, de stromende, rode Colorado rivier onder ons. Als een krioelende worm, zagen we de rivier onder ons een weg banen door de aarde. Zoals hij al miljoenen jaren doet...... Het verwonderende moment van het er opeens zijn van de canyon, is iets wat ik van te voren had verteld, maar waar niemand zich iets bij kon voorstellen......tot nu!
Ineens is die gapende geul er, ineens zit je midden in een wereldwonder!
De prachtige kleuren, de verschillende lagen steen, de omhoog stuwende rotsen van twee tectonische platen die al miljoenen jaren tegen elkaar opbotsen. Natuurgeweld in zijn aller puurste vorm.
En toch, ondanks de grilligheid die ervan uitgaat, voel je ook rust en ervaar je kalmte. Wat een immense natuur, wat een onwerkelijk schouwspel. Wat fantastisch om dit alles vanuit een helikopter te kunnen zien!!!
Van de "oh's" en "ah's", naar stilte en geen woorden hebben voor dat wat we met eigen ogen zagen......
45 Minuten duurde de vlucht en die waren voorbij in een oogwenk.
Toen Patrick ons meedeelde dat het tijd was om terug te gaan, voelde het alsof ik wreed gestoord werd in mijn prachtige droom. Te kort.
Maar wat een magnifieke ervaring. Om dat te beleven als gezin is fantastisch en wellicht één van de mooiste herinneringen ooit!
De gezellige en informatieve wetenswaardigheden waarmee Patrick de vlucht opvrolijkte, maakte de herinnering alleen maar leuker.
Voldaan ontkoppelden we ons van de koptelefoon, headset, vijfpuntsgordel en zwemvest.
De grondcrew hielp ons de helikopter te verlaten en in de aankomsthal werden we attent gemaakt op onze foto die gemaakt werd voordat we aan boord gingen. Ingelijst en wel ging deze mee, alsook een dvd-opname van de hele vlucht.
's Avonds bij het kampvuur op de campground in Williams, voelde het nog steeds onwerkelijk wat we hadden meegemaakt. De whisky ging
conniefransz
23 chapters
15 Apr 2020
Grand Canyon
August 04, 2016
|
Circle Pines KOA, Williams
In Las Vegas hadden we al bedacht dat we vanuit Sedona een helikoptervlucht naar de Grand Canyon zouden boeken, dat was o.a. de reden waarom we gelijk door waren gereden naar Sedona en we de afslag naar de Grand Canyon aan ons voorbij lieten gaan.
Uit informatie bleek echter dat je eerst met een bus naar het vliegveld nabij de Grand Canyon werd gebracht en dan van daaruit de vlucht zou maken. Dit maakte de de vlucht in zijn geheel $ 100,00 duurder per persoon. Oplossing simpel: zelf naar het Grand Canyon vliegveld rijden en daar in de buurt een campground zoeken.
En dus zetten we de volgende dag koers naar de Grand Canyon. Onderweg belde ik met de vliegmaatschappij Maverick en wat bleek, er was nog een vlucht beschikbaar voor 16.30 uur die middag! Geboekt, gegevens doorgegeven en opgetogen doorgereden naar het vliegveld. Joehoe!! Het plan dat we al in Nederland hadden, gingen we realiseren!!!! Onderweg passeerden we een KOA RV campground en later die middag maakten we een reservering voor 1 nacht. Het vliegveld bleek amper 1 mijl van de Grand Canyon af te liggen. We besloten door te rijden naar het plaatsje Tusayan omdat daar de ingang naar de Canyon was en een toeristeninfo centrum. Drie kwartier voordat de vlucht zou zijn, moesten we ons melden bij de balie van het vliegveld. Aangezien we flink hadden doorgereden, hadden we nog twee uur de tijd. Geneuzeld in het informatiecentrum en geluncht in en om de camper.
De tijd vloog en om 15.45 uur meldden we ons aan de balie. Persoonsgegevens gecheckt, gewicht genoteerd en toen was het wachten of het wel door zou gaan... Er werd pas betaald als de vlucht definitief door zou gaan. Het weer was bewolkt en onderweg zagen de regenwolken er dreigend uit. De dag ervoor, zo bleek, waren er 50 vluchten geboekt, waarvan er uiteindelijk maar 5 (!) doorgingen...... Duimen dus! Het begon te regenen en we zagen het somber in. Zou deze hele rit voor niks geweest zijn. Toen kwam het verlossende woord: "Zuidema party, your flight will continue, please pay at the desk".
Een zucht van verlichting. De vlucht ging door!!!
