Onzinnige miles.....

Over onzinnige miles gesproken.....

Dat is wat ons vandaag is overkomen, tot onze grote teleurstelling... We vertrokken uit South Yosemite Campground met als doel een bezoek aan het Sequoia National Park en uiteindelijk overnachten in de buurt van Bakersfield.
Stukkie rijden, maar we zouden rijkelijk beloond worden met het bezichtigen van een van de grootste bomen op aarde: de Sequoias van gemiddeld 2500 jaar oud!

Onderweg maakten we een tankstop in Fresno. Gerry wilde afrekenen en liep naar de kassa. Schijnbaar was er iemand eerst zonder te betalen voor zijn benzine weggelopen, om vervolgens weer terug te komen en bij de balie stennis te schoppen: "Do you want me to rob this place....?". Het ging er nogal luid aan toe, want ik hoorde de Mexicaan buiten schreeuwen. Achteraf vertelde Gerry dat de man achter de balie er totaal niet op had gereageerd, hetgeen de Mexicaan uiteindelijk wel deed betalen.... Raar verhaal. Ik moet zeggen dat ik al niet zo'n fijn gevoel had van Fresno. Maar goed, soms kun je je vinger er niet op leggen wat dat gevoel veroorzaakt. Dus zo begon onze dag ongeveer.....

Als je richting Bakersfield rijdt, en je wilt naar Sequoia NP, dan sla je op een gegeven moment linksaf en rijd je nog ca. 30 mijl naar de ingang van het park. Ook weer over veelal kronkelige bergwegen. En dan ben je met je hele hebben en houen bij de ingang en word je teruggestuurd omdat je RV te groot is.... Say what???
Ik weet niet hoeveel boekjes ik gelezen heb met toeristen info over dit park, maar nergens stond vermeld dat je, wanneer je gebruik maakt van de zuidelijke entree, je niet met een RV naar binnen mag die groter is dan 22 feet! We konden er wel aan de noordkant in, vertelde de ranger. Dat zou dan nog ongeveer 2,5 uur rijden zijn.......
Dat we dat niet gingen doen, was al snel duidelijk, dus de camper gekeerd en rechtsomkeert gemaakt.

We reden, nog wat na-mopperend over de weg terug, komt er ineens, uit een bocht, een witte pick-up aan die de bocht iets te krap neemt en zo onze buitenspiegel ramt. Gevolg: een zwaar gehavende buitenspiegel en een pick-up-truck die doorreed... Een echte "Hit and

Run". Drie keer is scheepsrecht zullen we maar zeggen. Meer pech konden we op deze dag niet hebben.

De weg naar Bakersfield was er eentje van absolute tegenstellingen. Het landschap ging van stromende bergriviertjes met dalen en bergen met groene loofbomen, naar droge vlaktes met citrusboomgaarden en Ja-Knikkers. Overal ja-knikkers, zover het oog kon reiken. Alsof we op een buitenaardse planeet waren beland. Het had werkelijk iets martiaans, de sfeer die in deze contreien hing.

Vanuit Bakersfield, waar ik een camping besproken had, toch doorgereden naar een andere camping met zwembad en de mogelijkheid om op Lake Isabella te suppen of te tuben. Waar iedereen dan ook maar zin in mocht hebben. We kregen een plek toebedeeld vlakbij een kampement van Mexicanen, die nogal luidruchtig bleken. vuurtje gemaakt en wat kip en worstjes

gebarbecued. Lekker gegeten en naar de sterren gekeken. Dat kan hier bijzonder goed omdat het langs de omheining van de camping pikdonker is.

En zo kwam er een eind aan een dag met veel verspilde miles, ergernissen, teleurstellingen en tegenstellingen.