Kennis gemaakt met Patrick, onze Ierse piloot.
Een All European flight, zoals hij het noemde. Foto gemaakt voor de helikopter.
Er volgde een korte instrucie. Zwemvest om je middel, uitleg van de vijfpuntsgordel.
Daarna de stoelverdeling. Gerry en ik allebei achterin, ieder bij een raam en alle drie de kinderen voorin samen met de piloot! Koptelefoon op, headset checken, want alleen op die manier konden we met elkaar communiceren. Deuren dicht en ready for take off!! Spannend!!!
Onbeschrijfelijk is het gevoel wanneer je voor het eerst van je leven in een helikopter zit. Langzaam kwam de machine van de grond, gleed rustig naar het begin van een soort van startbaan en toen vertrokken we! We hingen een beetje voorover en scheerden over de dennenbomen onder ons. Wow, wat een ervaring!
De kinderen zaten voorin en hadden een perfect uitzicht over alles waar we overheen vlogen. Gerry en ik ook hoor, ons hoor je niet klagen.
De snelheid waarmee we vlogen was 200 mijl per uur en we merkten er niks van.
We vlogen eerst over het dennenbos richting de westkant van de Grand Canyon. Op dit punt hadden we nog niets gezien. Patrick vertelde ons wat wetenswaardigheden en vroeg toen of we klaar waren voor "the plunge". Op dat moment lieten we het dennenbos achter ons en vlogen we van het een op het andere moment boven de canyon met een diepte van 1,8 kilometer onder ons. Zo. Dat voel je wel even in je buik!
Onder ons strekte de Grand Canyon zich in al haar pracht en grilligheid uit. De prachtige rotsformaties aan weerszijden van de helikopter, de stromende, rode Colorado rivier onder ons. Als een krioelende worm, zagen we de rivier onder ons een weg banen door de aarde. Zoals hij al miljoenen jaren doet...... Het verwonderende moment van het er opeens zijn van de canyon, is iets wat ik van te voren had verteld, maar waar niemand zich iets bij kon voorstellen......tot nu!
Ineens is die gapende geul er, ineens zit je midden in een wereldwonder!
De prachtige kleuren, de verschillende lagen steen, de omhoog stuwende rotsen van twee tectonische platen die al miljoenen jaren tegen elkaar opbotsen. Natuurgeweld in zijn aller puurste vorm.
En toch, ondanks de grilligheid die ervan uitgaat, voel je ook rust en ervaar je kalmte. Wat een immense natuur, wat een onwerkelijk schouwspel. Wat fantastisch om dit alles vanuit een helikopter te kunnen zien!!!
Van de "oh's" en "ah's", naar stilte en geen woorden hebben voor dat wat we met eigen ogen zagen......
45 Minuten duurde de vlucht en die waren voorbij in een oogwenk.
Toen Patrick ons meedeelde dat het tijd was om terug te gaan, voelde het alsof ik wreed gestoord werd in mijn prachtige droom. Te kort.
Maar wat een magnifieke ervaring. Om dat te beleven als gezin is fantastisch en wellicht één van de mooiste herinneringen ooit!
De gezellige en informatieve wetenswaardigheden waarmee Patrick de vlucht opvrolijkte, maakte de herinnering alleen maar leuker.
Voldaan ontkoppelden we ons van de koptelefoon, headset, vijfpuntsgordel en zwemvest.
De grondcrew hielp ons de helikopter te verlaten en in de aankomsthal werden we attent gemaakt op onze foto die gemaakt werd voordat we aan boord gingen. Ingelijst en wel ging deze mee, alsook een dvd-opname van de hele vlucht.
's Avonds bij het kampvuur op de campground in Williams, voelde het nog steeds onwerkelijk wat we hadden meegemaakt. De whisky ging
lekker naar binnen en de slaap kwam makkelijk.
1.
Het aftellen is begonnen......
2.
Laatste avond in Algona
3.
Malibu
4.
Solvang & Pismo Beach
5.
Hearst San Simeon National Park
6.
Hearst Castle
7.
Carmel
8.
Yosemite National Park
9.
Een heerlijke dag
10.
Onzinnige miles.....
11.
Luieren in Weldon
12.
🎶Las Vegas♥️
13.
LOVE
14.
Hoover Dam
15.
Sedona: Op verkenning
16.
Grand Canyon
17.
Lake Havasu City
18.
Desert Hot Springs
19.
Los Angeles
20.
De laatste hele dag.....
21.
Dag van de terugreis....
22.
De laatste uren....
23.
De dag van vertrek
Share your travel adventures like this!
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!
